almand

Δεν διαφωνώ καθόλου. Συμφωνώ κατά πάντα και επεκτείνω τον προβληματισμό μου με την προηγούμενη ανάρτηση. Οι διαιτητές που ορίζονται με αυτό τον τρόπο είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ο Σάσα ή ο Ματίγια, πριν ακόμη την κάρτα θα έπρεπε να γίνουν το δωράκι του ρέφερι για τον επόμενο αγώνα. Πάνε τώρα εσύ με τον Αμπου Μπα να πάρεις τη νίκη από το Θρύλο;

Μόλις τώρα είδα το 2ο γκολ του Ματίγια. Ο οποίος πήρε κάρτα, λέει, για τον πανηγυρισμός του. Δείτε τη φάση και τα σχόλια δικά σας. (Ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει πόσο αντικειμενικά σφύριζε ο Σιδηρόπουλος την ομάδα του. Προσθέστε όμως σε αυτά κάτι που μας διαφεύγει πως δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο Ολυμπιακός που ακολουθεί το πρόγραμμα μας θα παραλάβει την ομάδα μας τραυματισμένη. Δίχως τον Σάσα που απεβλήθη. Αδίκως βεβαίως. Να το εντάξουμε και αυτό στον παράγοντα τύχη, ή να το συνδυάσουμε την αγάπη του ρέφερι στην 2η αγαπημένη του ομάδα; -Θυμηθείτε το κοριόπολις και τη διαβεβαίωση του Σάββα Θεωδορίδη πως θα διευθετήσει ο ίδιος το θέμα του). Και μετά λέτε εσείς να μιλήσουμε για μπαλίτσα; Όλοι εμείς που νομίζαμε πως βλέπατε το παιχνιδι στην Τούμπα, ο Σιδηρόπουλος έκανε σέντρα στον Ολυμπιακό για το επόμενο ματς. Αλλά είπαμε. Μπορεί και να κάνω λάθος...

Την άποψη μου την είπα ξεκάθαρα ΠΡΙΝ τον αγώνα. Γιατί το μετά, δεν αλλάζει κι είναι πολύ χειρότερο από τον ορισμό Σιδηρόπουλου. Από τη στιγμή που το δεχτήκαμε δεν οφελεί να γκρινιάζουμε. Εϊναι δεδομένο πως κάθε φάση είναι υπέρ του γηπεδούχου και πως την κόκκινη που έβγαλε δικαιότατα στον Παοκ θα την έβγαζε και σε μας. Εγώ είπα από την αρχή, έχει νόημα η κουβέντα για το μας μόνο εφόσον οι κανόνες. Και οι κανόνες λένε πως εμείς πάμε σε όλα τα ντέρμπι με δεμένα τα χέρια και ο διαιτητής με τη φανέλα του αντιπάλου. Αγωνιστικά επιτρέψαμε πολύ κακώς να έρχεται η μπάλα στη περιοχή μας. Κι ο Τερζής φάνηκε λίγος να δώσει κάποια λύση. Δίκαιο λοιπόν το βλέπω γιατί εμείς εκμεταλλευτήκαμε δύο μόλις από τις 5 ευκαιρίες που κάναμε, ενώ οι ακραίοι του πατούσαν σχεδόν συνέχεια περιοχή. Ανεπιτρεπτο για μεγάλες ομάδες. Καλώς δώσαμε κατοχή στον αντίπαλο (περί το 62% περίπου) κακώς κάκιστα όμως δεν κτυπήσαμε καμιά σχεδόν αντεπίθεση. Ωστόσο δείτε και σεις τις φάσεις και το συζητάμε, γιατί κι εγώ μπορεί να κάνω λάθος. Μην νομίζεις πως είδα τον αγώνα όπως θα το ήθελα. Είχε τόσα κολλήματα που πιθανότατα και οι ίδιοι οι Παοκτσήδες θα αγανάκτησαν με τον τηλεόραση της ομάδα τους. Πρέπει να πω όμως αυτό που πιστεύω. Έτσι και δεν έβγαινε το 2ο γκολ στο 97' ο Πάοκ αύριο θα έψαχνε νέο προπονητή -αν φυσικά τελείωνε ποτέ ο αγώνας, γιατί μπήκαν μέσα από δύο εισόδους-. Και φυσικά το πρωτάθλημα δεν θα ήταν ίδιο με αυτό που θα συνεχίσουμε να βλέπουμε και στο μέλλον.

2-2 τέλος του αγώνα, δίκαιο το αποτέλεσμα από όσα μπόρεσα να δω. Επί τροχάδην να πω τη γνώμη μου. Σχετικά καλή η διάταξη του Τερζή, αλλά δεν μας βγήκε. Ο πορτογάλλος κατέβηκε διαβασμένος και ο Πάοκ ένα σκαλί καλύτερο από τον περασμένο αγώνα ενώ εμείς τουλάχιστον δυο σκαλιά πιο κάτω. Απίστευτος Φέτφα, εξαιρετικός ο Ιντέγε, εξαφανισμένος ο Ντιγκινί. Πολύ σωστά κράτησε χάμηλά τον Σούντγκρεν και τον Κόρχουτ γιατί ο Πάοκ ενώ έχει αμυντικά προβλήματα, στην επίθεση βγάζει φωτιές αριστερά και δεξιά. Πιο αναλυτικά αργότερα, αλλά αν υπάρχει ευκαιρία δείτε αν βρείτε ευκαιρία τον αγώνα τώρα που ξέρουμε το σκορ και το μυαλό μας είναι σχετικά πιο νηφάλιο. Για μένα ένα από τα ενδιαφέρονται "ντέρμπι" των τελευταίων χρόνων.

1-1 ημίχρονο σε ένα παιχνίδι που δεν παίζεται ιδιαίτερα μπάλα αλλά κατς που αφήνει τραυματίες σε κάθε σύγκρουση. Πιο καλός ο Πάοκ και πολύ καλύτερος από αυτό που περίμενα. Εμείς δεν φανήκαμε καθόλου. Βλέπω το παιχνίδι που όμως η αναμετάδοση του είναι απαράδεκτη. Μπήκε το δικό μας γκολ κι αμέσως είδα πως ο Πάοκ είχε ισοφαρίσει! Εν πάσει περιπτώσει το Πάοκ ΤιΒι δεν περπατά με τόσα κολλήματα. Δεν χαίρεται κανείς το ματς. Το βράδυ δείτε 2 μαγικές στιγμές από αριστερά. Μια του Φέτφα που έφερε το γκολ και την τελευταία που ο Γκάμα πέρασε τον Μάτος και σούταρε από την περιοχή αλλά τον απέκρουσαν. Θα μπορούσε να ήταν ένα φανταστικό γκολ. Τώρα για το 2ο όλα παίζονται, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορείς να χαρείς ζωντανά τον αγώνα.

Πριν αρχίσει το ματς θέλω να πω κάτι που είναι για την ομάδα μου, τον Άρη, πολύ σημαντικό. Υπάρχει κάτι που βρωμάει πάρα πολύ κι έχει να κάνει, όχι τόσο με τον ορισμό του Σιδηρόπουλου στο ντέρμπι, όσο με την αυθαίρετη ένταξη του Άρη στον όμιλο του Big 4 δια στόματος Περέιρα. Καθώς τούτο ομολογεί με τον πιο κυνικό τρόπο, πως η ΚΕΔ θα ορίζει μόνο έλληνες διαιτητές στους αγώνες του Άρη, και μάλιστα διαιτητές που είναι δηλωμένοι Γαύροι για τους αγώνες μας με τον «Θρύλο», και χανούμια με την ΆΕΚ. Αρχής γενομένης με τον ορισμό του γνωστού Σιδηρόπουλο για την Τούμπα, ο οποίος έχει την τιμητική να κηρύσσει την έναρξη αυτής της απαράδεκτης στάσης της πολιτείας στο άθλημα. Αποτέλεσμα: Κάποιοι έχουν αποφασίσει ο Άρης να γίνει το εξιλαστήριο θύμα μιας παράγκας η οποία από ότι όλα δείχνουν έχει περάσει στα χέρια της επίσημης πολιτείας. Ούτε σε ασπρόμαυρα, ούτε σε ερυθρόλευκα χέρια. Συνδιαχείριση της παράγκας από τους μεγάλους. Κι εδώ αρχίζει το γέλιο και το κλάμα. Σήμερα γελάει ο κόσμος και ο ΠΑΟΚ για τις πλάτες που του έκαναν. Αύριο όμως θα συνειδητοποιήσουν πόσο βλακώδες είναι να στέλνουν τον Άρη στο ΟΑΚΑ και το Καραϊσκάκη σαν πρόβατο στη σφαγή και μάλιστα με την απαίτηση να κόψει βαθμούς από τους "αντιπάλους" τους. Ερώτημα προς τους ιθύνοντες και προς όσους αγαπούν το τόπι κι όχι τη φανέλα. Είναι κακό να θεωρώ εγώ ο απλός πολίτης, πως το στήσιμο ενός αγώνα είναι πταίσμα, μπροστά στο κακούργημα μιας τέτοιας συνωμοσίας, που εξυγιαίνει τάχα το ποδόσφαιρό μας καθορίζοντας τον τρόπο που θα σφαγεί ο ένας από τους δύο αντιπάλους;

Πριν αρχίσει το ματς θέλω να πω κάτι που είναι για την ομάδα μας πολύ σημαντικό. Υπάρχει κάτι που βρωμάει πάρα πολύ κι έχει να κάνει, όχι τόσο με τον ορισμό του Σιδηρόπουλου στο ντέρμπι, όσο με την αυθαίρετη ένταξη του Άρη στον όμιλο του Big 4 δια στόματος Περέιρα. Καθώς τούτο ομολογεί με τον πιο κυνικό τρόπο, πως η ΚΕΔ θα ορίζει μόνο έλληνες διαιτητές στους αγώνες του Άρη, και μάλιστα διαιτητές που είναι δηλωμένοι Γαύροι για τους αγώνες μας με τον «Θρύλο», και χανούμια με την ΆΕΚ. Αρχής γενομένης με τον ορισμό του γνωστού Σιδηρόπουλο για την Τούμπα ο οποίος έχει την τιμητική να κηρύσσει την έναρξη αυτής της απαράδεκτης στάσης της πολιτείας στο άθλημα. Αποτέλεσμα: Ο Άρης μέλει να γίνει το εξιλαστήριο θύμα μιας παράγκας η οποία πλέον έχει περάσει στα χέρια της επίσημης πολιτείας. Ούτε σε ασπρόμαυρα, ούτε σε ερυθρόλευκα χέρια. Συνδιαχείριση της παράγκας από τους μεγάλους. Κι εδώ αρχίζει το γέλιο και το κλάμα. Σήμερα γελάει ο κόσμος και ο συμπολίτης για τις πλάτες που του έκαναν. Αύριο όμως θα συνειδητοποιήσουν πόσο βλακώδες είναι να στέλνουν τον Άρη στο ΟΑΚΑ και το Καραϊσκάκη σαν πρόβατο στη σφαγή και μάλιστα με την απαίτηση να κόψει βαθμούς από τους "αντιπάλους" τους. Συγνώμη τους συνεργάτες τους, ήθελα να πω. Ερώτημα προς τους ιθύνοντες. Είναι κακό να θεωρώ ο απλός πολίτης πως το στήσιμο ενός αγώνα είναι πταίσμα μπροστά στο κακούργημα μιας τέτοιας συνωμοσίας, που εξυγιαίνει τάχα το ποδόσφαιρό μας καθορίζοντας τον τρόπο που θα σφαγεί μια ομάδα;

Παίζει κι αυτή η πιθανότητα. Γιατί η άγνοια του κινδύνου σε κάνει και τολμηρό και επικίνδυνο. Οπότε παίκτες σαν τον Duarte ή τον Mancini δεν φοβούνται το σκυλί που γαυγίζει. Σαν αλλαγές όμως κι όχι βασικοί. Όταν ο Ματίγια εκνευριστεί επειδή θα τον κιτρινίσουν άδικα, και ο Μαντσίνι όταν κουραστεί ο Φέτφα. Ο Τύπος ήδη έκανε λόγο για εκπλήξεις στην ομάδα οπότε όλα είναι πιθανά. Ο Duarte ειδικά είναι ότι πρέπει για τέτοιου είδους ντέρμπι, όπου το ποδόσφαιρο δεν παίζεται πάντα με τη μπάλα. Έχει τη σωματοδομή να αντέξει, και την εμπειρία από το σκληρό ολλανδικό πρωτάθλημα. Το ίδιο και ο Μαντίνι που μεγάλωσε στα αργεντίνικα γήπεδα πριν έρθει στην Ευρώπη. Κι εκεί "η κολασμένη Τούμπα" μοιάζει παιδική χαρά. Εξάλλου οι συμπολίτες μας, έχουν υπόψη τους πλέον, πως το μπαλάκι που τους πέταξε η ΚΕΔ, με τον Σιδηρόπουλο, δεν αποκλείεται να είναι μια πρώτης τάξεως παγίδα για τον υπότροπο γηπεδούχο να τους δώσει αφορμή να ξηλώσουν την ασπρόμαυρη παράγκα που έχτισαν. Και το πακέτο Σαραιδάρη, Σιδηρόπουλου, Γραμμένου να πάρει δρόμο. Για να μη προσθέσω σε αυτούς και τον Περέιρα και τους άλλους παρατρεχάμενους της ΕΠΟ, αλλά και το εγχείρημα της οπαδικής τηλεόρασης που θέλουν να θεσπίσουν στο τόπο μας. Γιατί το μαγαζί θα αλλάξει διοίκηση και όλοι περιμένουν να τους δώσουν την αφορμή. Τώρα βέβαια είναι αργά. Δεν προλαβαίνουν να σουλουπώσουν τη Τούμπα να δείχνει εκκλησία την Κυριακή, γιατί ο κόσμος τους ξεσηκώθηκε κι αν υπαρχει κάτι να τον φρενάρει είναι ο φόβος της τιμωρίας, Συνεπώς, το σκυλί θα γαυγίσει και μάλιστα δυνατά, αλλά δεν θα δαγκώσει. Οπότε, ποιος το φοβάται;

(Διορθώνω το τελευταίο μισό της προηγούμενης ανάρτησης) ... Στα κόρνερ 2 και 3 παίκτες κολλούν στον τερματοφύλακα να τον εμποδίσουν να βγει, δίνοντας χώρο στον Μάτος κι ιδίως Βαρέλα να πηδήξουν ψηλά, κι εκτός φάσης πάντα κτυπούν ύπουλα. Θα τα πιάσει αυτά η κάμερα; Δύσκολο. Ειδικά η οπαδική τηλεόραση που την χειρίζεται η θύρα 4. Η εκτέλεση ΠΑΝΤΑ στο πρώτο δοκάρι. (Με τον Ατρόμητο έβγαλαν 2 φορές καρμπόν την ίδια φάση που μπήκε και τις δύο γκολ). Συνοψίζω για το αγωνιστικό κομμάτι και μόνο: Αν 1. πάρεις το κέντρο τους, 2 τους κτυπήσεις με ταχύτητα στις αντεπιθέσεις (όπως κάναμε με τον ΠΑΟ) και 3 παροπλίσεις τα στημένα τους φεύγεις με την νίκη Οπότε πάω κι εγώ με την 11άδα του Λονδρέζου. Πρέπει όμως να προσθέσουμε και τον Λάρσον σαν αλλαγή. Γιατί θα κάνει ζημιά η ταχύτητα του. Ο Φερέιρα άκουσα πως δούλεψε την αμυντική λειτουργία της ομάδας του. Δεν ξέρουμε πόσο την έμαθαν οι παίκτες του, αλλά υποθέτω πως δόθηκαν εντολές για το μαρκάρισμα του Φέτφα, του Ιντέγε και λιγότερο του Γκάμα. Ωστόσο θεωρώ δεδομένο πως θα ρίξουν τον Εσίτι στον Ματίγια και τον Κρέσπο στον Ιντέγε. Οπότε δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από αυτούς. Η ζημιά όμως μπορεί να έρθει από τους κρυφούς επιθετικούς. Ή από τους αμυντικούς που ανεβαίνουν. Γιατί το γκολ θα έρθει από ένα αφύλακτο παίκτη. Κάποιον Κόρχουτ, ας πούμε, ή ένα Λάρσον που θα κτυπήσει στην αντεπίθεση. Θα έλεγα τον Βέλεθ ή τον Σάσα, αλλά κάτι τέτοιο θα τους δώσει τα πνευμόνια στο χέρι. Όπως και να έχει θέλουμε παίκτες με εμπειρία σε αυτό τον ντέρμπι. Από παίκτες σαν τον Μαντσίνι, κλπ που δεν ξέρουν τι σημαίνει Τούμπα, τι να περιμένεις; Αυτά. Δεν νομίζω να παρέλειψα κάτι εκτός βέβαια από το στραγάλι. Αλλά εδώ η λογική υψώνει τα χέρια. Τώρα που έχει και τη συγκατάθεση των αρχών ποιος τον πιάνει. "Κάνε, Σιδηρόπουλε, ότι υπαγορεύει η αξιοπρέπεια σου". Εμείς φυσικά το ξέρουμε πως οτιδήποτε φανεί μεμπτό στην περιοχή μας είναι πέναλτι και κάρτα -κόκκινη κατά προτίμηση, αλλά κι η κίτρινη δεν μας χαλάει- χωρίς φυσικά να ισχύει το ίδιο για την αντίπαλη περιοχή. Έξω από τις περιοχές σφυρίζουμε γενικά υπέρ του γηπεδούχου, εκτός κι αν πρόκειται για κάτι κραυγαλέο, αλλά απαγορεύεται δια ροπάλου να σφυρίξουμε φάουλ λίγα μέτρα έξω από την περιοχή των γηπεδούχων. Γιατί κάτι τέτοιο πιο πιθανό είναι να γίνει γκολ, από ένα πέναλτι υπέρ τους. Κι αν τα κάνουμε όπως πρέπει όλα αυτά, θα μπορέσουμε να πληρωθούμε για τον κόπο μας και να ξαναπέξουμε την επόμενη Κυριακή. (Κουίζ: ποιο ξενοδοχείο προτιμούν για τη διαμονή τους οι διαιτητές; Ευκολάκι. Δεν ξέρουμε αν πληρώνονται και σε αυτό).

Είδα μια δυο φορές τον Πάοκ κι η εικόνα που έχω είναι αυτή που λένε όλοι. Πως είναι σαφώς πιο αδύναμος από τον περσινό ΠΑΟΚ, ιδίως αμυντικά και επιπλέον σχετικά προβλέψιμος. Αυτά βέβαια σε σχέση με πέρσι κι όχι με τα μέτρα άλλων μικρομεσαίων ομάδων. Συγκεκριμένα: το παιχνίδι το κάνει κυρίως ο Μπίσεσμπαρ από τα αριστερά με τον Πέλκα δεξιά. Εξτρέμ είναι αριστερά ένας Ζαμπά, που εμένα μου αρέσει γιατί έχει επικίνδυνες πλαγιοκοπήσεις αλλά πιο πολύ δεξιά, όπου βάζουν τον Λημιό που αμύνεται πολύ καλά. Αδυναμίες: Έφυγε ο Λουτσέσκου, έφυγε και το γνωστό του πλάνο. Ήρθε ο πορτογάλλος Φερέιρα -συνδέστε το συνειρμικά με άλλα ονόματα όπως, Σάντος, Εθνική, Περέιρα, ΚΕΔ, κλπ και θα έχετε μια ιδέα πώς παίζεται η μπαλίτσα στο Ελλάντα- κι αυτό έφερε ανακατατάξεις. Που δεν είναι κακές, αλλά δεν τις έμαθαν οι παίκτες. Τα μπακ κατεβαίνουν πολύ χαμηλά, και συνεργάζονται καλά με τους ακραίους, αλλά ο άξονας τους είναι αδύναμος, αφού κουμαντάρεται από ένα ανασταλτικό, τον Esiti, ένα δυνατό αλλά άτσαλο παίκτη κι ένα δημιουργικό Μίσιτς που είναι καλός. Ο Άκπομ, το σέντερ φορ τους είναι ολόιδιος στα χαρακτηριστικά με τον δικό μας Ιντέγε, αλλά ετούτος παίρνει καλύτερες θέσεις. Ο Πέλκας, έξοχος μεσοεπιθετικά, κακός στα τελειώματα. Κατά τη γνώμη μου αν ο Σάσα δεν αφήσει τον Μπίσεσβαρ από την επιτήρηση του, κι δύο κρυφοί παίκτες αναλάβουν να καραδοκούν διακριτικά, ο ένας τον Πέλκα στις επαφές του με τη μπάλα, και ο άλλος τον Μίσιτς, πήραμε τον άξονα και τον έλεγχο του αγώνα. Ο Εσίτι είναι δυνατός αλλά όχι ταχύς και δεν επαρκεί για το ανασταλτικό κομμάτι του αντιπάλου. Κάπου στο 60' Θα περάσει μέσα τον Ελ Καντουρί και το παιχνίδι θα αλλάξει κανόνες. Δεν θα μας φτάνει ο αντίπαλος στις αντεπιθέσεις κι όλες τους θα σταματούν με φάουλ. Θα αρχίσουν τα νεύρα, αλλά απαγορεύεται να παρασυρθούμε. Θα βάλει στην συνέχεια τον Στόχ, και θα βγάλει τον Μπίσεσβαρ (κάπου στο 70') και το ερώτημα είναι πόσο θα αντέξει ο Σάσα να μαρκάρει όλη αυτή την πλευρά, γιατί ο Στόχ είναι γρήγορος. Συνεπώς θέλει βοήθειες από τον Σούντρεν. Ένα ακόμη ΠΟΛΥ καλό χαρτί του Φερέιρα είναι η αλλαγή του Άκπομ από τον Σιντέρσκι. Αλλάζει τον παίκτη όταν θέλει ταχύτητα και πλέον η μπάλα περνά συρτά στην αντίπαλη περιοχή. Ο Βέλεθ δεν θα έχει καθόλου εύκολο έργο ούτε με τον ένα, ούτε με τον άλλο, αλλά είναι και οι 2 στα μέτρα του κι, εφόσον αντέξει τις αγκωνιές, τότε καταφέρνει και τους δυο. Υπάρχει πάντα όμως ο παράγων διαιτητής κι αυτός ξέρουμε πώς θα σφυρίξει. Θεωρητικά οι Κόρχουτ και Σούντγκρεν είναι σε θέση να νικήσουν τα αντίπαλα εξτρέμ, αλλά στην περίπτωση που παίξουν 4-4-2, -λιγότερο πιθανό το βλέπω αυτό- ο Σούντγκρεν θα ζοριστεί πολύ με τον Μπίσεσμπαρ. Γιατί ο διαιτητής θα φροντίσει να ελευθερώνει το 10άρι τους και γενικά να σφυρίζει ότι διεκδικείται υπέρ του γηπεδούχου. Κι αυτό εκνευρίζει κι ο Σούντρεν με τον Ματίγια είναι ιδιαίτερα επηρρεπείς σε αυτό. Επειδή εξακολουθούν να νομίζουν πως οι κανόνες της απλής λογικής ισχύουν και στα μέρη μας. Με αυτά και με τα άλλα φτάνουμε προς το τέλος της αναμέτρησης και δεν είπαμε για τα γκολ (από τη μεριά μας φυσικά). Η αδύναμη πλευρά του Πασχαλάκη είναι στο αριστερό του χέρι και τα συρτά σουτ σε αυτή τη γωνία (λόγω ύψους). Θυμηθείτε το γκολ του Ματέο πέρσι. Εδώ εμείς έχουμε ελπίδες γιατί Ντιγκινί και Ιντέγε σουτάρουν συρτά, αλλά ο τελευταίος προτιμά την άλλη γωνία από αυτή που θέλουμε. Οπότε θα πρέπει να δουλέψουμε τέτοια σουτ. Πάμε στα στημένα. Το ψωμοτύρι για τον Πάοκ. Από αυτά πήρε πρωτάθλημα κι έβγαλε άλλα 2-3 πρωταθλήματα επί Σάντος. Στα κόρνερ μπαίνουν 2 παίκτες μπροστά στον τερματοφύλακα να τον εμποδίσουν να βγει κι εκτός φάσης πάντα κτυπούν ύπουλα. Θα τα πιάσει αυτά η κάμερα; Δύσκολο. Ειδικά η οπαδική τηλεόραση που την χειρίζεται η θύρα 4. Δεν νομίζω να παρέλειψα κάτι εκτός βέβαια από το στραγάλι. Αλλά εδώ η λογική υψώνει τα χέρια. Τώρα που έχει και τη συγκατάθεση των αρχών ποιος τον πιάνει. "Κάνε, Σιδηρόπουλε, ότι υπαγορεύει η αξιοπρέπεια σου. Εμείς φυσικά το ξέρουμε πως οτιδήποτε φανεί μεμπτό στην περιοχή μας είναι πέναλτι και κάρτα -κατά κατά προτίμηση, αλλά κι η κίτρινη δεν μας χαλάει- χωρίς φυσικά να ισχύει το ίδιο στην αντίπαλη περιοχή. Έξω από τις περιοχές σφυρίζουμε γενικά υπέρ του γηπεδούχου, εκτός κι αν πρόκειται για κάτι κραυγαλέο, αλλά απαγορεύεται δια ροπάλου να σφυρίξουμε φάουλ λίγα μέτρα έξω από την περιοχή των γηπεδούχων. Γιατί κάτι τέτοιο πιο πιθανό είναι να γίνει γκολ, από ένα πέναλτι υπέρ τους. Κι αν τα κάνουμε όλα αυτά όπως πρέπει θα μπορέσουμε να πληρωθούμε για τον κόπο μας και να ξαναπέξουμε την ερχόμενη Κυριακή. (Κουίζ: ποιο ξενοδοχείο προτιμούν για τη διαμονή τους οι διαιτητές; Ευκολάκι. Δεν ξέρουμε αν πληρώνονται και σε αυτό).

Δεν μιλούσα σε αυτό το σημείο ούτε για τον Τερζή, ούτε για τον Χαριστέα. Εννοώ το πρότυπο παίκτη-προπονητή τύπου Ζιντάν, που σαν νέος και σαν παιχτούρα οι υπόλοιποι θα τον άκουγαν τη γνώμη του στα αποδυτήρια. (Γιατί, λογικά, τα έφαγε με το κουτάλι και ξέρει τι ξεσηκώνει τους παίκτες). Το μπόι αν εννοείς τον Τερζή, δεν μου λέει κάτι. Και σίγουρα δεν είναι αυτός που εμφυσήσει πνεύμα ηγέτη στους παίκτες, τον βρίσκω όμως χρήσιμο γιατί ξέρει τον εκάστετε αντίπαλο. Και η σωστή προετοιμασία επάνω του είναι μισή νίκη. Σαν σκιά του προπονητή δεν μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες. Παράδειγμα το 1ο παιχνίδι στο Μόλντε. Όταν είχε το ελεύθερο όμως, άλλαξε την ομάδα. Τον Φέτφα αριστερά, τον Γκάμα 10άρι, τον Ντίγκι δεξιά και μπάλα στους αντιπάλους για να κτυπήσει στην αντεπίθεση την αδύναμη άμυνα τους. Έπεσε η κατοχή μπάλας που όμως εξοικονήμησε ταχύτατες αντεπιθέσεις. (Δούλεψε τα τελειώματα κι αυτό φάνηκε στον αγώνα κλπ). Κι ένα πανέξυπνο τρίκ που θα φανεί στο επόμενο παιχνίδι είναι πως ο αντίπαλος δεν μπορεί να είναι σίγουρος πώς θα στηθεί η ομάδα στην Τούμπα. Κι αυτό είναι τεράστιο αβαντάζ για μας. Γιατί και η δική τους άμυνα πονάει -δέχονται σε κάθε ματς γκολ- και τρέμουν τις γρήγορες αντεπιθέσεις, επειδή οι πλάγιοι τους ανεβαίνουν πάρα πολύ και δεν επιστρέφουν γρήγορα -πλην Γιαννούλη-. Σε ποιον Άρη λοιπόν θα προσαρμοστούν; Σε αυτόν με τον Γκάμα αριστερά, τον Ντίγκι κέντρο με τον Φέτφα δεξιά, ή αυτόν που πρόβαρε ο Τερζής με τον ΠΑΟ; Γιατί αφορά τα πρόσωπα και η άμυνα τους δεν μπορεί να δουλέψει μαν-του-μαν στα πρόσωπα κλειδιά του Άρη! Αυτά όμως με κάνουν να μιλήσω για το ματς και δεν το θέλω. (Γιατί άλλη θα ήταν η άποψη μου για ένα παιχνίδι που παίζεται επί ίσοις όροις κι εντελώς άλλο να πηγαίνουμε σαν πρόβατα επί σφαγή υπό τη σιωπηρή συγκατάθεση των Αρχών. -Ήθελα, μάλιστα, να προβλέψε τον Σιδηρόπουλα για τον ορισμό του, και δεν το τόλμησα γιατί ο ορισμός του θα ήταν το πιο ακραίο σενάριο για μας. Και να που οι άνθρωποι δεν έχουν ίχνος τσίπας επάνω τους. Θυμήθηκα κι όλας για πόσο ουρλιάζανε κάποτε, όταν κάποιος ρέφερι, τόλμησε να παίξει 50% - 50% στην έδρα μας κι αυτοί χάσανε δίχως να περάσουνε πάνω από 2 φορές το κέντρο του γηπέδου. Γι' αυτούς ήταν ο μεγάλος σφαγέας). Συνεπώς στη φανατίλα και στο τυφλό συμφέρον για τι δίκαιο αγώνα μιλάμε; Το αποτέλεσμα προδιαγράφηκε και απομένουν τα τυπικά.

Από ότι κατάλαβα εγώ οι ιθύνοντες -Χαριστέας, Καρυπίδης, διοίκηση- ενδιαφέρονται να βρουν ένα ηχηρό όνομα για τον πάγκο της ομάδας. Ένα προπονητή - βιτρίνα δηλαδή. Κι όχι ένα κόουτς με ...κάκαλα. Κατά το πρότυπο της Μπάρτσας ή άλλων μεγάλων ομάδων. Βάζουν τον Ζιντάν μπροστά, αλλά τη δουλειά όλη την κάνει το τεράστιο επιτελείο πίσω από αυτόν. Ψάχνουν λοιπόν ένα παίκτη-προπονητή να μιλά στα αποδυτήρια. Να βάζει στους παίκτες του την νοοτροπία του νικητή. Τα άλλα όλα τα κάνουν οι βοηθοί του. Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί ψάχνονται τόσο καιρό με ηχηρά ονόματα τύπου Ιέρο, Κρέσπο κλπ. Ο Τερζής έδωσε ικανοποιητικά διαπιστευτήρια στα τρία ματς που τον είδαμε (Λαμία, επί Ερέρα, Μόλντε αντί Παντελίδη και ΠΑΟ). Γνώστης των αποδυτηρίων, της ελλ. πραγματικότητας και ...καινοτόμος. Δηλαδή παίρνει πρωτοβουλίες εκεί που πρέπει. Στην παρούσα φάση όμως εγώ θα πάρω την πλευρά της διοίκησης, υπό την προϋπόθεση βέβαια πως ο Τερζής θα αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του τεχνικού επιτελείου μας. Προσοχή. Για τον Τερζή μιλάμε. Όχι τον Μιχαλίτσιο.

Αν τα ντέρμπι διέπονται από τους νόμους της φανατίλας, τότε είναι εντελώς παράλογο να τα προσεγγίσει κανείς με τη ποδοσφαιρική λογική. Το ντέρμπι της Κυριακής δεν εξαιρείται φυσικά από τον κανόνα και όσοι ξέρουν πώς «παίζεται η μπαλίτσα στην Ελλάδα» ήδη αντελήφθησαν το γεγονός πως ο αγώνας …άρχισε. Οι «αρμόδιοι» πέταξαν την μπάλα στην εξέδρα, –δεν αποφάνθησαν αν θα είναι Έλληνας ή ξένος ο διαιτητής–, και η «φιλοξενούσα» αρχή* δεν έχασε ευκαιρία και σπεύδει να βάλει τους δικούς της νόμους στο ντέρμπι. Αυτούς που οι ίδιοι ονομάζουν «νόμους της Τούμπας». Δηλαδή να «ορίσουμε ένα δικό μας παιδί να σφυρίζει αντικειμενικά υπέρ ημών», «να συμφωνήσουμε όλοι πως η οπαδική τηλεόραση θα πρέπει να έχει τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα» –εννοείται πως η χρήση VAR θα μείνει στην διακριτική ευχέρεια μας», «κι εσείς αρειανοί μη τολμήσετε να παίξετε μπάλα και να μας αντισταθείτε» κλπ. Κανόνες δηλαδή που μοιάζουν να είναι αντιγραφή του εθιμοτυπικού των παραστάσεων στο Κολοσσαίο της Ρώμης, όταν ήταν στις δόξες του. Γιατί αυτό επιτάσσει το «δίκιο της ζούγκλας» υπό τη σιωπηρή ενοχή της Πολιτείας. Τούτο το σκηνικό όμως είναι έγκλημα κατά του ποδοσφαίρου. Και η ΕΠΟ, που νίπτει τα χέρια της σαν τον Πιλάτο, είναι ο κύριος ηθικός αυτουργός του εγκλήματος. Γιατί το ντέρμπι θα τελειώσει, κάποιος θα νικήσει, κάποιος θα ηττηθεί, πλην όμων και οι δυο αντίπαλοι θα σηκωθούν. Το ποδόσφαιρο όμως θα λαβωθεί άσχημα. Κι οι δικές του πληγές δεν επουλώνονται εύκολα. Τα ντέρμπι σκοτώνουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και σπέρνουν οπαδηλίκι στον κόσμο. Σκόπιμα. Τέλος με το ουσιώδες μέρος της ανάρτησης, πίσω στην αναμέτρηση της Κυριακής. Ποια αναμέτρηση όμως; Ποιός είναι σε θέση να «παίξει ένα παιχνίδι», όταν δεν έχουν οριστεί ακόμα οι κανόνες του; Εγώ έχω γνώμη, αλλά αυτή αφορά το ποδόσφαιρο. Κι όχι μια αναμέτρηση που απαιτεί από τον ένα και μόνο να προσέλθει σαν πρόβατο στη σφαγή. Οπότε θα την πω όταν μπουν σωστά οι κανόνες διεξαγωγής του ντέρμπι. * «φιλοξενούσα» αρχή: παίζει και για ανέκδοτο αυτό.

Ο... σπρίντερ Φραν Βέλεθ http://www.novasports.gr/web-tv/on-demand-player/video/65482/o-sprider-fran-veleth/?fbclid=IwAR3-QCDyeO9pcn3egy6RkWfQIH9B84X-Wgc43qPCAwelZsdExEUm5FDxAGk Δεν μπορούσα να το αναρτήσω στο προημούμενο σχόλιο οπότε το προσθέτω τώρα. Ο Βέλεθ έβαλε στα χέρια μας τη ποδοσφαιρική ταυτότητα που ψάχναμε τόσο καιρό σαν ομάδα. Την ταυτότητα του αγωνιστή, του μαχητή, του πολεμιστή. Αυτού που δεν φοβάται κανένα. Γιατί "Άρης είσαι. Δεν μασάς". Τούτο ας το κρατήσουμε να μη φύγει από πάνω μας όσο λεγόμαστε Άρης.

Χθες είδαμε ένα «ιδιαίτερο ματς» οπότε το βρίσκω άδικο να αρκεστούμε σε ένα κοινότυπο «νικήσαμε και μπράβο στα παιδιά». Γιατί ήταν ένα ματς με πολλά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση κι είναι κρίμα να μην αφουγκραστούμε τι μας λένε. Έτσι βιάζομαι να πω τη γνώμη μου πριν ακόμα διαβάσω σχόλια κι αναλύσεις άλλων, ώστε να είναι όσο το δυνατό πιο αυθεντική, και αντικειμενική. Όταν ένα ματς έχει πολλές αναγνώσεις το πιο φρόνιμο νομίζω είναι να δούμε πώς θα το προσεγγίσουμε. Κι εδώ αυτό που προέχει είναι να αναρωτηθούμε αν «κερδίσαμε εμείς το ματς, ή το έχασε ο αντίπαλος;». Η απάντηση που δίνω εγώ είναι πως «εμείς είμασταν τόσο καλοί για να φαίνεται ο ΠΑΟ τόσο κακός». Κι όλο αυτό ανάγεται σε μία μόνο παράμετρο που δουλέψαμε σωστά και μας βγήκε 100%. Πως διαβάσαμε σωστά τον αντίπαλο και προετοιμαστήκαμε κατάλληλα να τον αντιμετωπίσουμε. Τόσο απλό. Το πολύπλοκο είναι πως περισσότεροι παίκτες από τη μισή μας 11άδα έπαιξαν διαφορετικούς ρόλους κι ανταποκρίθηκαν άψογα στα νέα τους καθήκοντα. Το λες και άθλο ή ακόμα πιο εύστοχα θαύμα γιατί λογική δεν έχει! Είχαμε βέβαια το χρόνο να το κάνουμε και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πως δεν θα μεσολαβούν πάντα 2 βδομάδες για να προετοιμάζεσαι σωστά για κάθε ματς. Από την άλλη όμως θέλει και τόλμη. Να πάρεις τα ρίσκα σου. Να «τσαλακωθείς», αν δεν σου βγει το σχήμα, όπως έγινε με τον ίδιο προπονητή στον 1ο αγώνα με την Μόλντε. Κάτι που δίνει έξτρα πόντους στον κόουτς. Που ρίσκαρε μια δεύτερη αποτυχία του, αλλά του βγήκε. Ευτυχώς γι' αυτόν και για την ομάδα. Να εξηγούμαστε όμως. Δεν ήταν «τόσο μάγκας ο Τερζής και συνάμα τόσο αστείος ο Δώνης» όσο δείχνει το σκορ. Καθόλου. Απλά ήταν διαβασμένος κι η ομάδα προετοιμασμένη. Μάγκα τον έκαναν τα ρίσκα που πήρε και το ανακάτεμα της ομάδας κι αυτό πλήρωσε ο δόλιος ο Δώνης. Πέρασε αριστερά τον Φέτφα, 10άρι τον Γκάμα, και δεξιά τον Ντιγκινί. Ούτε εμείς οι αρειανοί δεν το περιμέναμε, πόσο μάλλον ο αντίπαλος. (Φυσικά όλοι τους άλλαζαν θέσεις μεταξύ τους, αλλά τον περισσότερο χρόνο αυτή ήταν η μεσοεπιθετική μας διάταξη. Με ρητές εντολές στον Κόρχουτ να αμύνεται πίσω από τον Φέτφα που δεν αμύνεται. Γι' αυτό και δεν τον βλέπαμε τόσο συχνά στην επίθεση όσο το συνηθίζει. Το ίδιο έγινε και στον Σάσα και τον Ματίγια που κυριάρχησαν στο κέντρο γιατί απέφευγαν να προωθηθούν όσο το κάνανε παλιότερα. (Ρισπέκτ από μένα για μια ακόμα φορά στον Σάσα που ήταν άψογος και σε αυτό του τον ρόλο. Αυτόν του να είσαι 8άρι, αλλά να το ξεχνάς σε όλο το ματς για να εκτελείς καθήκοντα ανασταλτικού και να το θυμάσαι όταν βλέπεις τον συμπαίκτη σου Ματίγια κλεισμένο από 2 και 3 αντιπάλους. Γιατί όσο κι αν ήθελε ο Δώνης να το κρύψει, η διάταξη του ήταν 3-6-1, όμοια με την περσινή, κι αυτό ενισχύει πάρα πολύ το κέντρο. Εδώ λοιπόν δόθηκε η μάχη που κέρδισαν ολοσχερώς οι δικοί μας. Σε βαθμό μάλιστα ώστε ένα ντέρμπι να μετατραπεί πλέον σε παράσταση για έναν κι ένα παιχνίδι, στο οποίο δεν θα ήταν έκπληξη για κανένα, αν τέλειωνε 3-0, 5-0 ή ακόμα και 7-0. Γιατί όπως εξελίχθηκε ήταν σαν να «ασελγείς πάνω σε ένα πτώμα», όσο κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό. Αν και ο ΠΑΟ είχε σφυγμό, και ζωντάνια μεσοεπιθετικά. Είχε όμως την ατυχία εχθές να πέσει σε έναν αντίπαλο που τον ισοπέδωσε. Φυσικά τίποτε από αυτά δεν μειώνουν το σεβασμό μου για τον ΠΑΟ. Γιατί το ίδιο πάθαμε κι εμείς πέρσι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑμ όπου πάλι το σκορ έδειξε 4-0, αλλά και 7 να τρώγαμε η εικόνα μας το δικαιολογούσε. Γιατί μια λάθος διάταξη στη ομάδα την κάνει ευάλωτη κι ανοικτή για κάθε αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟ θα συνέρθει, όπως συνήρθαμε κι εμείς. Πήρε 6άρι, ξαναβρέθηκαν οι παίκτες του στο χορτάρι, είναι κοντά η επανεκκίνηση του. Το θέμα είναι η δική μας ομάδα που εχθές μας «έστειλε». Πιο σωστά έστειλε τη φαντασία μας να ψάξει τι δυνατότητες έχει αυτή η ομάδα όταν δουλεύει ρολόι. Φανταστείτε ένα Φέτφα να πιέζει ψηλά. (Οι άλλοι το κάνουν. Κι αυτός σε μικρότερο βαθμό. Αλλά εχθές έβγαλε καινούργιο ανέκδοτο: Σκόραρε με κεφαλιά ο «πανύψηλος» Φέτφα με το «φαλακρό σημείο της κεφαλής» του. Σκόραρε επίσης ο κεντρικός μας αμυντικός που σε ρόλο σπρίντερ διένυσε 88 μέτρα σε 11,8 δεύτερα κι αφού είδε πως οι άλλοι ήταν πιο πίσω σούταρε ο ίδιος για να πετύχει το γκολ! Ο κεντρικός μας αμυντικός, ρε φίλε. Αυτός που μαρκάρει το αντίπαλο φορ. Όχι ο ελεύθερος στόπερ. Σκεφτείτε το λίγο. Τι λόγο έχει ένας αμυντικός να διασχίσει ένα ολόκληρο γήπεδο και να σκοράρει σαν επιθετικός παγκόσμιας κλάσης; Τι πιθανότητες μπορεί να δώσει κανείς για κάτι τέτοιο; Εγώ υψώνω τα χέρια και το μόνο που έχω να πω είναι «ρισπέκτ» στο παλικάρι! Το λέω ωστόσο για ένα λόγο. Να φανεί η διαφορά του ορθολογιστικού ποδοσφαίρου από αυτό που παίζει κανείς με το ένστικτο. Όταν μέσα σου έχεις ενθουσιασμό, έχεις μαζί πίστη, έχεις κίνητρο κι έχεις εκμηδενίσει το φόβο. Δεν σε νοιάζει. Παλεύεις. Θα ματώσεις, θα πέσεις, θα σηκωθείς, θα νικήσεις. Ε, αυτό θέλεις. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο κι εσύ είσαι ποδοσφαιριστής. Δηλαδή υπηρετείς το άθλημα γιατί σε γεμίζει. Κι αυτό που σε αδειάζει είναι να ακούς τη λογική και να ηττάσαι πριν ακόμα παλέψεις. Κι ο Βέλεθ αυτό έδειξε εχθές σε όλους μας. Πως είσαι Άρης. Πως παλεύω σημαίνει ζω, σημαίνει υπάρχω. Κι αυτό θαρρώ πως ήταν το μεγαλύτερο κέρδος μας εχθές. Το ότι σκόραρε ο Ιντέγε, το ότι πάμε με άλλη ψυχολογία στην Τούμπα κλπ είναι για μένα δευτερεύοντα. Άλλωστε ο χθεσινός αγώνας έδειξε πως ήδη ο νους μας είναι στραμμένος και σε αυτό το παιχνίδι. Κι αυτή είναι μια δεύτερη ανάγνωση του χθεσινού αγώνα, που θα την πούμε στο επόμενο τόπικ που θα ανοίξει. Μέχρι τότε όμως έχουμε αρκετά πράγματα να αναρωτηθούμε. Με πρώτο από αυτά ποιον Άρη θέλουμε. Αυτόν του Παντελίδη στον οποίο εξαντλείται όλη η δυναμική μας σε κατοχή μπάλας 70% γεμάτη ποδοσφαιρική φλυαρία, ή αυτόν του Τερζή, που το 35% της κατοχής εξοικονομεί τις αντοχές μας, για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί επιθετικά; (Κάπου στο ενδιάμεσο το κόβω εγώ, αλλά το φρόνιμο είναι να μη προτρέχουμε. Δεν ξέρουμε πόσο διαβασμένοι θα κατέβουμε στην Τούμπα για να δούμε το ίδιο περίπου έργο, αν όχι παρόμοιο, κι αν φυσικά θα έχουμε αυτόν τον προπονητή ή κάποιο καινούργιο). Ο Τερζής κέρδισε το ματς και το σωστό για μένα είναι να πάμε παρακάτω με αυτή την συνταγή. Το να διαβάζεις τον αντίπαλο και να στήνεις ανάλογα την ομάδα σου. Γιατί τούτο υπόσχεται πολλές επιτυχίες. Φυσικά και θα ξαναδούμε τον Φέτφα δεξιά κι τους υπόλοιπους σε διαφορετικούς ρόλους. Το αποτέλεσμα όμως θα είναι το ίδιο με το χθεσινό αν τους παρατάξουμε σωστά. Στην θέση που πονά ο αντίπαλος.

Σε κάποιο προηγούμενο σχόλιο στήριξα την αισιοδοξία μου για το ματς σε κάτι που διάβασα σε μια "πράσινη" φυλλάδα. Πως το κέντρο τους ήταν αδύναμο και πως δεν ενισχύθηκε. Τελευταία όμως βλέπω μια ανασύνταξη στον ΠΑΟ και να δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία αυτού του αγώνα. Κάτι που δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρρέαστες τις αρχικές μου εκτιμήσεις. Γιατί η άποψη που εξέφρασα βασίστηκε στο κέντρο τους που οι ίδιοι ομολογούσαν πως ήταν αδύναμο. Ελπίζω να μην πέσουμε στην παγίδα των "ψευδών" ειδήσεων που θέλουν να παραπλανήσουν τον αντιίπαλο. Το σίγουρο είναι πως η κυριαρχία του κέντρου καθορίζει τον νικητή του αγώνα. Δεν είχα προσέξει όμως πως από την αποστολή έλλειπε ο Μπάσα. Κι αυτό είναι σοβαρό, (διάβασα κάπου αλλού πως ομάδα του εξωτερικού ενδιαφέρετα για αυτόν). Δεν μπορεί όμως να είμαστε τόσο αφελείς και να αμελήσουμε το κέντρο. Γι' αυτό κι εγώ θα κρατήσω την αρχική μου αισιοδοξία για τη νίκη. (Στο φιλικό με τον Βόλο δεν είδα τον Ντουάρντε κατάλληλο για συμμετοχή στον αποψινό αγώνα, αλλά δεν είμαι εγώ που αποφασίζει. Την πλήρη εικόνα για τον παίκτη την έχει ο προπονητής. Εμείς γνώμη λέμε. Κι ως τέτοια εγώ θα υπογραμμίσω την ανάγκη να μην υποτιμήσουμε διόλου τον αντίπαλο και να πάμε στον αγώνα προσγειωμένοι. Γιατί αν το κάνουμε, τότε το παιχνίδι το χάσαμε πριν ακόμη αρχίσει. Κάτι τέτοιο όμως θα ίσχυε ίσως επί Παντελίδη *. Ο Τερζής είναι πιο πραγματισμής και τα στοιχειώδη που περνούν από το χέρι του θα τα κάνει. Οπότε νίκη, και μόνο νίκη. * Πρέπει όμως να εξηγήσω τι εννοώ, γιατί θα ήταν κακεντρέχεια από πλευράς μου να κατηγορώ. Ο Παντελίδης σαφώς και είναι ένας πλήρης προπονητής για τα δικά μας δεδομένα. Αλλά λίγο η χημεία της ομάδας που δεν του βγήκε, λίγο οι παίκτες που δεν "έκατσαν" στο σχήμα που ήθελε, δεν του έμενε καιρός να προσεγγίζει τα παιχνίδια με τη δέουσα προσοχή. Κι εννοώ με αυτό κατασκόπευση αντιπάλου, έκδοση πλάνου, προετοιμασία στην προπόνηση και εμφύσημα ψυχολογία νίκης στους παίκτες. Οι αγώνες έτρεχαν πιο γρήγορα από όσο προλάβαινε ο ίδιος να ετοιμάσει τους παίκτες με αποτέλεσμα να πάμε και στην ΑΕΛ και στην Μόλντε, και στον ΟΦΗ και στον Βόλο παντελώς απροετοίμαστε απέναντι σε ένα άγνωστο αντίπαλο. Με που τον γνωρίζαμε, ξέραμε και πώς να κατέβουμε σωστά απέναντί του στο επόμενο παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο που οι 2οι αγώνες μας ήταν καλύτεροι. Η μομφή όμως στο πρόσωπο του είναι για την απαράδεκτη εικόνα που είχαμε στον πρώτο αγώνα.

Όντως το ρίσκο είναι μεγάλο. Βλέπω όμως και τον Duarte στην αποστολή, αν αυτό λέει κάτι (για μένα δύσκολο πέραν λίγων ίσως λεπτών συμμετοχής). Ωστόσο βρίσκω ΠΟΛΥ θετικό το παρακάτω και το αναρτώ: "Ο Τόλης Τερζής διαφοροποίησε τις προπονήσεις και με αντίπαλο τον χρόνο επικεντρώθηκε πειρσσότερο στην επίθεση, προσπαθώντας να απλοποιήσει το παιχνίδι της ομάδας και να αξιοποιήσει την ποιότητά της μεσοεπιθετικά μέσα από το σύνολο. Με πρώτη φυσικά εκείνη του Μπράουν Ιντέγε. Ο Νιγηριανός... δούλεψε υπερωρίες τις προηγούμενες μέρες, αφού αρκετές φορές έμεινε και μετά το τέλος της προπόνησης δουλεύοντας στα τελειώματα των φάσεων. Και " https://www.allaboutaris.com/podosfairo/144208/ora-antidrasis-stin-grammi-krousis Για μένα λέει πολλά. Και για τον Ιντέγε και για τον ...προπονητή

Καλός σε όλα, πολύ καλός σε τίποτα. Πολύ σωστή διατύπωση. Διότι τα χαρακτηριστικά του είναι για καθαρόαιμο 4-4-2 ή 4-3-3 δηλαδή ένα σύστημα με καθαρόαιμους επιθετικούς σε ελεύθερο ρόλο, που όμως εμείς ποτέ μας δεν παίξαμε. Κι αν ήταν καταπληκτικός σε αυτόν του το ρόλο στον Ατρόμητο, έχοντας δίπλα του τον εξαιρετικό Μπρούνο, δεν σημαίνει πως και σε εμάς είναι το ίδιο. Ωστόσο, για κάποιους λόγους, πέρσι όλα αυτά λειτούργησαν θετικά και τούτο μας ενθάρρυνε να αναζητήσουμε σε ένα πιο αποτελεσματικό σχήμα εφέτος. Πλην όμως, αυτή τη στιγμή, ούτε τις μονάδες ΕΧΟΥΜΕ να το κάνουμε, ούτε και τις πήραμε. (Θυμίζω εδώ πως πέρσι μας βγήκε ο ρόλος του γιατί δούλεψε σωστά η επιθετική μας τριπλέτα -Γκάμα, Ντιγκινί και Ματέο- με τον Γιουνές να βγαίνει από την περιοχή, δίνοντας τους χώρο να δημιουργήσουν αυτοί. Κι έτσι ούτε 10άρι, ούτε 8άρι ούτε και κόφτη θέλαμε, αφού δούλευαν σωστά σε αυτό το δίδυμο Ματίγια - Σιώπης). * Οπότε φέτος είμαστε "μια έτσι-και μια γιουβέτσι". Κάτι μεταξύ 4-2-3-1, 4-1-3-2, 3ήμισυ-3ήμισυ-3, και γενικά κάτι μεταξύ αποδυτηρίων και γηπέδου, ή Παντελίδη και Διαμαντόπουλου. Οπότε ψάχνουμε επιγόντως κάποιον να μας εξηγήσει τι ακριβώς κάνουμε και σε ποια φάση είμαστε. Οπότε ο Λονδρέζος έχει δίκιο. Ξεκάθαροι ρόλοι για να ξέρει ο καθένας τι ζητά μέσα στο γήπεδο, πού πατά, και πώς θα το επιτύχει. Δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να χάσουμε κι άλλο χρόνο ψάχνοντας την ταυτότητα της ομάδας και το σχήμα της. Αφού πήραμε τον Ιντέγε θα πορευτούμε με αυτόν, -άλλωστε ο παίκτης είναι πρόθυμος, αθλητικός και κάποια στιγμή θα γκαζώσει. Η επιλογή του δεν μας πάει απαραίτητα σε ένα κλασσικό 4-2-3-1, αλλά είναι ο πρώτος σίγουρος επιθετικός που θα πατά περιοχή. Δεύτερος σίγουρος είναι ο Γκάμα στα αριστερά. Αλλάζει θέσεις με τον δεξί εξτρέμ κι αυτή η περασιά τον κάνει και 10άρι σωστό και δεύτερο κρυφό φορ. Το ίδιο θα έλεγα και για τον Φέτφα στα δεξιά. Τα χαρακτηριστικά του όμως δεν μας πάνε σε 4-4-2 ή 4-3-3 γιατί δεν μαρκάρει. Κουβαλά όμως μπάλα και δεν του την παίρνεις από τα πόδια ούτε με φάουλ. Κι αυτό υπάρχουν φορές που το θέλουμε. (Τα είπαμε πως δεν κάνει για 10άρι και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί). Οπότε η θέση που παίζει είναι αυτή του επιτελικού πίσω από τον Ιντέγε. Κι αν μέχρι τώρα βλέπαμε τον Ντιγκινί σε αυτό τον ρόλο, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε. Γιατί; Επειδή είναι καλός με παίκτες που ξέρουν να κινούνται στον χώρο. Κι αυτός προς το παρόν εγώ βλέπω μόνον έναν τέτοιο, τον Γκάμα. Ούτε ο Φέτφα, ούτε ο Ιντέγε. (Ειδικά αυτός ο τελευταίος ψάχνει ακόμη κάποιον να του περνά τη μπάλα, έτσι που να βλέπει εστία. Και τότε γίνεται ο Ιντέγε που ήταν παλιά. Με την πλάτη στην εστία εγώ δεν τον βλέπω να σκοράρει, ...εκτός από καραμπόλα, με την τύχη να του χαμογελά διάπλατα). Οι μνηστήρες πολλοί για τη θέση του επιτελικού, αλλά δεν θέλω να επηρεάσω τη κρίση σας προτείνοντας κάποιον. Πρόσεξα μόνο πως και ο Μαρτίνεζ δεν χάνει εύκολα τη μπάλα. Επιπλέον παίζει γρήγορα, είναι στις φάσεις, αλλά νομίζω πως του λείπουν παιχνίδια για να μάθει να τροφοδοτεί σωστά τους υπόλοιπους. Κι αν προσθέσει κανείς σε αυτά πως δεν μαρκάρει -άρα αντίο στην πίεση ψηλά με αυτόν μέσα- η σούμα τον πάει στην δεύτερη επιλογή γι' αυτή τη θέση. Προσπερνάμε γρήγορα τον Τόνσο για να έρθουμε στον νεοαφιχθέντα Μαντσίνι που κι αυτός λογικά θα έχει θέση στην 11άδα φέτος, αφού επενδύσαμε πάνω του. Εϊναι όμως πολύ νωρίς ακόμη να πούμε το οτιδήποτε γι΄αυτόν πριν τον δούμε στο χορτάρι. * Διάβασα κάπου πως ο Καρυπίδης είναι έξαλλος για τις ακριβές μεταγραφές του, που δεν του βγαίνουν στο χορτάρι. Πιστεύω πως τούτο έχει κάποια βάση, αλλά δεν θέλω να πιστέψω πως τούτο έγινε σκόπιμα. Ο φετινός Άρης κινήθηκε στην αρχή με χαμηλό μπάτζετ για να δέσει η ομάδα στον περσινό κορμό και στη συνέχεια ξέφυγε η μπάλα και μαζί της κι αυτοί που του ζήτησαν να βάλει βαθιά το χέρι στη τσέπη. Αποτέλεσμα: Ένα ρόστερ ανομοιογενές που για να δέσει θέλει μάστορα. Οπότε συμπαθάτε με που το λέω, αλλά δεν νομίζω πως η ομάδα θα ξεσκαρτάει εύκολα το πλεονάζον ρόστερ της. Κι αν ψάχνουμε την αγωνιστική μας ταυτότητα, να περιμένουμε πρώτα το ξεσκαρτάρισμα του ρόστερ της ομάδας. Κάτι που θέλει χρόνο, κι αυτό δεν θα μας αρέσει καθόλου. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι να διδαχτούμε από τα λάθη μας. Η καραμέλα του "προπονητή που γνωρίζει την ελλ. πραγματικότηα" δεν πρέπει πια να μας δελεάζει. Γιατί μανατζαραίοι, προπονητές, τεχνικοί διευθυντές, παράγοντες κι όλος αυτός ο συμφερτός που πάει πακέτο με την πρόσληψη ενός από αυτούς μόνο ζημιά έκανε σε μας. Έχουμε κακό σκάουτιγκ, κι είμαστε επιρρεπείς να βάζουμε σπίτι μας κάποιον που θα μας τα κάνει μπάχαλο. Ας έχουμε το νου μας στο μέλλον. Γιατί κι αυτό ξεσκάρτισμα είναι. Και μάλιστα το πιο σοβαρό.

Βάσει λογικής έχουμε τον πρώτο λόγο σε αυτόν τον αγώνα, αλλά η πράξη μας δείχνει πως η ομάδα μας υπακούει στη λογική όποτε γουστάρει. Ωστόσο οι παράγοντες για ένα καλό αποτέλεσμα δεν παύουν να είναι ακόμη υπέρ ημών. Λίγο το κίνητρο να δείξουν στον καινούργιο προπονητή οι παίκτες μας το καλό τους πρόσωπο, λίγο ο κόσμος (που για μένα είναι ένα πρόσθετο αβαντάζ κατά 30% για την νίκη), δείχνουν ξεκάθαρα ποιος έχει το προβάδισμα για τη νίκη. Θεωρώ δεδομένο πως ο Τερζής έχει προετοιμάζει την ομάδα για τις ιδιαιτερότητες του αντιπάλου κι αυτό θα ήταν ένα έξτρα αβαντάζ για τη νίκη μας. Κι αν η νίκη παραμένει πάντα το πρωτεύον ζητούμενο για μας, ο άμεσος επόμενος στόχος μας είναι να βρούμε ένα απλό τρόπο ανάπτυξης της ομάδας, ώστε να είναι αποτελεσματική μπροστά και απροσπέλαστη στα μετόπισθεν. Τούτο ίσως και να ακούγεται πομπώδες αλλά νομίζω πως η κατάσταστη του αντιπάλου προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Γιατί υπάρχει σοβαρό ρήγμα αυτή την περίοδο στη μέση της ομάδας. Πάσχουν από κόφτη, πάσχουν από 8άρι και εξτρέμ, κι έχουν πεσμένη τη ψυχολογία τους. Μια ομάδα λοιπόν κομένη στα δύο είναι πάντα ευάλωτη κι η συνάντηση της Κυριακής είναι μια μεγάλη ευκαιρία να πάρουμε τα πάνω μας. (Να σημειώσουμε εδώ πως ο ΠΑΟ των επόμενων ημερών θα είναι πολύ διαφορετικός και καλύτερος αφού ενισχύθηκε πρόσφατα). Οπότε αυτό που εμείς θέλουμε, είναι η καλή ψυχολογία και η τόνωση του ηθικού μας. Δυο τρεις κουβέντες στα αποδυτήρια που θα πυροδοτήσουν τους παίκτες μας για το ματς. Και μετά απλό ποδόσφαιρο που φέρνει και το εύκολο γκολ που έχουμε ανάγκη. Κι αυτό πιστεύω πως θα έρθει σαν ένα φρούτο που ωρίμασε αρκετά στο κλαδί του. Δεν θα ασχοληθώ με τη διάταξη και τα συστήματα. Νομίζω πως ένας Άρης καταιγιστικός όπως στο παιχνίδι με τη Μόλντε θα τους ισοπεδώσει. Κι έχουμε λόγους να το κάνουμε. Αφού τα ντέρμπι και παιχνίδια σαν αυτά καθορίζουν την παρουσία μας στην Ευρώπη. Συνεπώς η νίκη μας την Κυριακή είναι μονόδρομος. Και θα τον διαβούμε μέχρι το τέλος έστω και στο ρελαντί (αφού φοβόμαστε ακόμα να ζορίσουμε τον κινητήρα). Κλειδί της νίκης η πίεση ψηλά. Αν όχι στην άμυνα τους, με όλα τα μέσα μας στο κέντρο. Τα υπόλοιπα θα τα πάρουμε από τον κόσμο. (Και την τύχη βεβαίως που μας κρατάει μούτρα πολύ καιρό τώρα).

Η εξήγηση απλή. Παντρεύτηκε και δεν νομίζω να πήγε μήνα του μέλιτος... LOL

Δεν ξέρω ποια ακριβώς φράση ταιριάζει εδώ, Αλέξανδρε. Ξέρεις, υπάρχουν φορές που όλα σου κάθονται, κι άλλες που δεν σου βγαίνει τίποτε. Κι αυτό ακριβώς δημιουργεί μια κακή ψυχολογία, ή πιο σωστά χαμηλή αυτοπεποίθηση. Δεν εννοώ πως ο παίκτης βρίσκεται "εκτός φόρμας", όπως θέλει η λέξη. Απλώς "δεν του κάθονται οι συγκυρίες". Σαν να βαράς 5 σουτ στο καλάθι κι επειδή δεν μπαίνει κανένα στο 6ο διστάζεις. Κάτι τέτοιο εννοώ. Τα τρία που έχασε με το Βόλο ήταν από κακές συγκυρίες. Όπως συνέβη με τη Μόλντε όταν σε κενή εστία δεν βρήκε η μπάλα όπως θα ήθελε ο ίδιος. Σε αυτές τις περιπτώσεις ξεμπλοκάρεις κάνοντας κάτι άλλο από το να σουτάρεις. Δίνεις ασσίστ, ας πούμε. Ωστόσο έχω την εντύπωση πως θα βρούμε ποιος ρόλος πάει καλύτερα στον Ντιγκινί αν ...έμενε για λίγο έξω από το παιχνίδι. Γιατί θολώνει το τοπίο η παρουσία του μέσα σε αυτό, αφού είναι χρήσιμος είτε σαν δημιουργικός είτε σαν εκτελεστής. Αλλά όχι ταυτόχρονα και στους δύο ρόλους. Κι εδώ το ζητούμενο θαρρώ πως είναι πιο πολύ να ξεμπλοκάρει ο φορ παρά να παράγουμε περισσότερες φάσεις από τον επιτελικό. Κι' αυτό μπορούμε να το δούμε είτε με τον Ντίγκι εκτός, είτε με τον Ιντέγε. Αλλά όχι και τους δυο ταυτόχρονα. Νομίζω...

Είδα το φιλικό με τον Ολυμπ. Βόλου, από περιέργεια κι αυτό που είδα είναι πως ο Τερζής που τους κοουτσάρει αυτή την περίοδο είναι πιο ορθολογιστής από τον Παντελίδη, ή τουλάχιστον δεν κάνει δύο φορές τα ίδια λάθη. Το πρώτο ημίχρονο ήταν άοσμο, άγευστο και φλύαρο. Ο Ντουάρντε έδειχνε βαρύς αλλά έτρεχε στο παιχνίδι -αγώνα όμως δεν βγάζει- αλλά δεν τον έπαιζαν οι συμπαίκτες του! Ο Αμπού Μπα λίγα πράγματα αλλά πιο πολλά τρεξίματα, ενώ εκείνος που άφησε καλές εντυπώσεις ήταν ο Μενέντεθ. Καλές σέντρες, ζυγισμένο πόδι και καλή συνεργασία με τον Γκάμα. Ο Ντιγκινί νομίζω πως είναι ντεφορμέ, ή εκτός ψυχολογίας (με πιο πιθανό το πρώτο γιατί πρίν το χαμένο του πέναλτι είχε κακή ψυχολογία). Καλός ο Μαντσίνι δεξιά όσο έπαιξε, αλλά δεν τον βρίσκω καλύτερο στα άκρα. Νομίζω πως πιο καλός είναι στον άξονα. Ο Τόνσο, τέλος, εκτός τόπου, χρόνου και γηπέδου. Ήταν και λάθος θέση αφού το φορ δεν του πάει. Ενώ ο Μαρτίνεζ ήταν αυτό που ξέρουμε. Παίκτης που κρατά μπάλα, δημιουργεί κλπ. Όλα αυτά βέβαια τα αναφέρω σε σχέση με τον ΠΑΟ, αφού δείχνουν την κατάσταση που διανύει ο καθένας τους. Οπότε την 11άδα του ukworm μέχρι την μέση δεν θα την πείραζα πλην ίσως του Μενέντεθ αντί του Κόρχουτ αν αυτός είναι κουρασμένος από τις υποχρεώσεις στην Εθνική της χώρας του. (Αμυντικά όμως δεν πιέστηκε ιδιαίτερα, οπότε δεν ξέρουμε τι λέει αμυντικά). Τώρα στα άκρα εγώ προτιμώ τους Φέτφα δεξιά και Γκάμα αριστερά και τον Ιντέγε στην κορυφή. Το ερώτημα είναι ποιος θα μπει ελεύθερος πίσω από τον φορ. Λογικά ο Ντιγκινί, αλλά τον πρώτο λόγο τον έχει ο κόουτς που τον παρακολουθεί. Γιατί και ο Μαρτίνεζ κάνει γι' αυτό τον ρόλο ίσως και ο Μαντσίνι αλλά όχι ο Τόνσο. Από όσα εγώ είδα θα προτιμούσα τον Μαντσίνι από την αρχή -αφενός μεν γιατί του αρέσει ο ελεύθερος ρόλος κι αφετέρου επειδή ο Ντιγκινί δεν είναι αυτή τη στιγμή στα πάνω του. (Έχασε 3 άχαστες ευκαιρίες στο φιλικό). Προσθέστε σε αυτό και τη δυνατότητα εναλλαγής ρόλων που έχει με τον Γκάμα τόσο σαν δεκάρι, όσο και σαν εξτρέμ. Όπως και να το κάνεις όμως το ζητούμενο είναι το γκολ, σαν δημιουργία και σαν εκτέλεση και σε αυτό υπολοιπόμαστε ΠΟΛΥ. Οπότε τζάμπα τα λέμε. Το πιο φρόνιμο είναι να προπονηθούμε άμεσα στα τελειώματα των φάσεων και την συνεργασία της μεσοεπιθετικής γραμμής μας στο σύνολο της. Αλλιώς κι ο Μέσι να είναι μπροστά, αν δεν τον τροφοδοτήσουμε σωστά άχρηστη είναι κάθε διάταξη της ομάδας. Αν ψάχνουμε το κεφάλι του Ιντέγε, τότε Μενέντεθ+Σούντγρεν σεντράρουν καλά. Αν όμως θέλουμε γρήγορο και συρτό παιχνίδι, ο Ιντέγε θα πρέπει άμεσα να μάθει να παίρνει καλύτερες θέσεις στις πλαγιοκοπήσεις κι όλοι τους να μάθουν να εκτελούν πέναλτι. Γιατί με την μπάλα μέσα στην περιοχή τους και με την απειρία τους αμυντικά όλο και κάποια στραβή θα μας κάτσει στην άσπρη βούλα.

O Παντελίδης έφυγε κι αυτό που έμεινε πίσω του θέλει μάστορα για να δέσει η ομάδα. Σε ένα έργο, που αν ήταν εύκολο δεν θα έδιωχνε αυτόν που το δημιούργησε. Λέγονται πολλά για τον αντικαταστάτη του. Ξένος; Έλληνας; Στο δίλημμα αυτό το λόγο συνήθως τον έχει το πορτοφόλι. Και η λύση που δίνει κατά 70% είναι λάθος. Αυτό που μας χρειάζεται εμάς είναι καθαρό μυαλό να διαλέξουμε τον αρχιτέκτονα. Κι όταν το πλάνο είναι δεδομένο κι έχουμε αγοράσει τα υλικά, τότε δεν ψάχνεις ...σκιτζή. Πας σε μάστορα. Σε κάποιον που έχει καρύδια να ανακατέψει καλά την τράπουλα και να ακολουθήσει κι ο ίδιος την πεπατημένη. Οπότε η απάντηση στο δίλημμα αυτό η απάντηση είναι ένας καλός κόουτς που ξέρει την ελληνική πραγματικότητα. Κι αυτό είναι σχετικό και σηκώνει πολύ κουβέντα. Λένε για τον Δέλλα, ή τον Ουζουνίδη, (γιατί όχι και τον Τσιώλη θα έλεγα εγώ) και καναδυό άλλους. Η απάντηση είναι απλή. Δεν είναι κακός ο Δέλλας -που έχει φιλίες με τον Χαριστέα κι έφτιαξε κάτι συμπαγές στον Παναιτωλικό-, αλλά τούτο δεν του δίνει τη στόφα προπονητή μεγάλης ομάδας. Μιας ομάδας που κοιτά ψηλά. Κι αυτό μας πάει ασυζητητί στον Ουζουνίδη. Προπονητή που έχει καρύδια και τούτο μετρά στα αποδυτήρια. Γιατί η ομάδα από εκεί ξεκινά. Την καλή ψυχολογία και τη σωστή προετοιμασία για το γήπεδο. Για μένα όμως, πριν ακόμη και από τον προπονητή έχουμε ανάγκη από ένα σωστό τεχνικό επιτελείο. Και δεν εννοώ με αυτό τους γυμναστές και τους παρατρεχάμενουν που πάνε πακέτο συνήθως με τον προπονητή. Αλλά αυτούς που εκπονούν ένα σωστό πλάνο για τη λειτουργία της ομάδας και θα μείνουν σε αυτό. Κυρίως δε, σωστό σκάουτιγκ. Πρόσωπα που αναζητούν εξονυχιστικά τα χαρακτηριστικά των μονάδων που μας λείπουν και ευθυγραμμίζονται με τη φιλοσοφία της ομάδας. Κι αυτή βασίζεται στο μοντέλο κάποιας καλής ποδοσφαιρικής σχολής. Ώστε οι παίκτες που θα έρχονται να έχουν τα χαρακτηριστικά που ψάχνουμε. Όχι ότι να 'ναι επειδή είναι το φτηνότερο της αγοράς. Τούτο είναι δευτερεύον παράγοντας. Πρώτα να κοιτάμε αν ταιριάζει στη φιλοσοφία της ομάδας. Τώρα, τι άφησε πίσω του ο Παντελίδης. Άφησε κάποιους παίκτες που λειτουργούν καλά στο ελεύθερο παιχνίδι κι κάποιους καλούς για σετ παιχνίδι, (όπως συνηθίζεται να ονομάζουν το παιχνίδι που βασίζεται στην εφαρμογή του πλάνου. Ανάλογα πώς θα ξυπνήσει εκείνη τη μέρα ο προπονηταράς μας και δεν υπάρχει πλάνο και στρατηγική για τον αντίπαλο. Πάμε να δούμε με λεπτομέρειες κάποια πράγματα. Από τη στιγμή που είμαστε στη φάση μετάβασης, από ένα μέσο επίπεδο, σε κάτι πιο πρωταγωνιστικό στο πρωτάθλημα, είμαστε αναγκασμένοι να κρατήσουμε κάποια πράγματα που είναι κοινά σε όλες τις ποδοσφαιρικές σχολές και επίπεδα (με τη ευκαιρία να πούμε πως η λάτιν συνταγή που δουλεύαμε από την εποχή Κόντη και μετά ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΓΗΚΕ καθόλου καλή. Μας ισοπέδωσε η αγγλοσαξωνική σχολή και τα παιχνίδια που πήγαιναν στη δύναμη. Αποτέλεσμα: Ελάχιστα ντέρμπι κερδισμένα. Κι όταν χάνεις στα ντέρμπι δεν ανεβαίνεις στον βαθμ. πίνακα. Συνεπώς βάζουμε μια τελεία στο σοφτ και ντελικάτο παιχνίδι που είχαμε μέχρι τώρα). Κι αυτά τα χαρακτηριστικά είναι επί τροχάδην: 1 κοντά οι γραμμές, 2 πίεση ψηλά, 3 κίνηση στο χώρο, 4 ταχύτητα στη επίθεση και 5 γρήγορο τρανσίσιον. Με όποια σειρά θέλετε, αν κι εγώ θα έβαζα πρώτο στη σειρά το τρανσίσιον, γιατί από εδώ ξεκινά η σωστή λειτουργία της ομάδας. Τα δεδομένα: Είμαστε απόλυτα προβλέψιμοι. Ο Κουέστα ψάχνει τον Βέλεθ, αυτός τον Ματίγια κι εκείνος τους ακραίους που πλαγιοκοπούν την αντίπαλη εστία όπου υπάρχει ένας ή δύο φορ που θα στείλουν την μπάλα στο τέρμα. Αν αποκρούσουν οι αντίπαλοι, τότε πάμε πρώτοι στο ριμπάουντ να σουτάρουν οι κρυφοί επιθετικοί μας, ο Σάσα, ο Μαρτίνεζ, ο Τόνσο κλπ. * Που σημαίνει πως έτσι και μαρκάρεις τον Ματίγια όλη η μηχανή μπλοκάρει και ένα ημίχρονο φεύγει έτσι στο βρόντο ψάχνοντας τρόπο να ξεμπλοκάρει. Μετά ο προπονητής τα ρίχνει στους παίκτες και αυτοί στο πλάνο που δεν υπάρχει κι έμμεσα στον κόουτς. ΚΑΝΕΙΣ δεν βλέπει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί για να διορθώσει τα λάθη του. Γι' αυτό κι έχουμε ανάγκη από κάποιον που ΞΕΡΕΙ τι πραγματικά φταίει και να τραβήξει το αυτί σε αυτόν που το ξεκινά. Ήδη όμως λέω πολλά γι' αυτό και θα περάσω στο "δια ταύτα" ώστε να υπάρχουν προτάσεις, κι όχι μόνο η γκρίνια από τα μύρια όσα προβλήματα εντοπίσαμε. Παραθέτω μια 11άδα με παίκτες που έχουν ΟΜΟΙΑ χαρακτηριστικά για ένα 4-3-3 που ψάχνουμε (το λες και 4-2-3-1 αν αναθέσεις σωστά τους ρόλους, μια διάταξη όμως που ίσως και να ξενίσει κάποιους. Θεωρώ όμως δεδομένο πως ο νέος κόουτς θα ανακατέψει πολύ η τράπουλα για να βγάλει μια λύση που δεν νομίζω πως θα είναι πολύ μακριά από την πιο κάτω διάταξη) --------------------------- Κουέστα----------------------------- --Σούγκρεν-----Βέλεθ-----Ρόουζ----- Κόρχουτ---- -----------Ντουάρτε--------- Αμπου Μπα (Σάσα)------ ---------------------- Μαντσίνι (Ματίγια) ----------------- -------------Φέτφα------------------------- Γκάμα------------ ------------------------Ιντέγε (Ντιγκινί)------------------- Τούτη η διάταξη έχει ταχύτητα, πίεση ψηλά, πλαγιοκοπήσεις κι ΕΝΑΝ one touch φορ (ας έχουμε υπόψη μας πως η ταχύτητα που συνδυάζεται με το μαρκάρισμα και τη πίεση του αντιπάλου ισοσταθμίζει τυχόν λανθασμένες μπαλιές, υπό τον όρο πως πέφτουμε πρώτοι στο ριμπάουντ. Κι αυτό δεν απαιτεί κοντινές πάσες ή πολύ κοντά τις γραμμές. Δλδ κάτι ανάλογο με αυτό που έχουμε τώρα, χωρίς φυσικά τη πίεση ψηλά). Το πιο κάτω είναι ακόμη πιο επιθετικό σχήμα με δύο φορ στην περιοχή και είναι 4-4-2 κατά βάση. --------------------------- Κουέστα----------------------------- +--Σούγκρεν--------Βέλεθ--------Ρόουζ------- Κόρχουτ---- ---Μαντσίνι (Ντουάρτε)------------- Ματίγια (Σάσα)------ ----------Φέτφα------------------------------- Γκάμα---------- ----------------------Ιντέγε -------Ντιγκινί------------------- Πείτε μου τη γνώμη σας πώς σας φαίνεται (Να πω όμως προκαταβολικά πως εν γνώσει μου την παρέταξα έτσι, γνωρίζοντας πως το κλειδί σε όλα αυτά είναι ο ρόλος του Ντουάρτε στην ΜΕΤΑ τον Παντελίδη εποχή, και πως τούτο το σχήμα ότι είναι πολύ καινοτόμο για να αποδώσει άμεσα. Δείτε το όμως σαν προοπτική μετά το ματς με τον ΠΑΟ. Εγώ πιο καθοριστικό βρίσκω την μετακίνηση του Ματίγια μπροστά από τους ανασταλτικούς. Κάτι που για το τρανσίσιον ανεβάζει τον Βέλεθ ή τον Ρόουζ πιο μπροστά κι όλες οι γραμμές μας πλέον κερδίσουν κάποια μέτρα στο γήπεδο. ------------------ * Ρίξτε αν θέλετε μια ματιά στα τέρματα μας πέρσι. Σχεδόν όλα τους τα έβαλαν όσοι ήταν ξεμαρκάριστοι και ερχόντουσαν από πίσω. Με τον Γιουνές να τραβά 1-2 παίκτες πάνω του για να σκοράρει ο Ντιγκινί, ο Γκάμα ή ο πάντα ξεμαρκάριστος Γκαρσία.

Είδα τον αγώνα εκτός από τα πρώτα 20' λεπτά κι η γνώμη που αποκόμισα ήταν αυτή που ήδη είπαμε. Ο Φετφά δεν κάνει για 10άρι. Επί 65' λεπτά περίπου ήταν σχεδόν ως απών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που έπαιζε τη θέση με τον δικό του γνώριμο τρόπο, που κάνει μεν για τα άκρα αλλά όχι για τον άξονα. Ενώ αν έκαναν την τράμπα κι ο Μαντσίνι ήταν στην άξονα ίσως το αποτέλεσμα να μην ήταν τόσο αρνητικό. Γιατί και οι δυο είναι καλοί παίκτες, αλλά σε λάθος ρόλο. Το δίδυμο Γκάμα-Ντιγκινί λειτουργεί άψογα κι αν υπήρχε ένας ακόμα "μυρωδιάς" της φάσης -όπως ο Ματέο πέρσι-θα είχαμε σκοράρει. Είναι φανερό όμως πως του λείπουν παιχνίδια και καναδυό στραβοκλωτσιές που είχε ήταν απόλυτα δικαιολογημένες. Αλλά ο αρνητικός πρωταγωνιστής του παιχνιδιού ήταν ο Παντελίδης. Διότι: Επανέφερε Κουέστα (πολύ καλώς φυσικά), έβαλε σε ανάποδους ρόλους Φέτφα και Μαντσίνι (με μόλις τρεις προπονήσεις) και πέρασε τον Γκάμα αργά (στο 78' περίπου). Κι αυτό λέει πως έφυγε από τον κανόνα της προπονητικής που θέλει μόλις 1-2 αλλαγές στην 11άδα για να μη χαλάει η χημεία της. Ε, ο δικός μας έκανε 4 αλλαγές στην 11άδα. (Άντε να μην του προσάψουμε την έλλειψη στρατηγικής, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο γήπεδο, γιατί ίσως να μην είχε χρόνο να προετοιμαστεί. Αλλά, βρε αδερφέ, ρίξε μια ματιά στο βίντεο του πρώτου παιχνιδιού του, να έχεις τουλάχιστον μια ιδέα για τον αντίπαλο κι όχι να πηγαίνεις ξανά και ξανά στα τυφλά. Προσθέστε σε αυτά και τη τύχη που μας έχει γυρισμένη την πλάτη και το αποτέλεσμα πλέον είναι προβλέψιμο. ΄Ένα πέναλτι που δεν βάλαμε με τον ΟΦΗ κι ένα που έβαλε ο Βόλος διαμορφώνουν τη θέση μας στη βαθμολογία με αντιπάλους που είναι υποδεέστεροι μας (αλλά ιδιαίτερα υπολογίσιμοι). Το πρόβλημα μας αυτή τη στιγμή δεν είναι το σκορ, αλλά το "μόρφωμα" της ομάδας μας που για μένα ούτε η λέξη "ασκέρι" την περιγράφει. Διότι είναι παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το σχήμα με Φετφά, Γκάμα, Ντιγκινί (ελεύθερο παιχνίδι) βγάζει απέξω τον Ιντέγε (σετ παιχνίδι). Ο Μαντσίνι ταιριάζει με τους Γκάμα, Ντιγκινί αλλά αριστερά όπου είναι ο Γκάμα κι όχι δεξιά -φάνηκε εχθές-. Ο Ντουέρτε βγάζει έξω τον Ματίγια κι αυτό ούτε να το διανοηθούμε θέλουμε κλπ κλπ. Όταν λοιπόν έχεις παίκτες που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΕ ΜΙΑ 11ΑΔΑ, τότε η συνταγή δεν δένει. Ο Παντελίδης αυτό είδε και πήρε την απόφαση του. Γιατί δεν έχει λύσεις σε αυτό το μόρφωμα ομάδας. Ούτε και τον χρόνο να ανακατέψει την τράπουλα μπας και του βγει κανένας άσος. Κι όταν ο προπονητής υψώνει τα χέρια, τότε η απομάκρυνσή του είναι μονόδρομος. Προσωπικά θαρρώ πως "πολύ γρήγορα" παραιτήθηκε, και τα δημοσιεύματα από την Κύπρο με έβαλαν σε ιδέες. Αλλά όσο πιθανό και να είναι αυτό, ο άνθρωπος δεν κάνει. Και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ. Διότι: 1 Όλες οι αλλαγές του ρόστερ είχαν την δική του συγκατάθεση. 2 Είχε έτοιμη από πέρσι μια καλοκουρντισμένη ομάδα που ρόλλαρε σωστά και πρόσθεσε μονάδες ανώτερου επιπέδου από αυτές που είχε. 3 Είχε σχεδόν όλους τους παίκτες σε μια προετοιμασία που ο ίδιος όρισε. Πώς στο καλό έφτασε σε αυτό το αποτέλεσμα που ούτε ο ίδιος θέλει να το βλέπει;

Νουρέγιεφ; Παίδες, δεν το κατάλαβα. Για ποιόν λέτε; Τον Γκάμα ή άλλον;