almand

Όντως ακατανόητα. Δεδομένου ότι η ομάδα δεν ήταν κακή στο διάστημα που έπαιζαν μαζί Ιντέγε και Γιουνές. Εμένα με εξέπληξε η επιστροφή Διαμαντόπουλου. Η έλευση του οποίου προαναγγέλλει την αποδέσμευση του Γιουνές. Κι εδώ εγώ ενίσταμαι, ποδοσφαιρικά. Γιατί ήταν ο μόνος που ήταν αποτελεσματικός πέρσι (τα θυμάστε τα νούμερα του που ήταν εντυπωσιακά), έναντι ενός Ιντέγε που στη πρώτη αυτή φάση του είναι μη αποτελεσματικός. Στην περίπτωση όμως που ο ίδιος θέλει να αποχωρήσει λόγω οικογενείας, τότε τον δικαιολογώ και το πράγμα αλλάζει. Αν όμως έχει συμβόλαιο τότε δεν συμφωνώ να φύγει ελεύθερος, αλλά η ομάδα να πάρει το κατιτίς της. Γιατί πολύ απλά έστω και σαν δεύτερο, τον έχουμε ανάγκη. Δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα, σωματείο είμαστε και δεν λέει κάθε φορά τις ζημιές στην ομάδα να τις πληρώνουμε από τη τσέπη μας. Πρέπει να μάθουμε να αγοράζουμε, αλλά και να πουλάμε. Πώς και κυρίως πότε. Και το πρόβλημα μεγαλώνει καθώς θέλουμε αριστερό μπακ αλλά δεν το κουνάει ο Μενέντεθ. Ε, αφού δεν αγοράζουμε, βάλτον τον στην πρίζα. Να είναι ετοιμοπόλεμος σαν μπακάπ του Κόρχουτ. 3 κάρτες να δεχτεί ποιόν θα βάλεις να τον αντικαταστήσει; (Και πέραν αυτού η χρησιμοποίηση του σταματά την κατρακύλα της αξίας του παίκτη, που σημαίνει πως κάποιος μπορεί να ενδιαφερθεί γι' αυτόν αν τον δει εν ενεργεία κι όχι παροπλισμένο). Πάμε, λέει, επίσης για μεσοεπιθετικό. Σαν να δείχνουμε δηλαδή από τώρα την πόρτα της εξόδου στον Ντουάρτε. Ένα παίκτη που είναι θαρρώ ο δεύτερος ή τρίτος σε αξία παίκτης στην ομάδα μας. Και μάλιστα χωρίς να τον δούμε!!! (;;;) Όλα αυτά κάτι δείχνουν. Και δεν κολακεύει καθόλου και τη διοίκηση και το σκάουτιγκ της ομάδας.

Αυτή λογικά ίσως και να είναι η αρχική 11άδα. Η συμμετοχή των Λάρσον, Τόνσο ή Μαρτίνεθ εξαρτάται από το πώς θα προσεγγίσει το παιχνίδι ο προπονητής. Αλλά αυτό εμένα δεν μου λέει και πολλά. Γιατί μπορεί αυτά που θέλει ο προπονητής να είναι σωστά, αλλά στο γήπεδο δεν μας βγαίνουν. Κι αυτό συμβαίνει γιατί λείπουν οι σωστές μονάδες από το ρόστερ. (Οπότε είναι νομίζω μια ευκαιρία να μιλήσουμε και για τα καλά του Παντελίδη, για να μη φαίνεται πως του τα "χώνουμε" συνεχώς). Το στατικό ποδόσφαιρο βλέπει ένα πρόσωπο για τις θέσεις 6, 8, 10, 7 ή 11. Το μοντέρνο όμως βασίζεται στην συνεχή κίνηση στο χώρο και τις εναλλαγές των ρόλων. Προϋπόθεση σε αυτό είναι οι μονάδες να είναι τέτοιες, ώστε ο ίδιος παίκτης να μπορεί παίζει καλά κι άλλες θέσεις, χωρίς να ανησυχεί για τη θέση που αφήνει πίσω του, αφού θα υπάρχει πάντα κάποιος να τον καλύπτει. Κατά συνέπεια η αξία κάθε μονάδας είναι συνάρτηση της ομαδικότητας και της αλληλοκάλυψης που έχει η ομάδα. Αποτέλεσμα: το μαν-του-μαν μαρκάρει παίκτη, ενώ "η ζώνη" όπως το λένε μπασκετικά, μαρκάρει τη θέση. Διαλέγεις αυτό που είναι καλύτερο για την ομάδα. Όλα αυτά όμως αλλάζουν το στυλ του ποδοσφαίρου και αξιώνουν από τους παίκτες να έχουν ένα καλό ποδοσφαιρικό IQ για να προσαρμόζουν κατάλληλα την λειτουργία της ομάδας στο πλάνο που έχει αυτή να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο. Κι εδώ το μπαλάκι πάει στον προπονητή. Εμείς ήδη μπήκαμε σε αυτή τη φάση κι υπάρχουν θαρρώ οι μονάδες να παίξουμε μοντέρνο ποδόσφαιρο. Κι εννοώ με αυτό ΚΑΙ τον κόουτς που έχει την ευθύνη του συνολικού πλάνου και της στρατηγικής. Ήδη από πέρσι είδαμε πως παίζουμε επιθετικά με 2 8άρια και δύο 6άρια όταν αμυνόμαστε. Όταν δε, μαζί τους συνυπήρχαν ταυτόχρονα και 3 10άρια (Ντιγκινί, Γκάμα και λιγότερο ο Μ. Γκαρσία) η ομάδα μπορούσε να σκοράρει με οποιονδήποτε παίκτη της. Αυτό είδαν οι ιθύνοντες και αποφάσισαν να περάσουμε από το 4-2-3-1 σε 4-4-2 αρχικά και μετά 4-3-3. Αυτό βέβαια είναι κάτι βαθύτερο από ένα παιχνίδι των αριθμών. Γιατί μπορεί μεν να δείχνει την διάταξη των παικτών στο γήπεδο (και πόσοι θα πρέπει να πατούν περιοχή), αλλά δεν λένε τίποτε για το πώς θα λειτουργήσει επιτυχώς η ομάδα χωρίς να κινδυνέψει. Είναι νομίζω περιττό να πούμε πώς όσο λιγότερα άτομα σου εξασφαλίζουν το μηδέν στην άμυνα, τόσο περισσότεροι γίνονται οι επιθετικοί που μπορούν να πατούν την αντίπαλη περιοχή. Το σύστημα, αυτή τη στιγμή, που ταιριάζει σ' εμάς είναι το 4-2-3-1. Διότι, πλην 3-5 εξαιρέσεων, οι υπόλοιποι του ρόστερ δεν ανταποκρίνονται ακόμη σε αυτό το νέο στυλ παιχνιδιού. Κι αυτό αφορά και τις μονάδες και την ομάδα. Αφού δεν βλέπουμε κίνηση στο χώρο, που είναι το πρωτεύον σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Δεν βλέπουμε τις γραμμές να είναι κοντά (που αν το συνδυάσεις με τις μακρινές πάσες το αποτέλεσμα είναι τραγικό). Και όταν μόλις οι 3 από τους 11 ξέρουν να κινούνται σωστά στο χώρο, δεν περνάς στο επόμενο σκαλί. Είπαμε για την άμυνα και ξεχάσαμε να πούμε πως το Νο 1 της αμυντικής μας λειτουργίας είναι ο κήπερ. Κι εδώ έχουμε πρόβλημα. Κάτι που το εντόπισαν οι αρμόδιοι και ψάχνουν έναν 11άτο γι' αυτό τον ρόλο. Ένα Σηφάκη, αν θυμάστε, που καθοδηγούσε την άμυνα κι εφάρμοζε από τα γενοφάσκια της τη λογική Κούπερ. Πίεση παντού. Η οποία βέβαια, δεν υπάρχει σήμερα, αλλά σύντομα θα δούμε πως είναι απόλυτα απαραίτητο να το εφαρμόσουμε κι αυτό. Τα λέω αυτά για να καταλάβω κι ο ίδιος πώς γίνεται η ίδια περσινή συνταγή, με τα ίδια σχεδόν υλικά, να μη δίνει την ίδια γεύση φέτος. Η εξήγηση απλή. Άλλοι ρόλοι, άλλη φιλοσοφία, κι αρκετές νέες μονάδες. Ίδιος μάγειρας, ο Παντελίδης, αλλά άνοστο το φαγητό μέχρι τώρα. Το θετικό με τον Παντελίδη είναι πως ξέρει πού είναι, τι θέλει να κάνει και νομίζω και πώς να το πετύχει . Η διοίκηση σίγουρα τον βοηθά, πλην όμως όλα αυτά παίρνουν χρόνο. Κι εμείς τέτοια πολυτέλεια δεν την έχουμε.

Πίστευα πολύ στον Τζανακάκη αλλά δεν δικαιώθηκα. Καλός αμυντικά, αλλά υπήρξαν φορές που ήταν κραυγαλέα κακός. (Ιδίως στο παιχνίδι με τον ΠΑΟ που ένας αμυντικός τους διέσχισε όλο το γήπεδο από τα δεξιά μας κι έβγαλε γκολ). Είτε ήταν απών από τη θέση, είτε τον περνούσαν σαν σταματημένο. Και το παράξενο είναι πως είχε δέσει αρκετά με τον Ματέο στις αλληλοκαλύψεις. Επιθετικά όμως οι σέντρες του ήταν απελπισία. Κι αυτό θα έπρεπε να το βελτιώσει. Οπότε αυτά τα χαρακτηριστικά του δεν χωρούν στην νέα φιλοσοφία της ομάδας και για μένα έκανε καλά που έφυγε. Γιατί θα βρει άνετα ομάδα, θα πάρει παιχνίδια στα πόδια του και μπορεί εκεί να διακριθεί. Αλλά σε ομάδα με διαφορετικό στυλ παιχνιδιού. Καλή συνέχεια να έχει το παιδί.

Θαρρώ πως αυτό θα είναι ένα ιδιαίτερο και κομβικό, θα έλεγα, παιχνίδι για μας. Για την απόδοση μας, το σκοράρισμα, για το ότι παίζουμε με ένα παράρτημα του συμπολίτη κι αυτό σημαίνει πολλά (κυρίως για τη σφυρίχτρα), για το αν αρχίσουμε επιτέλους να βρίσκουμε τη χημεία μας μέσα στο γήπεδο, για το κοουτσάρισμα και τις λύσεις που θα επινοήσει ο Παντελίδης κλπ. Εγώ δεν είμαι αισιόδοξος. Γιατί: 1 Αργούμε, δεν έχουμε γρήγορα αντανακλαστικά στις αλλαγές του παιχνιδιού, κι αν αυτό συνδυαστεί με την παντελή άγνοια του αντιπάλου γίνεται ακόμη πιο επιζήμιο για μας (αφού κατασκοπία του αντιπάλου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, κι ας λένε κάποιοι "πάμε παιχνίδι-παιχνίδι"..). 2 Δεν βρήκαμε τον εαυτό μας. 3 Είμαστε κακοί εκτός έδρας 4 Δεν σκοράρουμε εύκολα 5 Δεν έχουμε λύσεις στα μαρκαρίσματα και το αντιποδόσφαιρο 6 Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε μέσα στο γήπεδο και κυρίως πώς να το πετύχουμε (πλην Μόλντε στου Βικελίδης) και για να μη το κουράζω, η ομάδα δεν πήρε μπροστά. Θα πάρει μπροστά μόλις παίκτες σαν τον Γκάμα, τον Ντιγκινί γίνουν πιο δημιουργικοί. Δλδ λειτουργήσουν σαν 10άρι. Φυσικά δεν νομίζω πως από αυτό το παιχνίδι θα δούμε τον καλό Γκάμα που ξέραμε, αλλά χρόνο συμμετοχής θα πάρει. Ο Παντελίδης λογικά θα αφήσει έξω τον Λάρσον και θα ξαναβάλει τον Τόνσο που είναι πιο κινητικός, αλλά και πάλι όπως το κόβω, το πρώτο ημίχρονο θα φύγει έτσι. Γνωρίζοντας τον αντίπαλο ώστε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις στην επανάληψη. Οπότε ο αγώνας θα κριθεί σε αυτό το 2ο μέρος. Θα νικήσουμε; Θα χάσουμε; Ένας Θεός ξέρει. Όταν όμως φτάνεις να επικαλείσαι την τύχη, σημαίνει πως πλάνο νίκης δεν υπάρχει. Κι αυτό γκρινιάζω στον Παντελίδη. Το ποδόσφαιρο δεν είναι "βλέποντας και κάνοντας". Είναι πλάνο, είναι πρωτοβουλία, είναι φρονιμάδα (κι αυτό κατά 20% σου δίνει τη νίκη). Την πειθαρχία την έχεις, τις μονάδες τις έχεις, η ομαδικότητα είναι δική σου ευθύνη. Κι αν αυτή υπάρχει θα μας δώσει τη νίκη. Αλλιώς να περιμένουμε πάλι από το φιλότιμο μερικών. Του Σάσα, του Ματίγια, του Ιντέγε, του Φέτφα. Προσωπικά, πιστεύω πως ο Ιντέγε σε αυτό το ματς θα σκοράρει. Είτε με πέναλτι, είτε από τύχη. Γιατί, είπαμε, δεν έχουμε πλάνο, άρα το ματσάκι το αφήνουμε στην τύχη του. Το αντίθετο τώρα. Αυτοί έχουν πλάνο. Παίζουν ποδόσφαιρο σκοπιμότητας και αυτό έχει συνταγή. Εμείς πάμε στα τυφλά, ενώ αυτοί μας ξέρουν. Τι πιθανότητες μας δίνει αυτό; Ένας Παντελίδης ξέρει. ΥΓ. Το παιχνίδι προσφέρεται για πειράματα. Γι' αυτό και εικάζω πως ο Φέτφα θα μπει 10άρι με τον Τονσο δεξιά (να βοηθά τον Σούγκρεν) και τον Ντιγκινί αριστερά. Αλλά ο Φέτφα δεν κάνει για τον ρόλο αυτό. Το 10άρι δεν κρατά μπάλα, αλλά την μοιράζει άμεσα, ενώ ο Φέτφα κρατά μπάλα παραπάνω από όσο πρέπει*. Κι αυτό δεν επιτρέπεται στον άξονα. Οπότε με δύο παίκτες σε άλλο ρόλο, θα έχουμε δύο θέσεις ανενεργές, κι αυτό είναι διπλό κακό. Γιατί παροπλίζει δύο μονάδες της 11άδας οι οποίοι, σημειωτέον, είναι καλοί όταν παίζουν τον ρόλο τους. Και τούτο στην πράξη δεν απέχει και πολύ από το να παίζεις με 9 παίκτες κι όχι με 11. * Αυτό δηλαδή, να κουβαλά την μπάλα και να μην του την παίρνουν εύκολα, που είναι καλό για ένα εξτρέμ, δεν είναι καλό για ένα 10άρι που κινείται στον άξονα.

Καλημέρα στην παρέα. Είμαι αρειανός, αλλά ετούτος ο Ολυμπιακός που βλέπω τελευταία είναι ομάδα καλύτερη από ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί!!! (Και μάλιστα χωρίς τον Φορτούνη). Γεμίζει περηφάνια όλη την Ελλάδα. Για μένα αυτή η απόδοσή του τον κάνει ομάδα επιπέδου τσάμπιονς λιγκ που δεν έχει να φοβηθεί κανένα. Εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια, επιτυχίες και εμφανίσεις ανάλογες με τη χθεσινή για να καμαρώνει όλος ο Πειραιάς την ομάδα που αγάπησε. Συγχαρητήρια παιδιά.

Είναι από τις λίγες φορές που η Αθλητική Κυριακή μας υποστηρίζει. Ο Βαρούχας που μέχρι τώρα ήταν απέναντι μας ναι μεν ο Άρης έχει δίκιο να φωνάζει, αλλά να, σας βρήκα και μια φάση πού εδώ ευνοείται... ήταν αντικειμενικός. Κι αυτή η στροφή του για μένα είναι είδηση. Γιατί ο ρόλος του ήταν πάντα τέτοιος, με το ναι μεν, αλλά, να δείχνει αντικειμενικός αλλά όχι και να είναι τέτοιος με τις ευνοημένες ομάδες. Φέτος που υπάρχει το VAR οι πάντες βλέπουν κι έχουν γνώμη. Δεν τον παίρνει να τα γυρίζει όπως θέλει. Κι αυτό για μένα είναι πως όφελος των ομάδων που θέλουν ίση μεταχείριση από τη σφυρίχτρα. Αν και στο Καραϊσκάκη είδαμε πόσο εύκολο είναι να κάνουν τον κόσμο να "βλέπει αυτό που του δείχνουν και όχι αυτό που όλοι βλέπουν". Τούτο όμως που έχει αξία για μας είναι πως λογικά η σφυρίχτρα φέτος θα μας δίνει περισσότερα πέναλτι (αφού πατάμε συχνότερα την αντίπαλη περιοχή), αλλά το θέμα είναι η μπάλα να μπαίνει στο πλεκτό κι οι παίκτες μας να μη το βλέπουν σαν καυτή πατάτα την εκτέλεση του, αλλά σαν ευκαιρία να γίνουν πιο αγαπητοί στον κόσμο. Γιατί η κατάρα των πέναλτι κρατά πολλά χρόνια τώρα. Από την εποχή που φέρναμε τούρτες για να τιμήσουμε την ετήσια επέτειο μας για την εκτέλεση του πέναλτι της χρονιάς. Που σημαίνει πως μερικοί θέλουν ειδικοί εκπαίδευση στην εκτέλεση τους. Γιατί κι ο Ιντέγε κάπως έτσι το κόβω να χρίεται σκόρερ παρά από προσωπική του ενέργεια. (Ή από τύχη. Να αποκρούσει ο τερματοφύλακας κι άθελα του να κτυπήσει η μπάλα πάνω του πριν πάει στο τέρμα). Κι αυτό άμεσα. Γιατί στο ματς με το Βόλο, θα σπάσει το ρόδι και θα αρχίσουμε πλέον πιο τακτικά να βλέπουμε τα λευκά του δόντια.

Το να γράφεις αμέσως μετά τον αγώνα δεν είναι φρόνιμο γιατί έτσι δίνεις τον λόγο στα συναισθήματα κι όχι στη ορθολογική προσέγγιση του αγώνα. Κι εδώ υπάρχει ένα ερώτημα με το οποίο δεν βγάζω άκρη. Σε σχέση πάντα με τον περσινό καλό Άρη τι δεν μας πάει καλά; Οι δυο παίκτες-βαρόμετρα της περσινής συνταγής, ο Μ. Γκαρσία και ο Σιώπης αντικαταστάθηκαν επάξια θα έλεγα από τον καλό Φετφατζίδη φέτος και από ένα ανέλπιστα καλό για μένα Σάσα. (Κι όπως λέει και το πιο πάνω κείμενο κατά πολύ καλύτερο του Σιώπη). Να προσθέσουμε σε αυτούς και την πληθωρική παρουσία του Ιντέγε, που σε ρόλο φουνταριστού είναι καλύτερος του Γιουνές για να έρθουμε στο ερώτημα. Πώς γίνεται λοιπόν μια ομάδα που ενισχύεται σε τρεις θέσεις (δλδ κατά 30%) να μην είναι στοιχειωδώς καλύτερη από την περσινή; Φυσικά μπακάλικο το ερώτημα γιατί αφήνει απέξω τα χαρακτηριστικά και το ποιόν των 3 που ήρθαν, αλλά ως ένα βαθμό ισχύει. Ο Φετφατζίδης έδειξε βελτίωση. Λειτουργεί σαν εξτρέμ, σερβίρει στην πλάτη της άμυνας, πατά περιοχή κι αυτό φέρνει και πέναλτι, ενώ ο Σάσα πέραν του ύψους και των δημιουργικών του χαρακτηριστικών προσφέρει στην ομάδα και ένα ακόμη αβαντάζ. Το ρόλο του κρυφού επιθετικού που έχουμε ανάγκη. Οι δυο τους μάλιστα ήταν οι πρωταγωνιστές του γκολ που βγάλαμε, προϊόν ομαδικής προσπάθειας. Η απάντηση που δίνω εγώ είναι πως η ομάδα είναι ανέτοιμη. Και έχω την αίσθηση πως θα παραμένει για καιρό έτσι. Γιατί ο Παντελίδης έχει τις ...προτιμήσεις του. Ψάχνεται για δεκάρι, στο 4-2-3-1, αλλά ούτε ο Τόνσο ούτε ο Μαρτίνεζ είναι τέτοιοι. Πέρσι το δημιουργικό κομμάτι μας το είχε η τριπλέτα Γκαρσία-Ντιγκινί-Γκάμα. Δηλαδή παίκτες με συνεχή κίνηση που ξέρουν να κινούνται σωστά στην αντίπαλη περιοχή και χωρίς την μπάλα. Με τον Γιουνές να τραβάει πάνω του 1-2 αμυντικούς κι ένας από αυτούς να εκτελεί. Φέτος η συνταγή είναι καλύτερη. Ο Ιντέγε παίζει αυτόν τον ρόλο καλύτερα από τον τυνήσιο. Δεν του έκατσε το γκολ, όχι γιατί δεν τον σερβίρουν, αλλά γιατί ο ίδιος δεν έχει το καθαρό μυαλό να πάρει τη σωστή θέση στη περιοχή. Κι αυτό δεν θα αργήσει. Το πρόβλημα όμως εγώ το εντοπίζω στη διάταξη. Το 4-2-3-1 απαιτεί μεταξύ άλλων ένα δεκάρι που θα είναι πάντα ελεύθερο να πάρει τη μπάλα και να κάνει παιχνίδι. Στο πρωτάθλημα μας όμως αυτό δεν μπορεί να αποδώσει και φάνηκε από τους πρώτους επίσημους αγώνες μας. Οι αντίπαλοι μαρκάρουν τους παίκτες κλειδιά και γι' αυτούς ...game over. Xαλάνε τον ρυθμό και παίζουν με τον χρόνο μέχρι να λήξει ο αγώνας. Το είδαμε με την ΑΕΛ, το είδαμε με τον ΟΦΗ και θα το ξαναδούμε με τον Βόλο. Όπως είδαμε και τον Παντελίδη να στέλνει τη μπάλα στην εξέδρα για την ανάλυση του αγώνα. Αλλά μέχρι πότε; Όταν οι αντίπαλοι έχουν στρατηγική κι εμείς όχι τι να εξηγήσεις; Η δική τους στρατηγική είναι με 3-4 παίκτες βεντούζα στα δικά σου ατού καθαρίζουν το παιχνίδι. Η δική μας θα ήταν οι υπόλοιποι 8-7 παίκτες μας να κάνουν παιχνίδι. Τόσο απλά. Κι εξηγούμαι. Πιασμένο το κέντρο, παίξε από τα άκρα. Πιασμένος ο επιτελικός βγάλε 2 και 3 σε ένα τέτοιο ρόλο. Ότι και να πω όμως βασίζεται σε ένα συνεχές ξεμαρκάρισμα που δεν το έχουμε. Ακόμη και ο Ντιγκινί που το έχει, με τη Μόλντε ήταν ακίνδυνος. Γιατί οι άλλοι είχαν τρεξίματα. Και να λειτουργήσει αυτό που είπα θέλει ομαδικότητα και αυτοματισμούς. (Με αυτή την σειρά που τα είπα). Κι εμείς δεν τα έχουμε. Όπως δεν έχουμε σωστή μετάβαση από τη μια περιοχή στην άλλη. Γιατί είναι μακριά οι γραμμές. Το σωστό όμως είναι να δούμε τι έχουμε, κι όχι τι μας λείπει. Έχουμε μονάδες. Κι αυτό λέει πολλά και υπόσχεται ακόμη περισσότερα. Το πρόβλημα θαρρώ λύνεται απλά. Με την μπάλα να κυκλοφορεί γρήγορα. Κι όχι να ψάχνουμε όλοι τον Ματίγια. Αλλά ο καθένας αυτόν που είναι ελεύθερος στα 10 μέτρα κοντά του. (Ελλείψει αυτού, ξεκινάμε τις γιόμες κι όπου πάει. Για να μη πω για τις σέντρες κάποιων, ή τις προτιμήσεις μερικών προς κάποιους συγκεκριμένα. Κι εδώ να τονίσω κάτι. Ο Ιντέγε με την μπάλα στα πόδια είναι καλύτερος από αυτόν για κεφαλιές από σέντρες 30 μέτρων. Δεν τον θέλουμε φουνταριστό, αλλά να βλέπει εστία). Ετούτο για μένα φέρνει ομαδικότητα. Κι αν υπάρξει αυτή πάνε περίπατο τα μαρκαρίσματα. Γιατί θα δει ο αντίπαλος πως μπαλίτσα παίζουν όλοι κι όχι μόνο εκείνοι που οι ίδιοι κλείδωσαν. Τούτο όμως θα πρέπει να γίνει από το πρώτο ημίχρονο ώστε από τα πρώτα ακόμα λεπτά να έρθει ο αγώνας στα μέτρα μας. Κι έπειτα το σκορ είναι ανοικτό σε κάθε αποτέλεσμα. (Εμένα η ομαδικότητα μου αρκεί. Για τους αυτοματισμούς δεν χρειάζεται να πω κάτι. Όταν ξέρεις ποιος κινείται δίπλα σου στα 7-10 μέτρα τότε ξέρεις πού να του πετάξεις τη μπάλα. Αλλά προς το παρόν είμαστε στη φάση που οι παίκτες συστήνονται μεταξύ τους -ποιος ξεμαρκάρεται, ποιος κάνει παιχνίδι, ποιος τρέχει, ποιος κρατά μπάλα- κι άμα τα μάθουν αυτά σωστά, θα μάθουν να αλλάζουν και τη μπαλίτσα σωστά.)

Πάλι καλά που δεν χάσαμε. Γιατί το άστοχο σουτ του αντιπάλου θα μπορούσε να πήγαινε μέσα και να επιβεβαιωθεί ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου γι' αυτόν που δεν βάζει το γκολ. Η περίοδος χάριτος έχει λήξει με την έναρξη των επίσημων αγώνων και θα πρέπει κάτι να γίνει στις εμφανείς αδυναμίες της ομάδας. Δεν μπορεί όλοι να παίζουν ελεύθερο ποδόσφαιρο κι εμείς να μην έχουμε λύσεις στο μαρκάρισμα. Αυτά είναι σεμινάρια για τις ακαδημίες. Στο πιο σοβαρό επίπεδο υπάρχει η κίνηση στον χώρο και η παραγωγή φάσεων. Εμείς δεν το έχουμε. Στο γήπεδο ήρθαμε ισοπαλία, αλλά στο κοουτσάρισμα ο αντίπαλος προπονητής μας κέρδισε πεντακάθαρα.

1-1 από τον Σάσα. Τώρα είναι η σειρά του Ιντέγε

Άλλο ένα ημίχρονο πεταμένο στα σκουπίδια, άλλο ένα βράδυ που ο Παντελίδης δεν έχει λύσεις στο μαρκάρισμα των αντιπάλων. Το να παίζουν οι παίκτες μας λίγο πιο κοντά δεν περνά από το μυαλό κανενός δηλαδή;

Δεν βάζουμε μυαλό. Οι αντίπαλοι μαρκάρουν κι εμείς "πέφτουμε από τα σύννεφα" γιατί δεν το περιμέναμε!!! Ότι πιο προβλέψιμο από τους αντιπάλους μας κι εμείς δεν έχουμε λύση. Ο Μαρτίνεζ δεν κάνει αριστερά, δεν κάνει ούτε στα δεξιά. Επιτελικός είναι ο άνθρωπος. Μακριά οι γραμμές, και δεν υπάρχει πάθος. Υποτιμήσαμε τον αντίπαλο και το πληρώνουμε.

Aν πρόσεξα καλά, έφερε πρόσφατα ισοπαλία με τον Εργοτέλη (2-2 αν το θυμάμαι καλά). Νομίζω όμως πως τούτο λίγη σημασία έχει. Εμείς τα πήγαμε κάκιστα στα φιλικά (όσον αφορά τα αποτελέσματα) και στους επίσημους αγώνες μόνο με την Μόλντε στο γήπεδο μας ήμασταν καλοί. Κι αυτό γιατί υπήρχε κίνητρο. Με τον ΟΦΗ αν πιάσουμε έστω και το μισό της τελευταία μας απόδοση εγώ θα είμαι ευχαριστημένος. Θαρρώ όμως πως θα πέσουμε πιο κάτω κι από το μισό. Γιατί είναι εντελώς άλλη η φιλοσοφία του παιχνιδιού κι ο αντίπαλος μάλλον θα μας προσγειώνει ανώμαλη ελληνική πραγματικότητα του αντιποδόσφαιρου. Εγώ πάντως μεταξύ Γιουνές κι Ιντέγε προτιμώ τον 2ο κι ας έχει θετική προϊστορία ο πρώτος με τον ΟΦΗ. Γιατί θα πάρει επάνω του ίσως και δύο παίκτες κι αυτό ίσως δώσει χώρους στους άλλους επιθετικούς να σκοράρουν (καθώς πιστεύω πως ο Ιντέγε θα σπάσει το ρόδι του σκοραρίσματος με άλλο στυλ παιχνιδιού που τώρα δεν το έχουμε). Άλλωστε δεν αποκλείεται να τους δούμε κάποια στιγμή να παίζουν μαζί, ζητώντας το γκολ, αν δεν έρθει μέχρι το 2ο ημίχρονο. Αν το πετύχουμε νωρίς τότε δεν αποκλείω να σκοράρει και ο Ιντέγε και να έχουμε ένα εύκολο βράδυ απέναντι στον ΟΦΗ. Αν όχι, τότε θα ξαναρχίσουμε την γκρίνια για την ανετοιμότητα της ομάδας. Μπορεί το πρώτο σενάριο να δείχνει πιο πιθανό (κι όλα να πάνε καλά από νωρίς), αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι μεγαλύτερες εκπλήξεις του πρωταθλήματος γίνονται στην πρεμιέρα. Και το μέγεθος της έκπληξης κυμαίνεται από την ισοπαλία, μέχρι και την ήττα από έναν αντίπαλο που μπορεί μεν να είναι κατά πολύ κατώτερος μας, αλλά πιο ...τυχερός, (όπως αρέσκονται οι φυλλάδες να γράφουν για να χρυσώνουν το χάπι της ήττας). Πλην όμως αυτό δεν νομίζω πως θα συμβεί γιατί έχουμε στο ρόστερ μας κάποιες μονάδες μας που δεν διέπονται από τόση έπαρση και υποτίμηση του αντιπάλου. Το επισημαίνω όμως γιατί είμαστε ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτό.

Θαρρώ πως η 2η ζημία για μας εχθές είναι η ληστεία όλων των χθεσινών εσόδων: https://www.allaboutaris.com/podosfairo/142486/thyma-listeias-stelexos-tis-pae-me-leia-246-000-euro Θύμα ληστείας στέλεχος της ΠΑΕ με λεία 246.000 ευρω! Αγνωστοι μπήκαν χθες στο σπίτι του ανθρώπου που έφυγε χθες από το γήπεδο με τις εισπράξεις του χθεσινού ματς ύψους 246.000 ευρώ! ARISFC #ARIS

34 τελικές, 12 στην εστία 60+ κατοχή μπάλας… κι οι νορβηγοί 9 τελικές με 5 στην εστία. Κολακεύει την απόδοση όχι όμως και την αποτελεσματικότητα μας. Ήμασταν παραγωγικοί αλλά όχι εύστοχοι από τις τελικές. Οι επιθετικοί δεν έπαιρναν τις σωστές θέσεις στην αντίπαλη περιοχή. Μέτρησα μία μόλις σωστή μπαλιά στη πλάτη της άμυνας και ο Δεληζήσης ήταν εκεί. Στις 4-5 άλλες ούτε ο Ιντέγε, ούτε ο ...Τόνσο ήταν εκεί που πρέπει για να σκοράρουν. Πλην Ντιγκινί που δεν του βγήκε η τελική. Κι όλα αυτά δείχνουν αυτοματισμούς που λείπουν. Οι περσινοί ήξεραν και βρισκόντουσαν, οι καινούργιοι μαθαίνουν (και κατά τη γνώμη μου γρήγορα). Που σημαίνει πως σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα πρέπει να έχεις μια δουλεμένη ομάδα για να προχωρήσεις κι όχι να πηγαίνεις ψαχτά για το σχήμα που ταιριάζει στην ομάδα. Αναρωτιέμαι: Το πάθος που είδαμε εχθές θα το ξαναδούμε; Γιατί δεν τελειώνουμε τα παιχνίδια από την αρχή και πετάμε είτε το πρώτο ημίχρονο, είτε το πρώτο ματς στα σκουπίδια;

Φτάσαμε στη πηγή, αλλά νερό δεν ήπιαμε. Γιατί; Επειδή αφήσαμε να μας φύγει το μομέντουμ. Θα κρατήσουμε την καλή εμφάνιση, αλλά θα πρέπει κι αυτό το πρόβλημα να το λύσουμε πριν τα ντέρμπι που έρχονται. Δεν έχουμε το εύκολο γκολ και χάσαμε σωρεία ευκαιριών. Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί η αναποτελεσματικότητα και η έλλειψη του εύκολου γκολ κάνουν την διαφορά. Αν τα έχεις πορεύεσαι στην Ευρώπη και νικάς και καναδυό ντέρμπι. Δεν τα έχεις κατεβαίνεις στο τοπικό επίπεδο της ελληνικής πραγματικότητας. Το κοουτσάρισμα του Παντελίδη κρίνεται καλό κι ας είχε πολλές αλχημείες. Βέβαια το πληρώσαμε αλλά κανείς αλάθητος. Μου άρεσε πολύ ο Σάσα. Άλλος ρόλος αλλά ανταποκρίθηκε και στο ανασταλτικό και το δημιουργικό κομμάτι. Μπράβο του. Δεν υπάρχουν υστερήσαντες πλην Λάρσον, αλλά είμαστε ακόμη στην αρχή. Λείπουν πολλοί κρίκοι ακόμη για να δέσουμε σαν ομάδα αλλά, βρίσκω, πως είμαστε σε καλό δρόμο. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια.

O Μαρτίνεζ πιστεύω πως είναι η πρώτη επιλογή στη θέση του Λάρσον. Η αλήθεια είναι πως δεν ρολλάρουμε όπως πρέπει αλλά η τύχη είναι με το μέρος μας και κουτσά-στραβά θα τα καταφέρουμε ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΡΥΘΜΟ

2-0 στο ημίχρονο με επιβλητική εμφάνιση του Άρη. Αλλά δεν σταματάμε πριν από τα 5 γκολ. Η βραδιά είναι δική σας παληκάρια

Τούτο το σχήμα για μένα είναι καλύτερο από αυτό του Παντελίδη. Γιατί στον Ιντέγε θα πέσει επάνω σα βδέλα ο αμυντικός, όπως το έκανε και στην Νορβηγία κι έχασε σχεδόν όλες τις μονομαχίες μαζί του. Ενώ ο Ντιγκινί είναι επιθετικός που ξέρει να ξεμαρκάρεται και να παίζει σωστά χωρίς τη μπάλα. Κι αυτό παροπλίζει τον αμυντικό και δίνει ένα πρώτο πλεονέκτημα σε μας. Το δεύτερο είναι πως είναι πως έχει και εκτελεστικά και δημιουργικά προσόντα για να σκοράρει είτε αυτός, είτε άλλος. Ένα τρίτο είναι πως είναι παίκτες που γνωρίζονται από πέρσι κι αυτό τους κάνει πιο συνεργάσιμους και αποτελεσματικούς γιατί έχουν ταχύτητα, Κι ένα τελευταίο είναι πως δίνει τη δυνατότητα εσωτερικών αλλαγών. Δηλ έξω ο Μαρτίνες, μέσα ο Ιντέγε με 10άρι τον Ντιγκινί. Κι αυτό πιθανότατα θα κάνει πιο αποτελεσματικό τον νιγηριανό γιατί θεωρώ πως μέχρι τότε θα έχει μπει τουλάχιστον ένα γκολ και το ρόδι θα έχει σπάσει. Υπάρχει κι ένα πέμπτο πλεονέκτημα. Αυτό του ύψους. Τον Ιντέγε τον παίζουμε φουνταριστό με πλάτη στο τέρμα. Ενώ είναι καλός με το πρόσωπο προς την εστία. Και οι μπαλιές στην πλάτη της άμυνας δεν έρχονται ούτε από τον Φέτφα, ούτε από τον Λάρσον. (Κακώς, κάκιστα βέβαια) Αφού λοιπόν λειτουργούμε από τον άξονα τότε στην αντίπαλη περιοχή μόνο συρτές πάσες επιτρέπονται. Κι σ' αυτό φωνάζει παρών ο Μαρτίνες (κι όχι ο Τόνσο). ΥΓ. Το πόσο μας λείπουν ο Γκάμα και ο Μ. Γκαρσία ακόμη δεν το πήραμε χαμπάρι. Μαζί με τον Ντιγκινί είναι η μόνη τριπλέτα που μπορεί να κινείται σωστά στον χώρο και να δημιουργεί φάσεις. Ετούτοι μας αλλάζουν επίπεδο. Κάποιοι άλλοι έχουν κολλήσει στο στατικό ποδόσφαιρο και περιμένουν τη μπάλα να έρθει στα πόδια τους...

H νίκη ξεκινά από τα αποδυτήρια. Αν οι παίκτες μας βγουν παθιασμένοι για μια ευρεία νίκη και επιτεθούν τον αντίπαλο, με μια καρδιά όλοι τους, πιστεύω πως την έχουμε στο τσεπάκι την νίκη από τα πρώτα λεπτά. Αλλά για την πρόκριση θα πρέπει να είμαστε καταιγιστικοί από την αρχή μέχρι το φινάλε. Κι αυτό θαρρώ πως το δούμε. Γιατί ξέρουν άπαντες πως παίζουν το κεφάλι τους. Τόσο για μια θέση στην 11άδα όσο και για την αξία τους. Κι αυτό δίνει κίνητρο. Αν υπάρχει και πλάνο και τύχη τότε θα είμαστε μια ανάσα από το θαύμα. Το οποίο να μη μας διαφεύγει πως πραγματοποιείται τόσο εύκολα, όσο δύσκολο είναι να το πιστέψει η ομάδα στο σύνολό της. Αλλά, κι αν ακόμη κάποιοι δεν το πιστεύουν από τα αποδυτήρια, θα το πιστέψουν μόλις πατήσουν το χορτάρι του Βικελίδης και γίνουν ΈΝΑ με τον κόσμο του Άρη. Γιατί ο κόσμος το πιστεύει πιο πολύ από τους παίκτες και είναι σίγουρο πως θα σκοράρει. Όπως και να έχει πρόκειται να δούμε ένα μεγάλο ματς απόψε κι εύχομαι ο Θεός να μας δώσει την πρόκριση.

Καινούργια δημοσιεύματα των φυλλάδων παρατείνουν με νέα επεισόδια το σήριαλ του Γκαρσία. Τόσοι μας ζητάνε, λέει ο πρόεδρας της Λας Πάλμας, τόσα δίνουν Άρης και Ολυμπιακός. http://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1385066/mateo-gkarsia-skliro-poker-olympiakoy-kai-ari Το θέμα φυσικά έχει κουράσει, έχει καταντήσει γελοίο (ιδίως για τις κορώνες που βγάζουν οι Ισπανοί), αλλά εγώ θα προσθέσω κάτι ακόμη γιατί το βρίσκω πολύ άδικο να παίζουν τόσοι νοματαίοι μπιλιάρδο στη πλάτη του παιδιού. Το ότι υπερτιμήθηκε το ξέρουν όλοι, το ότι δημοπρατούν μια ποδοσφαιρική προσωπικότητα σαν ένα καλό κομμάτι κρέας φυσικά και δεν τιμά κανένα, αλλά πώς να σιωπήσουμε στην ποδοσφαιρική του απαξίωση. Πέρασαν ήδη 5 και πλέον μήνες και κανείς δεν έκανε λόγο αν γυμνάζεται ο παίκτης, αν προπονείται, σε τι κατάσταση βρίσκεται κλπ. Το μπάσιμο του Ολυμπιακού μοιάζει με το στήσιμο που κάνουν οι επιτήδειοι στις δημοπρασίες. Κτύπα να ανέβη η τιμή και φύγε μόλις η τιμή πάει στα ύψη. Ώστε να πάρει ο αντίπαλος υπερτιμημένο ένα παίκτη που εσύ δεν είχες και τόσο ανάγκη. Προσωπικά θαρρώ (βάσει κοινής λογικής) πως ο παίκτης θα καταλήξει σε εμάς. (Γιατί η διαφορά των 200,000 του ΟΣΦΠ αντισταθμίζεται από τα περιθώρια μεταπώλησης που αφήνει στην ομάδα του ο Άρης. Κι εκτός αυτού είναι γνώριμο το περιβάλλον και η αξία του θα ανέβη κι άλλο και το ξέρει καλά ο ατζέντης του. -Συν καναδυό ακόμη σοβαρούς λόγους-). Το ερώτημα όμως είναι αν ο παίκτης στην παρούσα φάση και ποδοσφαιρική του απραξία ανταποκρίνεται στην αξία που τον αγοράζουν; Εμείς τον θέλαμε με την ΑΕΛ, με την Μόλντε και γενικά στους αγώνες μας στην Ευρώπη. Γιατί σε αυτήν την πορεία μας διαφημίζεται όπως πρέπει η αξία του Μ. Γκαρσία, μέσω της τηλεόρασης, αφού σε αυτήν την ευρωπαϊκή αγορά αποσκοπούμε κι όχι την τοπική. (Κι ας μην είχαμε τον Γκάμα σαν παρτενέρ του, αφού η συνεργασία μαζί του και με τον Ντιγκινί εκτίνασε την αξία του παίκτη στα ύψη. Αν πάλι δεν έρθει ο παίκτης σε μας, τότε ας μας γίνουν μάθημα τα αδιέξοδα αλισβερίσια με ανθρώπους που δεν ξέρουν ούτε να πουλάνε, ούτε να διαχειρίζονται παίκτες, ούτε να σέβονται αυτούς με τους οποίους διαπραγματεύονται. (Ζητήσαμε πακέτο 2-3 παίκτες από την Λας Πάλμας, μπας κι εξασφαλίζαμε τον Ματέο κι ας μας έβγαιναν παλτά οι δυο άλλοι από το σινάφι τους. Πόσο πιο γελοίο πια;).

Όχι βρε Δημήτρη. Μπορεί ένας προπονητής να μπαίνει στο στόχαστρο κάποιων, αλλά για να απομακρυνθεί θα πρέπει να υπάρχει ουσιώδης λόγος. Να μη πετύχει τους στόχους του, ας πούμε. Και ταυτόχρονα η ομάδα να μη βλέπεται. Για τον Παντελίδη είναι πολύ πρόωρο να πει κάποιος το οτιδήποτε. Η ομάδα μας ούτε καν συμπλήρωσε το ρόστερ της, πώς να του αποδώσει κάποιος ανοικτά ευθύνες; Εμείς, ναι, εναντιωθήκαμε ανοικτά για τις επιλογές του, αλλά υπάρχουν πολλά που τον δικαιολογούν. Ένας αποκλεισμός από τη Μόλντε σίγουρα πονάει, αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου. Αν αποκλειόμασταν από την ΑΕΛ ίσως και να ήταν πιο πιθανό. Γιατί κάθε φάση που περνάμε μέχρι τους ομίλους φέρει κέρδος περί το μισό εκατομμύριο. Μια νίκη μόνο στο Βικελίδης φέρει περί τα 180-200 χιλιάρικα στη περίπτωση που αποκλειστούμε. Τόσα χρήματα όμως κόστιζαν περίπου 2 - 3 καλούς παίκτες του ρόστερ μας. Οπότε το χρήμα από μόνο του (εισητήρια, τηλεοπτικά δικαιώματα, κλπ) αποτελούν ένα καλό λόγο να απολυθεί κάποιος. Και αν υπολογίσεις πως ένας καλός προπονητής μπορεί να κάνει καλύτερους τους παίκτες και να ανέβη το κασέ του σε μια μεταπώληση είναι το μαγικό ραβδάκι του ταχυδακτυλουργού για την διοίκηση. Ενδεικτικά πέρσι η ομάδα κόστιζε περί τα 8-10 εκατομμύρια και σήμερα αγγίζει τα 16. (Μόνο ο Σιώπης από τα 500 χιλιάρικα που τον πήραμε άγγιξε το 1,5 εκατομμύριο, αν θυμάμαι σωστά τα νούμερα). Κι αυτά δείχνουν κάτι πολύ σημαντικό. Πως ο προπονητής και το τεχνικό του επιτελείο είναι καθοριστικότατοι παράγοντες για την ομάδα. Από το πώς εμφανίζονται στο γήπεδο μέχρι και την αποχώρηση τους από την ομάδα. Σύγκρινε τώρα τον τρέχοντα αντίπαλο μας. Είναι μια ομάδα με το 1/3 του δικού μας μπάτζετ κι όμως κάνει πρωταθλητισμό, είναι ΟΜΑΔΑ με τα όλα της χωρίς τα τρανταχτά ονόματα. Νικά τον Άρη και οι παίκτες της εκτοξεύουν την αξία τους. Ποιος είναι πίσω από αυτό το μικρό θαύμα; Ο προπονητής. Πώς να πούμε λοιπόν πως ο Παντελίδης στέκεται ευπρεπώς στο ύψος του, όταν στην αναμέτρηση των ομάδων, ο προπονητής του αντιπάλου καταφέρνει να μας παίρνει το πορτοφόλι στο γήπεδο;

O Δεληζήσης είναι αργός και ο Σόουζα αδόκιμος για ένα τέτοιο ρόλο, αφού ξανάπαιξε στόπερ πριν από 15 μήνες. Ωστόσο τον προτιμώ και θαρρώ αυτόν θα βάλει ο προπονητής μας γιατί είναι ο μόνος που μαρκάρει μαν του μαν. Κι αν ο νορβηγός φορ του ρίχνει ένα κεφάλι δεν παίζει τόσο ρόλο γιατί είναι γρήγορος και μπορεί να πέφτει πρώτος στην μπάλα από τον αντίπαλο του. (Είναι και λιγότερο επιρρεπής σε λάθη από τον Δέλη και δεν πρέπει να γίνει ούτε ένα στην άμυνα). Με δεδομένο πάντα πως ο Ρόουζ έχει τον ελεύθερο ρόλο του στόπερ. Κατά τα άλλα η διάταξη όπως την παρέταξε ο λονδρέζος δεν με χαλάει για αρχικό σχήμα. Αυτό που θέλω όμως είναι οι γραμμές να μείνουν κοντά. Γιατί αν απέχουν και πάλι μεταξύ τους για μένα δεν έχει νόημα ποιος θα παίξει, Τέλος το μαρκάρισμα των μέσων. Ή γίνεσαι η σκιά των 2 δημιουργικών ή θα ξαναζήσουμε το ίδιο έργο. Αυτοί μαρκάρουν. Συνεπώς θέλουμε παίκτες να κουβαλούν την μπάλα χωρίς να τη χάνουν μέχρι κάποιος να κάνει την κίνηση στο χώρο. Και ο Μαρτίνεζ, ο Φέτφα και ο Λάρσον την κουβαλούν. Και δίνουν ταχύτητα. Ετούτο ξεσηκώνει τον κόσμο και ο 12ος παίκτης μας μπαίνει στο παιχνίδι και σκοράρει. Γιατί με τη ψυχολογία μπορούμε να έχουμε 2 εκρηκτικά 15λεπτα που μπορούν να φέρουν μέχρι και 4 γκολ (αν το είχαμε βεβαίως) στο 1ο ημίχρονο. Αν υπερβάλλω θα το δείτε στο γήπεδο. Είμαι πεπεισμένος πως η ομάδα σε ένα εκρηκτικό ημίωρο μπορεί να έχει ήδη 2 τέρματα και άλλες 2 κλασσικές ευκαιρίες. (Κι αυτό λόγω τη αναποτελεσματικότητας μας ελλείψει δημιουργικού μέσου. Αν καταφέρουμε να δημιουργούμε φάσεις για μένα είναι ορατή η πρόκριση. Για να γίνει και εφικτή πρέπει να είμαστε και αποτελεσματικοί). Για κείνο που δεν είμαι σίγουρος είναι το 2ο ημίχρονο. Γιατί θα πρέπει να ξέρουμε να διαχειριστούμε σωστά και την επιτυχία. Δηλαδή να είσαι κοντά στη πρόκριση. Εκεί θέλει γκάζια. Πιο σωστά. Αν έχεις το 2-0 (με την ίδια ευκολία που το λες), τότε στο Β΄ ημίχρονο δεν επαναπαύεσαι. Σφυροκοπάς ανελέητα. Κι αυτό δεν ξέρω αν το έχουμε. Όχι από φυσική κατάσταση αλλά από νοοτροπία. Συμπονούμε τον αντίπαλο, καμιά φορά ανασταίνουμε τον πεθαμένο με αποτέλεσμα να του χαριστούμε. Κι εδώ δεν έχει τέτοια. Ανελέητα σημαίνει πως ακόμη και τέσσερα να βάλεις δεν θα πρέπει να σου αρκούν. Γιατί ο αντίπαλος ένα γκολ ψάχνει. Κι όλη η καλή σου εμφάνιση πάει στράφι. Συνεπώς θέλουμε μια επανάληψη του αγώνα με την Ξάνθη που ο δείκτης σταμάτησε στο 7. Κάτι που δεν είναι ανέφικτο αν έχουμε υπόψη μας πως λίγο πολύ παρατάσσουμε την ίδια 11άδα που είχε καλή χημεία πέρσι -πλην Σούντγκρεν και Σάσα- και δεν απέχουμε πολύ από το να ξεφύγουμε από τα πρέπει της πρόκρισης που μας αγχώνουν. Σε ένα ελεύθερο παιχνίδι ένας καταιγιστικός Άρης καταφέρνει το αδιανόητο. Γιατί στο φινάλε, προς τα εκεί πάμε. Ας το χαρούμε λοιπόν.

Το πρόβλημα είναι το μηδέν πίσω. Κι ο Βέλεθ ήταν ο μόνος που μάρκαρε, συνεπώς το πιο αισιόδοξο σενάριο είναι αυτοί να έλθουν ψόφιοι στο γήπεδο κι αυτό να γέρνει συνεχώς προς την εστία τους μπας και προκριθούμε με 5-1. Δεν είμαι απαισιόδοξος, γιατί είναι από τις ομάδες που δέχονται εύκολα το γκολ αν τους παίξεις σωστά, όσο εύκολο είναι να το βάζουν. Το ερώτημα λοιπόν είναι, όχι πώς θα παρουσιαστούν αυτοί, αλλά εμείς. Το πιστεύουμε πως αν ζαλιστούν από το σφυροκόπημα μπορούμε να βγάλουμε κι εμείς 3 γκολ σε μισή ώρα; Αν ναι, τόσο το καλύτερο. Αν όχι να παλέψουμε για μια αξιοπρεπή εμφάνιση και οπωσδήποτε τη νίκη, αφού αυτή δίνει πόντους, χρήμα και γόητρο. Διαφορετικά πέρα από ένα φιλί ζωής στον Παντελίδη δεν βλέπω τι άλλο μπορούμε να κερδίσουμε; Κι από τα δύο εγώ θα πάω με το πρώτο. Γιατί Άρης είσαι, καμιά μάχη δεν πρέπει να χάνεται χωρίς να πολεμήσεις. Και στο Χαριλάου θα δοθεί μάχη.

Αποκλειστικό: Νέα πρόταση για Ματέο Γκαρσία Ο Ολυμπιακός κινείται για τον Ματέο Γκαρσία και οι επαφές με τη Λας Πάλμας άρχισαν ξανά. Γιατί δεν πήγε στη Νότιγχαμ και οι επίσημες προτάσεις από DC United, Αντερλεχτ και Μπράγκα! Νικος Κωτσης 09/08/2019 12:01 https://www.to10.gr/podosfero/superleague/698689/apoklistiko-nea-protasi-gia-mateo-gkarsia/ -------------------------------- Fake news, ή αληθινή είδηση; Αρχικά θεώρησα πως ισχύει το πρώτο, γιατί ποτέ δεν έπαιξε η Νότιγχαμ ως προοπτική για την διεκδίκηση του, -αυτή ήταν η Μπέρμπιγχαμ- μετά έψαξα για το "κύρος" του δημοσιογράφου και βρήκε τούτο: https://www.fosonline.gr/medianews/article/56607/one-tv-o-nikos-kotsis-neos-athlitikos-syntaktis-sto-kanali-toy-vaggeli-marinaki-pic Ή μεγάλη λαμόγιο είναι ο τύπος ή γάτα; Απλώς είναι απληροφόρητος. Λίγη αξία έχει όμως αν πίσω από κάτι τέτοιους κρύβεται ο Μαρινάκης.

Αλέξανδρε, παρότι συμφωνώ σε όλα, οδηγούμαι σε άλλη προσέγγιση. Πράγματι ο Ματίγια είναι καλός αλλά όπως είπες με άλλους παίκτες από αυτούς που βλέπει στο γήπεδο. Πώς λοιπόν να "παίξει" με παίκτες σε άλλο ρόλο; Πώς να δώσει την μπάλα στον Τόνσο ή τον Ντιγκινί που παίζουν στα άκρα; Και γενικά τα λάθη του Παντελίδη είναι πολλά για να μιλήσει κανείς μεμονωμένα για κάθε ένα τους. Το ότι βάζεις δύο 8άρια, (Σάσα και Ματίγια) δεν κάνουν ένα 10άρι. Ο Τόνσο που αρέσκεται στο ελεύθερο παιχνίδι και δεν κάνει για μαν του μαν γίνεται ακόμη χειρότερος όταν τον βάζεις πλάγια αριστερά. Ο Ντιγκινί δεν ξέρει αν είναι δεκάρι ή πλάγιος και ο Ιντέγε που θα πρέπει να πατάει περιοχή κατεβαίνει στο κέντρο να του δώσουν την μπάλα. Τούτη η ανορθόδοξη Παντελο-Πατέντα που κατεβάζουμε για ομάδα από τη στιγμή που δεν έχει πλάνο στο γήπεδο, δεν περπατά μήτε στις προπονήσεις. Συνεπώς ένας Ματίγια που δεν βρίσκει κατάλληλο αντίπαλο χαραμίζει μια θέση*. Ο Ντουάρντε ίσως και να ήταν καλύτερος του γιατί κουβαλά μπάλα κι αυτό θα ανακάτευε την τράπουλα και κάποιος θα ελευθερωνόταν να πάρει τη μπάλα. Το ίδιο ακατάλληλος ήταν ο Τόνσο και χωρούσε ο Μαρτίνεζ, που τουλάχιστον κοιτάει μπροστά και μαζί με τον Ντουάρτε δίνουν ταχύτητα κι αυτό θα μπορούσε στα πρώτα λεπτά να μας φέρει ένα γκολ που τόσο το θέλαμε. Και βέβαια, αν πετυχαίναμε πρώτοι το γκολ, το παιχνίδι πλέον θα ήταν εντελώς διαφορετικό. Δεν θα συνεχίσουμε όμως τις εικασίες. Η πραγματικότητα μας προσγειώνει ανώμαλα στα κολλήματα του προπονητή μας και τις χημείες του. Άσχετο. Πόσο δύσκολο άραγε είναι να βρούμε κι εμείς ένα προπονητή σαν αυτόν της αντιπάλου μας που πήρε 15 παικτάκια και τα συντόνισε έτσι που να πηγαίνεις στο γήπεδο και να νομίζεις πως βλέπεις συγχρονισμένη γυμναστική; * Ο Ματίγια για δεύτερο συνεχές εκτός έδρας ματς ήταν κατώτερος των περιστάσεων, ενώ στο εντός έδρας ήταν εξαίρετος. Ο λόγος προφανής, ήταν καλοί αυτοί που συνεργάζονται μαζί του (Φέτφα, Ντιγκινί). Ενώ ο Μπάσα βλέπει συνήθως τον Ιντέγε... Το ότι εκνευρίζεται τόσο πολύ δεν το αποκλείω εγώ να οφείλεται στη δυσφορία του για το ανορθόδοξο σύστημα που τον υποχρεώνει ο προπονηταράς μας να παίζει. Ο Σάσα μου άρεσε κι εμένα. Έπαιξε καθαρόαιμο 8άρι με τον Ματίγια πιο πίσω. Πλην όμως αυτό βαραίνει τον Ματίγια αφού τον κάνει ανασταλτικό που δεν είναι και τόσο...