almand

Καλύτερα να κληρωνόμασταν με την Τότεναμ. Μπορεί και να είχαμε μια αξιοπρεπή δικαιολογία. Τώρα τι θα λέμε; Πως χάσαμε από μια Κολο-ομάδα;

Ομάδα χωρίς ψυχή, με λάθος πλάνο, ο Άρης έγινε ψυχοβγάλτης. Ο γερμανός επιμένει να βάζει τους παίκτες σε λάθος θέσεις. Για να καλύψει πιθανώς τις τρομακτικές μεγαγραφικές μας γκέλες στην άμυνα. Ποιός Σάκιτς, ποιος Ντάτκο, ποιός Γκάνεα και πού ο Ροζ. 6 επιθέσεις αυτοί θα μπορούσαν να είχαν 5 γκολ. Ο Ένινγκ όμως δεν είδε τίποτε. Κύτταζε μπροστά...

1-2 τελικό. Ζητώ συγνώμη. Έπεσα πολύ έξω.

Άμυνα τρύπα και καμιά διάθεση να το διορθώσουμε.

Πάθος βλέπω μόνο από τους αντιπάλους κι όχι από εμάς. Αυτοί παίζουν σκληρά και πέφτουν εύκολα αν τους αγγίξει κανείς δικός μας. Άρα μας "διάβασαν" και πατούν στις αδυναμίες. Έφτασαν 2 φορές κοντά στο γκολ, ενώ εμείς μάλλον καμιά με εξαίρεση το φάουλ του Ματίγια. Πίσω ο Ροζ με τον Ντάτκο δεν είναι δίδυμο να τους εμπιστευτείς κι ο Γκάνεα δεν καλύπτει σωστά το αριστερό μας άκρο. Μπροστά ο Φέτφα ψάχνεται τι να κάνει και πρέπει να ανέβει περισσότερο στη περιοχή τους. Αυτοί έδωσαν το 60% της μπαταρίας τους και λογικά στο δεύτερο θα πέσουν τα τρεξίματα τους. Είναι όμως πολύ ΟΜΑΔΙΚΟΙ στην άμυνα κι επικίνδυνοι στην επίθεση. Πού είναι η πίεση ψηλά; Πού είναι το πάθος από πλευράς μας, πλην εξαιρέσεων; Θέλουμε ένα γκολ να λυθούν τα πόδια και να πάρουμε πάνω μας.

Nαι κι αυτό δεν είναι καλό. Πάντως από αυτό που εγώ περίμενα, ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ. Το εντελώς άλλο. Το ματς θα το κάνουμε ντέρμπι και πάλι.

Τον ξέρουμε τον παίκτη, ξέρουμε την αξία του και φυσικά τι μπορεί να δώσει στην ομάδα. Ωστόσο ας μείνουμε προσγειωμένοι. Ο Ματέο του 2020-21 δεν θα είναι ο ίδιος με εκείνον του 2017-18. Έχασε επεισόδια, η ομάδα προχώρησε κι αυτός θα πρέπει να παλέψει αρκετά για να ξαναμπει στη καρδιά μας και τη βασική 11άδα. Προσωπικά θα ήμουν ευχαριστημένος αν έβλεπα έστω και το 80% της παλιάς του απόδοσης μέχρι το Δεκέμβη. Κι αυτό γιατί του είναι γνώριμο το περιβαλλον και θα βρει εύκολα θαρρώ τα πατήματα του στο γήπεδο. Εύχομαι μέχρι τότε να βρει και τη κατάλληλη χημεία με τους συμπαίκτες του και η ομάδα μας να ανέβει ένα σκαλί πιο ψηλά. Καλώς ήρθες Ματέο.

Τα ίδια έπαθα κι εγώ. Ξε-Κολό-θηκα να γελάω με το όνομα της. Έψαξα άμεσα βίντεο και πληροφορίες γι' αυτήν την ομάδα και μου κόπηπε όταν είδα πόσο χειμαρώδεις είναι μπροστά. Αν χάσουμε δεν χρειάζεται να φωνάξουμε κανένα. Από μόνοι τους θα μας κουβαλούν διάφοροι να μας την πουν. Και καλά θα κάνουν. Κοίτα όμως: 1 έχει πανομοιοτυπη πορεία με τον Βόλο του Μπέου που ξαναμπήκε δυναμικά στην ποδοσφαιρική ζωή μας μέσα σε 3 μολις χρόνια. (Έχουν μάλιστα κι έναν μυστήριο ιδιοκτήτη -με ότι σημαίνει αυτό και δεν πάει καθόλου προς το νόμιμο ο νους μας-, (με ότι κι αν θυμίζει τούτο και στο Ελλάντα που είναι γεμάτο το δύσμοιρο ποδόσφαιρο από δαύτους). 2 Κι εκείνη η ομάδα του Βόλου ξεκίνησε στην αρχή καλά, αλλά στράβωσε στη συνέχεια. Αναπόφευκτο για ομάδες με τροχιά εξπρές. 3 είτε ουκρανικό, είτε ελληνικό, το ποδόσφαιρο στους ευρωπαϊκούς θεσμούς αφήνει τη ντόπια νοοτροπία -συνήθως- έξω από το γήπεδο. Ισχύουν άλλοι κανόνες και σε αυτούς εξετάζονται και οι δυο ομάδες. Συνεπώς η πείρα είναι μεγάλο αβαντάζ σε αυτόν που την έχει. 4 οι ομάδες κτίζομαι κατά βάση με το 0 στην άμυνα και μετά δίνεται έμφαση στη δημιουργία του γκολ. Εμείς δεν είμαστε αμυντικά καλύτεροι τους αλλά, λίγο η εμπειρία, λίγο το ότι παίζουμε στο γήπεδο μας μας δίνει ένα προβάδισμα. (Αυτοί νίκησαν 4-1 πρόσφατα, αλλά έχασαν με 3-0 κι πιο πριν δεν είχαν νικήσει αν θυμάμαι καλά. Κι αν η λογική λέει πως είναι ευάλωτοι πίσω και καλοί μπροστά, από μόνη της δίνει τη στρατηγική να την κτυπήσουμε εκεί που είμαστε εμείς καλοί κι αδύναμοι αυτοί. 5 Μικρολεπτομέρειες, αλλά να δείτε πόσο ρόλο θα παίξουν. Παίζουμε με προβολείς στις 21:00 κι όχι με ντάλα ήλιο στις 6 το απόγευμα με τη Λαμία. Η διαφορά αβυσσαλέα. Στη ψυχολογία κατά πρώτον. Άλλο να έχεις την ευρωπαϊκή αίσθηση ενός επίσημου ματς που σε βλέπει όλη η ευρώπη κι άλλο να σε έχουν δευτεροκλασσάτο παιχνίδι που θα το βλέπουν κάποιοι άρρωστοι της φανέλας. 6 Πέραν του αβαντάζ της ψυχολογίας πως "ρολάρησε" επιτέλους η ομάδα και σε ένα τεταρτάκι μπορεί και βγάζει 3 γκολ για πλάκα, είναι και η αξία των παικτών μας που αποκτά ευρωπαϊκή εμβέλεια. Κάποιοι δικοί μας έχουν έξτρα λόγους να μοστράρουν την αξία τους σε γεμάτα πορτοφόλια που σαρώνουν τις αγορές να βρουν κελεπούρια για τις ομάδες τους. Χώρια που ο αγώνας αυτός έρχεται μετά από πρόσφατες ανανεώσεις και προσθήκες που ωθούν τους παίκτες να δώσουν από τώρα τον καλύτερο εαυτό τους για μια θέση στην 11άδα. 7 Σαν αβαντάζ θα θεωρήσω την πειθαρχία που αξιώνει ο Ένιγκ από τους παίκτες. Μπορεί προπονητικά να έχω άλλη προσέγγιση, αλλά σε ότι αφορά τη σοβαρότητα που έχουν οι γερμανοί συνηθίζουν να προσεγγίζουν τα ματς εγώ πάω πάσο. Το θεωρώ δεδομένο πως ο Ένιγκ τους προετοίμασε και οι παίκτες θα τον ακούσουν. Αυτό εμένα μου φτάνει. Και τα μισά να τηρήσουν από όσα τους είπε είναι παραπάνω από αρκετά. Εν ολίγοις. Για τους πιο πάνω λόγους και για άλλους εγώ πιστεύω πως θα έχουμε ένα ήσυχο βράδυ. Όχι πως δεν θα καρδιοκτυπήσουμε. Άρης είμαστε. Μάθαμε πια. Ακόμη και τα εύκολα ματς τα κάνουμε ντέρμπι. Ωστόσο αν παίξουμε σοβαρό κι απλό ποδόσφαιρο όλα θα εξελιχθούν με τον καλύτερο τρόπο. Και νομίζω πως ήρθε η ώρα γι΄ αυτό. Καλή τύχη στη ομάδα μας κι ο Θεός βοηθός.

Όλοι μπορούν να χάσουν κι όλοι να κερδίσουν ένα παιχνίδι. Και ο Πάοκ αποκλείστηκε από μια ομάδα ψαράδων κι έχασε ένα σωρό λεφτά κι ο Ολυμπιακός παλιότερα σκόνταφτε ήδη από τον πρώτο αγώνα, όπως κι άλλοι. Δεν είναι το όνομα μιας ομάδας που κάνει αιχμηρό το κάζο. Είναι το χρήμα που χάνεται, είναι το γόητρο, είναι η ψυχολογία που γεύονται οι παίκτες όταν βλέπουν το κασέ τους να αξιώνεται. Εϊναι όλα αυτά. Για μας όμως ο μεγαλύτερος αντίπαλος μας είναι ο εαυτός μας. Έτσι και βρεθεί σε κακή μέρα, ο Άρης γίνεται ψυχοβγάλτης. Κάτι που γίνεται συχνά, γιατί δεν αφήσαμε στην άκρη το κόμπεξ της ομαδούλας που μας έτρωγε στα πέτρινα χρόνια να δούμε την αφεντιά μας μεγάλη και ευρωπαϊκά τρανή. Με τον καθρέφτη της Λαμίας και βέβαια έχουμε λόγους απόψε να ανησυχούμε. Αλλά υπάρχει και η άλλη προσέγγιση. Αυτή της ευρωπαϊκής εμπειρίας που αποκομίσαμε τόσα χρόνια όταν παίζαμε απέναντι στα μεγαθήρια της Ευρώπης. Όπως γράψαμε ιστορία. Ανησυχούμε μόνο για ένα λόγο. Που προσεγγίζουμε τους "μικρούς" με υπεροψία. Αν όμως δείξουμε τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα που δείχνουμε και με τους μεγάλους, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Απόψε όχι μόνο δεν ανησυχώ, αλλά ανυπομονώ να αρχίσει το ματς. Φορτίστηκα χθες βλέποντας το 4-2 με τον συμπολίτη και δεν βλέπω την ώρα να ξαναδώ τον Σάσα, τον Φέτφα, τον Ροζ να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στο χορτάρι χαιρετίζοντας δυναμικά την έναρξη των ευρ. μας υποχρεώσεων. Το κίνητρο υπάρχει, η ευκαιρία είναι μοναδική απέναντι σε μια ομάδα που είναι στα μέτρα μας, παίζουμε στο γήπεδο μας πλήρεις, και με την ψυχολογία στα ύψη. Τι μπορεί να πάει στραβά; ΠΟΛΛΑ και ΤΙΠΟΤΕ. Από εμάς εξαρτάται.

Οι φήμες λένε πως τα έχουν βρει ο Ροζ με τον Ολυμπιακό και από πλευράς μας δεν υπάρχει διάψευση. Μυρίζομαι τράμπα Ροζ με ...Ματέο Γκαρσία. Τάχα τον ήθελε ο Ερυθρός Αστέρας, αλλά ο δικός μας δεν πήγε. Έτσι με τα λεφτά από αυτόν ίσως και να πάμε στην αγορά Ματέο. Δεν θα το σχολιάσω άλλο. Αν παίζει τέτοιο σενάριο είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ξεβράκωτοι εντελώς πίσω, τάχα ενισχυόμαστε... (Για να μη μιλήσουμε για τα λεφτά που ...δεν θα πάρουμε από το σπάσιμο του συμβολαίου του. Α, ρε Καρυπίδη... Δεν περνά από το μυαλό σου πως οι διοικητικές γκέλες πολλαπλασιάζονται στο γήπεδο; https://www.sport24.gr/football/omades/Olympiakos/kleinei-ton-roz-o-olympiakos.5752175.html?fbclid=IwAR2wnYU7Tfi3ORNz7JPAyy0RyfxU6VquzP2nKSPuBqBIug4bGmJhtCtCqXY

Πολύ σωστό αυτό για τον Δεληζήση, χώρια που δεν θυμάμαι να έπαιξε παρτερνέρ του Ντάτκοβιτς. Σωστό κι αυτό με τον Ροζ. Καμία συνεργασία με τον παρτενέρ του. Ο Σάκιτς έπαιζε λέει με πυρετό. Κι αυτά δείχνουν στα δεξιά τον Ροζ. (Ανέφερα τον Δεληζήση γιατί θέλουμε ψηλά κορμιά στα στημένα, γιατί αυτοί πλην εξαιρέσεων είναι μικροκαμωμένοι -αλλά έχουν ταχύτητα-. Άρα πάλι στον Μπαγκαλιάνη καταλήγουμε). Φίλε @ukworm κι εγώ δεν πείστηκα από τον Ντάτκοβιτς, και από αρκετούς άλλους, αλλά αυτούς έχουμε. Και προβληματίζομαι, τι στο καλό, δουλεύτηκε στην προετοιμασία κι είναι όλοι αισιόδοξοι!!! Ελπίζω όμως από το πρόσφατο παιχνίδι πολλά πράγματα άλλαξαν. Και η χρήση του ρόστερ είναι ένα δυνατό ατού μας.

Η δική μου αίσθηση είναι πιο αισιόδοξη. Το παιχνίδι δεν θα έχει καμιά σχέση με αυτό της Λαμίας. Γιατί το μοντέρνο ποδόσφαιρο δεν έχει τούτο το καταθλιπτικό μαν του μαν των ελληνικών ομάδων. (Καθώς, ελλείψει μονάδων είναι πιο εύκολο να καταστρέψεις παρά να δημιουργήσεις. Γι' αυτό και επιστρατεύονται ύπουλα όπλα. Κτυπηματάκια, σμπρωξίματα κλπ υπό την ανοχή της σφυρίκτρας). Η Κόλο είναι ομάδα που τρέχει, δημιουργεί. Έχει νιάτα, αλλά καθόλου εμπειρία κι αυτό ίσως να είναι ένα πλεονέκτημα μας. Εϊναι ευάλωτη πίσω που σημαίνει πως μια πίεση στο δικό τους μισό θα την αποσυντονίσει. Η λογική λέει πως αν δουλέψει σωστά ένα καλό πλάνο το ματς μπορεί να καθαρίζει από τα πρώτα λεπτά. Αλλά, είπαμε, ότι και να λέμε εμείς όλα σκοντάφτουν στη λογική του Ένιγκ και σε αυτόν τα αφήνουμε.

Αυτή την 11άδα είχα και γώ στο μυαλό μου. Αν όμως θέλουμε να είμαστε πιο κοντά στο μυαλό του γερμανού και την πραγματικότητα, δεν νομίζω να αφήσει έξω από το αρχικό σχήμα τον Μαντσίνι. Γιατί με τα χάλια που έχουμε πίσω η πίεση του αντίπαλου ψηλά είναι μονόδρομος. Επομένως δεν θα απέκλεια το γεγονός να τον δούμε σαν φορ κρούσης αντί του Λόπεζ. (Άλλωστε δεν νομίζω πως το στυλ που έχει στο νου του ο γερμανός ζητά ένα καθαρόαιμο φορ, αλλά ελεύθερους επιθετικούς να πιέζουν ψηλά. Ιδίως στον άξονα, όπου ο Μαντσίνι είναι ότι πρέπει γι' αυτόν τον ρόλο). Από την άλλη δεν νομίζω πως ο Λόπεθ μπορεί να το κάνει για πολύ ώρα. Αυτόν τον θέλουμε για τις περιπτώσεις που οι δικοί μας μάθουν πού ακριβώς θέλει την μπάλα ο ισπανός. Ρόλο επίσης θα παίξει και η εμπειρία οπότε ίσως και να ξαναδούμε τον Δεληζήση αντί του Μπαγκαλιάνη -αν και τούτο δεν το βλέπω και τόσο πιθανό-. Σίγουρη συμμετοχή βλέπω επίσης αυτή του Γκάμα και του Ματίγια στην αριστερή πτέρυγα. (Σαν αλλαγή τον δεύτερο και δίπλα στον Σάσα, όταν πέσει κάπως η πίεση και το παιχνίδι μας θα ζητά παραπάνω δημιουργικότητα. Εύχομαι ο Ένινγκ να διδάχτηκε από τα λάθη του με τη Λαμία και να μη ξαναδούμε το κέντρο έτσι: -------------------JEGGO------------------ --SASHA-----------------------------Ματίγια--- αλλά έτσι: ----------------ΜΠΑΓΚΑΛΙΑΝΗΣ DATKOVIC ---------------- ---ROSE -----------------------------------------------GANEA-- -------------SASHA----------JEGGO / Ματίγια--- ------------------- BERTOGLIO------------------ ------Φέτφα------------------------------BRUNO GAMA--- ------------------- Μαντσίνι/Λόπεθ------------------ (Ελπίζω στο σχήμα να φαίνονται πιο κοντά τα δύο 6αρο-8άρια. Θεωρήστε επίσης πως αυτοί οι δύο πατούν το κέντρο του γηπέδου). Τώρα το δίλλημμά μου είναι με τον ανασταλτικό JEGGO πίσω τους ή τον δημιουργικό BERTOGLIO μπροστά τους; Η απάντηση βρίσκεται στο πού περιμένουμε να παιχτεί η μπάλα. Προσωπικά θα προτιμούσα να δω τον ανασταλτικό JEGGO στο κέντρο και τους δημιουργικούς Σάσα και Μπερτόγκλιο μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής. Κι αυτό για να παίρνουν μπάλες από αυτόν που θα παίρνει την πρώτη μπαλιά (θυμίζω πως ο αντίπαλος παίζει 4-1-4-1). Τούτο μας δίνει πλεονέκτημα αρκετών δικών μας μεσοεπιθετικών να πατούν περιοχή, θα κατέβαζε αρκετά μέτρα πιο πίσω την δική τους 4άδα των μεσοεπιθετικών και θα έδινε μέτρα εμάς. Δηλαδή λιγότερη απειλή πίσω μας. Έχει όμως ένα τεράστιο ρίσκο. Η μπάλα να περάσει το τοίχος της μεσαίας μας γραμμής και τότε την ...κάτσαμε τη βάρκα. Ακριβώς γι' αυτό και γω θα πήγαινα πιο συντηρικά, με το σχήμα που είπα. Τον Μπερτόγκλιο μπροστά από τους δύο μέσους. (Τρέχει, μαρκάρει, δημιουργεί και είναι ...ισπανόφωνος. Θα τα βρει με τον Μαντσίνι, τον Λόπεθ, είτε τον Γκάμα ή τον Ματίγια. Αυτά προς το παρών σαν προβληματισμός.

@ukworm αναφέρεσαι μάλλον στο βίντεο της Κόλο. Κι αφού εμείς είμαστε ανέτοιμοι ακόμη σίγουρα είναι ένας λόγος να ανησυχήσουμε. Γι' αυτό άλλωστε βιάστηκα να το αναφέρω που έχουμε λίγο χρόνο ακόμη να κάνουμε κάτι. Αν βγει το τόπικ θα εξηγήσω την άποψη μου για το παιχνίδι, αλλά εδώ μια γνώμη μας παίρνει να τη πούμε. Εγώ θα ανησυχούσα να χάναμε ή το παιχνίδι ερχόταν ισοπαλία. Τώρα έχουμε δύο αβαντάζ. Της καλής ψυχολογίας αφενός και της έδρας αφετέρου. (Και μάλιστα της κακής κατάστασης του γηπέδου που οι αντίπαλοι δεν το ξέρουν). Το πρώτο αφορά όλη την ομάδα που ανέβηκε σκαλί σε μόλις 30' ΟΜΑΔΙΚΗΣ απόδοσης. Όχι μόνο 2-3 μονάδων αλλά ΌΛΩΝ των παικτών κι αυτό λέει πολλά. (Γιατί δεν δείχνει μόνο τη χημεία των παικτών που ανεβαίνει αλλά και την ...ευγενή άμιλλα που αναπτύσσεται όσων θέλουν θέση στην 11άδα. Εξίσου υπέρ μας όμως είναι η κατάσταση του χλοοτάπητα. Προσέξτε στο πέναλτι της Λαμίας που ο Κουέστα χάνει την μπάλα η οποία αναπηδά από ένα μικρό βουναλάκι μπροστά του. Δεν ξέρουμε τη δυναμικότητα του αντιπάλου της Κόλο, αλλά το βίντεο δείχνει ένα επιθετικό μονόλογο της. Τώρα ήταν χάλια η αντίπαλη άμυνα; ήταν καλοί οι παίκτες της; Δεν ξέρουμε. Δεύτερο επίσημο ματς γι' αυτήν, άρα πιο έτοιμη από εμάς. Όμως... Εϊχε και φιλικά που έχασε με 3 γκολ διαφορά κι αυτό τη δείχνει καλή μπροστά κι ευάλωτη πίσω. Αυτό είναι αβαντάζ για εμάς που έχουμε ακριβώς τα ίδια στοιχεία, με τη διαφορά πως παίζουμε σε γήπεδο που το ξέρουμε. Κι η εμπειρία θα παίξει το ρόλο της. Το στοίχημα για μας είναι το κέντρο. Όποιος το πάρει κερδίζει τον αγώνα. Ευελπιστώ πως ο γερμανός θα έχει πάρει το μάθημα του και δεν θα πάει σε ρίσκα (αλλά με αυτόν στον πάγκο δεν θα έβαζα στοίχημα). Πιστεύω πως θα κτυπήσει μπροστά που είναι το δικό μας καλό χαρτί, -αφού πίσω είναι γυμνός ο κ@λος μας). Άρα πίεση ψηλά στο μισό γήπεδο. Κάτι που θα γυρίσει τους 4 μέσους του πολύ πίσω για να μη γίνει η ζημιά νωρίς γι' αυτούς. Θα ψάξουν τις γρήγορες αντεπιθέσεις. Αυτό μας βολεύει γιατί αποδεσμεύει τον Ροζ και τον Γκάνεα να γίνουν πιο επιθετικοί. Οπότε πατώντας 2 και 3 και 4 παίκτες μας την περιοχή το γκολ μοιάζει πιο εύκολο (στη θεωρία φυσικά). Τα υπόλοιπα αργότερα.

Αυτά που λες. Ορεξάτος και στο σωστό σημείο. Βοηθούσε στα στημένα πίσω στην άμυνα και ήταν μέσα στις φάσεις. Το μεγαλύτερο κέρδος για μένα ήταν που η ομάδα ανέβηκε ολόκληρη σε ψυχολογία μόλις μπήκε το γκολ. Κι αυτό γιατί βγήκαν επιτέλους ένα-δύο πραματάκια που δούλεψαν στις προπονήσεις. Δλδ η χημεία 2-3 ποδοσφαιριστών μεταξύ τους. Πχ ο Φέτφα συνέκλινε στον άξονα, και ο Ροζ ανέβαινε δεξιά. Αν έμενε πίσω ερχόταν ο Μπερτόγλιο δεξιά να καλύψει το κενό του. Κι αυτό το ελεύθερο παιχνίδι πρωτοβουλίας είναι που μας πάει μεσοεπιθετικά. Το ίδιο και ο Γκάμα που κινήθηκε προς τον άξονα γεμίζοντας τους χώρους. Με απλά λόγια δλδ η κίνηση στο χώρο χωρίς τη μπάλα φέρνει αποτελέσματα. Τα μαν-του-μαν μπερδεύτηκαν που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους παίκτες τους κι ένας παίκτης παραπάνω θα έκανε τη διαφορά. Εν ολίγοις δλδ αυτό που θα πρέπει να κάνουμε από δω και στο εξής σε κλειστές άμυνες έγινε στα εναπομείναντα 20-30 λεπτά. Ειδικότερα για τον Λόπεθ θα έλεγα πως αυτό που εκτόξευσε τη ψυχολογία του θαρρώ πως είναι που "βρέθηκε" με τον Φέτφα στη φάση του γκολ. Γιατί αυτό θα γίνει απαρχή καλών συνεργασιών. (Την ίδια χημεία είχε πέρσι ο Ματίγια με το κεφάλι του Βέλεθ και φέτος που δεν το έχει ψάχνεται κι αυτός). Ωστόσο δεν πήρε τα πάνω του μόνο αυτός. Αλλά και ο Φέτφα. Έχοντας τη κάλυψη από τον Ροζ, άρχισε να συγκλίνει αριστερά και να περνά δεξιά δίπλα του ο Μπερτόγλιο, αλλά και ο Ροζ. Τη στιγμή που τον άξονα τον γέμιζε ο Γκάμα σε πιο δημιουργικό ρόλο. Αυτή η κίνηση στο χώρο δίνει την ευκαιρία αρκετών επιλογών στον παίκτη με τη μπάλα, αφού όλοι κινούνται σχετικά κοντά του. Ένδιαφέρον για μένα ήταν το παιχνίδι του Φέτφα που έδειξε πως φέτος είναι σε αμηχανία με ποιον να συνεργαστεί. Και με το δίκιο του για μένα -αυτό εξηγεί ως ένα βαθμό τις αψυχολόγητες ενέργειες του στα 2 τετ-α-τετ με τον αντίπαλο τέρμα. Και πέρσι δεν τα εύρισκε με τον Ιντέγε. Έμπαινε όμως στην περιοχή από τα άκρα και έσπαζε τη μπάλα παράλληλα με την εστία. Ο Ιντέγε ποτέ του δεν ήταν εκεί να τη σμπρώξει στα δίκτυα, αλλά ο Γιαννάκης το έκανε γιατί ήξερε ότι όλο και κάποιος θα βρεθεί να τη σμπρώξει στο πλεκτό. Κι αυτό γινόταν. Από τον Ντιγκινί, τον Λάρσον, τον Μαντσίνι, τον Κόρχουτ, τον οποιοδήποτε εκτός του Ιντέγε που ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Ε, ο Λόπεθ δεν μου μοιάζει τέτοιος. Και νομίζω πως σύντομα θα βρεθεί η χημεία μεταξύ τους και μαζί του όλοι οι αρειανοί θα πανηγυρίζουμε τέτοιες συνεργασίες.

Δεν έχει βγει ακόμη το τόπικ με την Κόλο, αλλά ρίξτε μια ματιά στο βίντεο και θα εννοήσετε γιατί επειγόμαστε να έχουμε λύσεις για το παιχνίδι. Υπόψη πως το σύστημα της είναι 4-1-4-1. Γι' αυτό και είμαστε στη τσίτα, αφού η δοκιμή με τη Λαμία έδειξε πως μέση και άμυνα έχουμε θέμα. Κι αυτοί μπροστά πετάνε.

Ναι, Mitso, αυτό επισημαίνω κι εγώ. Οι δημιουργικοί παίκτες που μας λείπουν. Ωστόσο η διάταξη και οι ρόλοι των μονάδως βαραίνει τον προπονητή. Και δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια των πειραμάτων. Σε 4 μέρες αρχίζουν οι ευρ. υποχρεώσεις μας και το μπάτζετ δεν επιτρέπει στραβοπατήματα. Σωστά το είπες πως τα 2 πρώτα γκολ ήρθαν από στημένες φάσεις (για μένα σετ παιχνίδι είναι αυτό που παίζεται βάσει σχεδίου). Φάσεις τις οποίες δουλέψαμε στις προπονήσεις!!! (Μικρή ένσταση το κερδισμένο πέναλτι από το Μπερτόγλιο. Κατά το ήμισυ αυτός το πέτυχε και με την ευκαιρία να τονίσουμε κάτι. Πως ουσιαστικά βρέθηκε δεξιά και ΜΕΣΑ στην περιοχή, ενώ η διάταξη τον θέλει αριστερά. Κι αυτό δείχνει στοιχεία καθαρόαιμου επιθετικού με έμφαση στο ελεύθερο παιχνίδι. Τέτοιο δεν έχει η 11άδα. Πιο σωστά 2 τέτοιους μεσοεπιθετικούς και άλλους δύο επιθετικούς για ένα σωστό 4-3-3.) Εγώ με τέτοια γκολ θα χαιρόμουνα κι όχι από στημένα (αν και δεν με χαλούν αφού δίνουν πόντους). Το τρίτο γκολ όμως, είναι για σεμινάριο. Κυρίως η ασσίστ του Γκάμα, με ασύλληπτο φάλτσο για να πάει εκεί που πρέπει. Ναι, το να μαζεύεις τα "σκουπίδια" όπως λένε στο μπάσκετ, είναι σημαντικό. Ανώτερο όμως είναι πώς θα το αξιοποιήσεις αυτό. Αξίζει να επισημάνουμε κι έδώ κάτι σπουδαίο. Ο φορ είναι πίσω στην άμυνα, ο Γκάμα λίγο έξω από την δική μας περιοχή και ξεχασμένος και μόνος ο Μπερτόγλιο που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Αλλά ήταν πάλι δεξιά και εκεί που έπρεπε για να το βάλει. -Κι αυτό δεν είναι εύκολο. Αφού και ο Φέτφα βρέθηκε 2 φορές μόνος με τον τέρμα αλλά δεν λειτούργησε με καθαρό μυαλό-. Με αυτά θέλω να πω πως η διάταξη στο γήπεδο είναι ενδεικτική στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Δεν ήταν απείθαρχος ο αριστερός εξτρέμ, απλά τον ελεύθερο παίκτη δεν τον δεσμεύει ο ρόλος του, αλλά τον απελευθερώνει. Να βρεθεί ελεύθερος εκεί που πάει η μπάλα και να κάνει αυτό που πρέπει. Και με την ασσίστ του Γκάμα μου δίνεις πάσα να πάρω θέση σε ένα παλιό μου δίλλημμα: Ναι, προτιμώ ένα 34+ Γκάμα βασικό στην ομάδα από ένα άπειρο νεαρότερο παίκτη. Γιατί στα 90 λεπτά θα βγάλει 5 μπαλιές, 3 σουτ, 1 ασσίστ κι ένα γκολ κι ας είναι χαμένος για καμιά ώρα, από το να έχεις ένα φιλότιμο παικτάκι που τρέχει πάνω-κάτω αλλά πέρα από 10-20 πασούλες δεν είναι απειλή για την εστία. Το σημαντικό είναι ο παίκτης να παίρνει το παιχνίδι επάνω του. Να έχει πρωτοβουλία, το να εμπνέει τους άλλους. Κι η ομάδα εχθές έδειξε πως έχει "ομαδικότητα". Ξεχασμένη για μια ώρα περίπου, ξύπνησε ολόκληρη μόλις κάποιος έριξε τη σπίθα.

Θα συμφωνήσω με το Δημήτρη σε κάποια πράγματα. Ναι, η ομάδα έχει βάθος στο πάγκο κι αυτό είναι ίσως το καλύτερο νέο μέχρι τώρα. Πέρσι το να άφηνες στο πάγκο τον Ματίγια ήταν αδιανόητο. Φέτος αποδείχτηκε σωτήριο (!!!). Χωρίς καμιά διάθεση να μειώσω την αξία του παίκτη. Απλά εκεί που τον έβαλαν δεν κάνει. Το δεύτερο είναι πως ξεκόλλησε κάπως ο γερμανός από τις εμμονές του στους ίδιους 11 που τους έβγαλε το λάδι πέρσι. Εγώ αυτό αποκόμισα με την αλλαγή Ματίγια. Ένα τρίτο επίσης είναι πως κάποιοι από τους καινούργιους παίκτες ίσως και να αποδειχτούν θησαυρός. Και δεν αναφέρομαι στον Τζέγκο και τον Μπερτόγλιο, αλλά και στον νεαρό Μπακαλιάνη που από τα περσινά πλέι οφ έδειξε πως μπορούμε να υπολογίζουμε σε αυτόν. Αντικαθιστώντας τον Δεληζήση που ακόμη είναι χρήσιμος. (Αν και το κενό ενός καλού στόπερ είναι εμφανέστατο. Ο Ντάτκοβιτς δεν είναι Βέλεθ κι ας τον πήραμε για τέτοιον). Εγώ πιστεύω όμως και στον άλλο νεαρό τον "Φελαϊνί" -δεν θυμάμαι το όνομα του- ο οποίος έχει 2 ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ στοιχεία. Ξεμαρκάρεται ευκολα και κινείται εξαιρετικά δίχως τη μπάλα. Πιο πολύ όμως τους κάνει χρήσιμους το γεγονός πως μας λείπει η δημιουργία μεσοεπιθετικά. Πάμε στο άλλο. Κι αυτό σωστό που λέει ο Μήτσος. Δεν μπορούμε να κλαιγόμαστε για τις δικές μας ...επιλογές. Σίγουρα. Κι ο Σάκιτς που διάξεξαν είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. (Δεν τον είδα πολύ, αλλά δεν κάνει για 4-3-3. Ίσως για 3-5-2 ή άλλο πράγμα ναι. Και με αυτό μπαίνουμε στο χώρο ευθύνης του Ένινγκ-Χαριστέα κλπ. Το 4-3-3 θέλει τρέξιμο, αλληλοκαλύψεις, χημεία παικτών κι ένα σωρό άλλα. Δεν κτυπάς το ραβδάκι κι ομάδα αλλάζει άμεσα. Θέλει παίκτες, παιχνίδια, θέλει χρόνο και λοιπά. (Οπότε αποδίδει μετά από ένα-δύο ...χρόνια). Συνεπώς δεν είμαστε σε αυτή την πραγματικότητα. (Ούτε καν στην μετάβαση μας προς τα εκεί, αν θέλετε τη γνώμη μου...). Θέλει μονάδες με υψηλό ποδοσφαιρικό IQ και έναν να συντονίζειτ την ορχήστρα. Το είδατε εσείς αυτό; Ακόμη ψάχνουμε κάποιον στον άξονα να δημιουργεί. Το 4-3-3 ή παίζεται σε ευθεία γραμμή (για να είναι κοντά οι παίκτες), ή στα στόπερ ο ανασταλτικός με δύο δημιουργικούς μπροστά του. Υπό την προυπόθεση πως αυτοί ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΑ ο ένας με τον άλλο. Κι αυτό αναγκάζει τους δύο ακραίους στην άμυνα να καλύψουν τα κενά που αφήνουν οι μέσοι. Το ίδιο και τα δύο εξτρέμ. Κάτι που γυρνάει σε 3-5-3. Στην τριπλέτα τέλος, των επιθετικών, δεν υπάρχει ο ρόλος του φουνταριστού. Και οι τρεις "ταϊζονται" από τους μέσους. Αυτό δεν το είδαμε σε κανένα από τα φιλικά, ούτε και χθες. Αντίθετα είδαμε τον Λόπεθ στα φιλικά σαν φουνταριστό και δεν μας άρεσε. Είδαμε 2 ανασταλτικούς σε δημιουργικό ρόλο κι η ομάδα ήταν για κλάματα. Για να μη συνεχίσω, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΕΣ ΟΙ ΜΟΝΑΔΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΙΣΤΗ Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥΣ στο γήπεδο. Συνεπώς ευθύνη του γερμανού. Συμπέρασμα δεύτερο: Ούτε η διάταξη είναι λάθος -κι ας αντιφάσκω-, λάθος είναι οι ρόλοι που δόθηκαν στις μονάδες. Κι αυτό ευθύνη του γερμανού. Ο ίδιος Σάκιτς να δείτε που αύριο-μεθαύριο θα είναι καλός. Ο ίδιος Ματίγια το ίδιο. Γιατί; Μα επειδή η διάταξη θα είναι πιο ορθολογική. Όταν υπάρχει το ποδοσφαιρικό IQ στους παίκτες και το 4-3-3 δουλεύει μια χαρά, και μπορεί να εναλλάσεται εύκολα είτε σε 4-2-3-1, είτε σε 3-5-3, ακόμη και 4-4-2. Εχθές για παράδειγμα βρεθήκαμε να παίζουμε με 2 φορ και τους δημιουργικούς στα ...άκρα. Πού θα τα ξαναδούμε αυτά;

ΟΚ, το ματς έληξε αλλά οφείλουμε να δούμε σε βάθος και άμεσα τι πήγε λάθος. Γιατί τυχόν αποκλεισμός την Πέμπτη θα ήταν καταστροφική για τη φετινή πορεία της ομάδας. Στο πρώτο που πάει ο νους μας είναι το σχήμα του πρώτου 50λεπτου. Εφιαλτικό για μένα και αδικαιολόγητο για τον προπονητή. Γιατί 4-3-3 με τον μεσαίο παίκτη του άξονα στην πρώτη μπαλιά αφήνει αβυσσαλέα κενά στους 2 άλλους. Τον Σάσα και τον Τζέγκο εν προκειμένω. Κάκιστος ο πρώτος, φιλότιμος ο 2ος αλλά δεν δημιουργούν. Αυτό το είδε ο Ένιγκ και για ΠΡΩΤΗ φορά από όσο θυμάμαι έκανε δύο αλλαγές πριν το 55', οι οποίες άλλαξαν το παιχνίδι. Έβγαλε τον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ Σάκιτς, έβαλε τον Ροζ στη θέση που τον κάνει περιζήτητο κι επιτέλους δούλεψε η δεξιά πτέρυγα άμεσα. Έβγαλε και τον Ματίγια κι επιτέλους οι γραμμές ήρθαν κοντύτερα και βρέθηκαν οι Σάσα και Τζέγκο (ρίσκο που πέτυχε βέβαια αφού δεν τους δει μαζί). Από κει και πέρα ο Σάσα μεταμορθώθηκε. Ήρθε κοντύτερα με τον Τζέγκο κι έβγαζε δημιουργικά προσόντα 8αριού αλλά και κρυφού αμυντικού. Ο Ροζ ανέβαινε κι έκανε την υπεραριθμία και ψιλοδημιουργήθηκαν ευκαιρίες. Η κεφαλιά του Λόπεθ ίσως και να αποδεικτεί η καθοριστικότερη της χρονιάς. Γιατί ανέβασε τη ψυχολογία όλης της ομάδας. Τα γκολ θα μπορούσαν να ήσαν και 5 αν προσέχαμε κάπως από το ...πουθενά. Βέβαια έπαιξε σε αυτό ρόλο η είσοδος του Μπτρτόγλιο αντί του Μαντσίνι -κακώς για μένα-, ο οποίος κέρδισε το πέναλντι κι έβγαλε και το γκολ. Φυσικά αυτά δεν μας έκαναν ομάδα, αλλά ένα θετικό αποτέλεσμα το πήραμε και το κυριότερο ψυχολογία. Τώρα ιδού το "έγκλημα". Επιμένεις ρε φιλαράκι σε ένα σχήμα που δεν δουλεύτηκε (από όλους έστω), είδες που δεν περπατάει και το ξεκινάς στα επίσημα; Πόσο καλύτερο θα φαινόταν αν έκανες το αυτονόητο. Να ξεκινήσεις με 4-2-3-1 να πετύχεις 2 γκολ διαφορά και μετά το γυρνάς εκ του ασφαλούς στο 4-3-3. Γιατί απλώνεις το παιχνίδι με το σκορ υπέρ σου κι όχι όταν το κυνηγάς. Αλλά κι έτσι να είναι έχεις τις μονάδες για να το κάνουν; Όχι. Τότε; Μπράβο λοιπόν για την διπλή αλλαγή, μπράβο και στο Μπακαλιάνη (ο Ντάτκοβιτς δεν μου άρεσε) οπότε πίσω η ομάδα ΕΙΝΑΙ ΤΡΥΠΑ. Ας το έχουμε υπόψη μας. Για το Σάκιτς δεν θα πω κάτι. Ο Σούγκρεν καλύτερος ήταν. Μπακ που δεν κατεβαίνει δεν κάνει για το 4-3-3. Κι επιπλέον ο αντίπαλος του τον περνούσε με κλειστά μάτια. Δλδ, ούτε λίγο, ούτε πολύ η δεξιά πλευρά ήταν "νεκρή", ο άξονας ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ, και κάποιοι έψαχναν να καταλάβουν τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνουν. Ήρθαν οι γραμμές κοντύτερα κι όλα λειτούργησαν. Τζέγκο και Μαντσίνι οι μόνοι που ίδρωσαν τη φανέλα και στο τελευταίο ημιωρο ο Μπερτόλιο διακρίθηκε έστω και σε λάθος θέση (αφήνοντας κενά στον άξονα). Εμ, τούτο δεν είναι πλάνο. Εϊναι σύνθεση ανάγκης που ευτυχώς μας βγήκε. ΥΓ. Τους βαθμούς τους πήραμε, αλλά τούτο που είδαμε δεν ξεχνιέται!!! Χώρια που η Λαμία, λέει, πως έχει παράποντα από τη διαιτησία!!! Το είδαμε κι αυτό.

15-20 λεπτά καλής ψυχολογίας δεν παραβλέπουν 70 λεπτά ντροπής. Θα πρέπει να ψάξουμε λύσεις.

1-1 και τώρα άλλα δυο ακόμη...

Ντροπή!!! και το χειρότερο πως ήταν αναμενόμενο. Βγάζει αυτόν που τρέχει και βάζει Μπερτόγλιο.

Βάλε Μπερτόγλιο.

Απίστευτα κακοί όλοι τους. Κρίμα ρε Καρυπίδη...

Περιμέναμε πώς και πως να δούμε την ομάδα κι αυτή ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ. Τον μόνο που βλέπω να αγωνίζεται είναι ο Μαντσίνι. Ο Φέτφα κατεβαίνει στο κέντρο να πάρει μπάλα γιατί ο Σάσα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Κι ο Σάκιτς είναι χώμα. Όλη η δεξιά πλευρά χάλια. Άμεσα έξω ο Σάσα, ο Τζέγκο -που τρέχει αλλά σε λάθος θέση- να έρθει πιο πίσω κι ο Ματίγια να παίξει με τον Μπερτόγλιο πιο μπροστά. (Εγώ τα λέω, εγώ τα ακούω... ο γερμανός θα μας πει πάλι πως είναι ...ευχαριστημένος από τους παίκτες του γιατί παίξαν όπως τους είπε, αλλά σε λάθος θέση)...