Θα προσθέσω κάτι σε συνέχεια όσων ανέφερα πριν.
Η διακοπή του πρωταθλήματος δίνει στο Μάντζιο και τους παίκτες την ευκαιρία να προσαρμοστούν καλύτερα στο πλάνο της ομάδας για την εκπλήρωση των φετινών της στόχων. Ήδη η δουλειά άρχισε και δεν θα αργήσουμε πιστεύω να δούμε στο γήπεδο το καινούργιο λίφτινγκ της ομάδας.
Είπαμε τι ρόλο παίζουν οι 5 αλλαγές φέτος. Δίνουν τη δυνατότητα, όχι μόνο να ανακατέψει κανείς τη τράπουλα αλλά και την ευκαιρία στην ομάδα να βγάζει τρεξίματα κι αντοχές σε όλο το 90λεπτο, παίρνοντας από τους παίκτες το 80-100% που μπορούν να της δώσουν. Τούτο σημαίνει πως η μισή 11άδα αλλάζει σε κάθε αγώνα αλλάζοντας το αγωνιστικό πρόσωπό της ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα. Κι αυτό πάει να πει πως το μισό ρόστερ της θα παίξει μπάλα τη Κυριακή! Αν μάλιστα ισχύει αυτό που λένε πως πάμε «από παιχνίδι σε παιχνίδι», τότε αρκετοί από αυτούς που δεν συμμετείχαν, ίσως και να παίξουν την επομένη. (Καθώς αυτό επιτάσσει η λογική ενός σωστού ροτέισον). Έχουμε 31 παίκτες αυτή τη στιγμή, 16 παίζουν την Κυριακή, οι 6 για 90λεπτο, 5 βγαίνουν με άλλους τόσους να τους αντικαθιστούν. Κι εφόσον ο επόμενος αντίπαλος θα είναι διαφορετικός, είναι αναγκαίο να μπουν παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτά όλα αλλάζουν σημαντικά το αγωνιστικό μας προφίλ και νομίζω πως έχουμε παίκτες να το κάνουν. Πιστεύω και τεχνικό επιτελείο να κουμαντάρει σωστά αυτές τις αλλαγές.
Καθότι έχουμε παίκτες για όλα σχεδόν τα σχήματα. Από το τωρινό 4-2-3-1, το 4-3-3 που ψαχτήκαμε, μέχρι και το 3-5-2 (που σε παραλλαγές αγγίζει το 4-4-2). Κι αυτό βάζει στο παιχνίδι και τον Ντουάρτε, που ανήκει στο δυναμικό της ομάδας -όσο κι αν δεν μας αρέσει- ο οποίος μαζί με τον Γκάνεα παίζουν το 4-3-3, και τον Σούντγκρεν που μένει ψηλά γιατί παίζει το 3-5-2. (Στη κουβέντα θα έβαζα και τον νεαρό Άντεμ αλλά η κουβέντα απλώνει πάρα πολύ και μας πάει σε άλλο επίπεδο. Στο φρεσκάρισμα της ομάδας από νέο αίμα που θα συνδυάσει την ποιότητα που θα πρέπει να έχει η ομάδα με τα τρεξίματα και τις αντοχές που έχουν παίκτες με μέσο όρο ηλικίας τα 25 χρόνια. Τώρα ήμαστε στα 28,5 αν πρόσεξα καλά).
Όλα αυτά τα λέω για να αναρωτηθώ φωναχτά:
Μπορεί ο Μάντζιος να πάει την ομάδα δύο επίπεδα πιο πέρα;
Είπα και πριν και θα το πω ξανά. Δεν τον αμφισβητώ. Είναι δύσκολο, αλλά νομίζω πως μπορεί να το κάνει. (Ούτε ο Μουρίνιο περιμένουμε να είναι, ούτε ο Γκουαρδιόλα. Στην καλύτερη ας γίνει ο Ρανιέρι της Λέστερ μετά το πατατράκ της Εθνικής μας. Αφού θα έχει ένα κομμάτι της, τον Μπελαλουάν...).
Είδα όμως κάτι θετικό σε αυτόν. Πως δεν έχει κολλήματα. Του αρέσει μεν το 4-2-3-1 αλλά δεν τον είδαμε να μένει σε αυτό. Άλλαξε ρόλους στους παίκτες, άλλαξε την ομάδα. Κι αυτό για αρχή λέει πολλά. Γιατί τα σχήματα υπάρχουν στη θεωρία. Στο γήπεδο το παιχνίδι δεν είναι ποτέ του στατικό. Κι όποτε αλλάζει, εσύ οφείλεις να προσαρμόζεσαι. Είτε το πεις 4-2-3-1, 4-3-3, ή 2-5-3 (άκρως επιθετικό αν και λίγο ακραίο αυτό το τελευταίο).
Χωρίς βέβαια να το παρακάνει, αν το έχει ήδη στο μυαλό του. Και εξηγούμαι.
Ο Ματίγια ήταν ο αναμφισβήτητος MVP της Κυριακής γιατί εκτέλεσε στο ακέραιο τις οδηγίες του προπονητή του. Έπαιξε κατά 50% στη φυσική του θέση δεξιά, κατά 30% πίσω από τον Σάκιτς -που είχε πρόβλημα ο άνθρωπος με το τραυματισμένο χέρι του- και κατά 20% μπροστά στη θέση του Μπερτόλιο που βγήκε. (;;; !!!) Δηλαδή σαν 8αρο-10άρι, όταν έβαλε τον Σάσα. Μπράβο στον παίκτη, αλλά ΛΑΘΟΣ του Μάντζιου κατ’ εμέ. Ναι, πήρες και με το παραπάνω από τον παίκτη και τα αμυντικά και τα επιθετικά του χαρακτηριστικά. Ε, κάντο και στους άλλους. Γιατί ο παίκτης που θα παίξει σε 3 θέσεις καλά, γίνεται απαραίτητος για την ομάδα. Πιο σωστά, η ομάδα πλέον εξαρτάται από την απόδοση του. (Αυτό δεν είναι ένσταση από μέρους μου. Καταθέτω απλώς το σκεφτικό μου για να δούμε τις ισορροπίες που θα πρέπει να κρατά ο προπονητής στις επιλογές του).
Η δίκαιη αντιμετώπιση όλων των παικτών εξαλείφει τις αντιδικίες μεταξύ τους και προάγει τον ευγενή ανταγωνισμό για μια θέση στη 11άδα. Δίνει κίνητρο στους παίκτες και θα αρπάξουν την ευκαιρία που θα τους δώσει ο προπονητής τους.
Πρόσεξα επίσης το άλλο παράδοξο. Βγαίνει ο Ματίγια και μπαίνει ο Σούντγκρεν που παίζει μπροστά από τον Σάκιτς. (;;; !!!) Μια κίνηση που εξέπληξε (ευχάριστα) αρκετούς. Ο Ραπτόπουλος που έτυχε να ακούσω είπε πως «ήταν η κίνηση-ματ» του Μάντζιου! Γιατί προώθησε, λέει, τον Σάκιτς σε ρόλο κόφτη με τον Σάσα να προωθείται στη θέση 8. (;;; !!!) Δεν έχει δίκιο, όμως. Ο Σούντγκρεν ήταν λίγο πιο πίσω από τον Ματέο και ο Σάκιτς στη θέση του! Ο Ραπτόπουλος δίκιο είχε ως προς αυτό που είδαμε στο γήπεδο κι όχι την διάταξη όπως την έδωσε. Σε αυτό το σημείο ο Μάντζιος πήρε τα πορτοφόλια όλων μας. Απλώς έβαλε τον σουηδό στη θέση που του αρέσει σε ένα 3-5-1 και τον Σάκιτς στο ρόλο που του δίνει το 4-3-3. Κανείς τους δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Απλά ήταν στη θέση του και έπαιξε φιλότιμα!
Κλείνω την επισήμανση μου. Ο Μάντζιος δείχνει να έχει τη δυνατότητα να πάει τον Άρη ψηλότερα. Αυτό βέβαια μόνο εύκολο δεν το λες. Ωστόσο εγώ από τα 2-3 πράγματα που είδα σε αυτό το λίγο διάστημα μαζί μας με κάνει να ευελπιστώ.