almand

Ποιός το ξεχνάει! Εκείνο που ίσως να μη θυμόμαστε πλέον είναι μια άλλη είδηση που πέρασε στα ψιλά πριν το παιχνίδι αυτό... Πως το ίδιο έγινε και σε μια άλλη ομάδα. (Μπορεί και τον Ολυμπιακό, αλλά δεν παίρνω όρκο. Κι αν δεν αφορούσε το ποδόσφαιρο, μπορεί να ήταν από το μπάσκετ. Ωστόσο ΕΓΙΝΕ). Κι αυτό είναι το ζουμί. Όταν στη πιάτσα κάνεις τα ίδια πράγματα που έκαναν άλλοι, -πιθανότατα μετά από υπόδειξη τρίτων- τότε οι μέθοδοι αυτοί, αυτά δείχνουν. Πως δεν δίνεις δεκάρα για τη βιτρίνα του μαγαζιού. Αρκεί το ταμείο σου να τα πάει καλά... Και την κατάλληλη στιγμή φωνάζεις στον υπάλληλο "πούλα". Αυτό διαισθάνομαι τελευταία. Πως αρκετοί είναι πλέον αυτοί που την κάνουν από το πλοίο, γιατί βλέπουν να έρχεται μπόρα και δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν για να μη βουλιάξει η επένδυση τους (όχι η ομάδα). ΥΓ (να το ακούσει και ο φιλοξενούμενος μας): Τόσο σε μας όσο και στον συμπολίτη, τα τσακάλια από κάτω Ελλάδα, φρόντισαν να της ρίξουν ένα-δύο δικά τους παιδιά να φέρουν διοικητική σύγχυση στην ομάδα ώστε να είναι πάντα του χεριού της. Εμείς αυτό το ζήσαμε τόσα χρόνια τώρα, αλλά στον συμπολίτη δεν έχουν πάρει μυρωδιά ... Το πρωτοείδαμε όταν η θύρα 4 φώναζε σωρηδόν κατά του ...Λουτσέσκου και της Διοίκησης. Κι ας πήγαινε ρολόι η ομάδα. Το ίδιο το είδαμε κι εμείς από τον ίδιο τον Σούπερ 3. Φανατισμός κι αναμπουμπούλα. Σπέρνεις χάος, σβήνει η οργάνωση, και μετά βλέπεις τους "δικούς" σου τάχα να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια...

Τον Tonso. Γιατί όχι; Δεν είναι επιθετικός, είναι όμως μαχητικός. Κι αυτό είναι κάτι, με όλο το χάλι που έχουμε τελευταία. Άλλο ένα πείραμα φυσικά, αλλά είναι τόσα τα κενά μας που μόνο με πρόχειρες λύσεις αντιμετωπίζονται... Ελλείψει καθαρού 10αριού, ο Ιντέγε γέμιζε κάπως με την παρουσία του το κενό που έχουμε στον άξονα. Σαν φουνταριστός φορ τραβούσε πάνω του τον αμυντικό κι αυτό έδινε ευκαιρίες στους άλλους να σκοράρουν. Αφού λοιπόν τούτο το σχήμα δεν μπορεί να το αλλάξει, ο πιο κατάλληλος να αντικαταστήσει τον νιγηριανό ίσως και να είναι ο Tonso. Ακατάλληλος βέβαια για το ψηλό παιχνίδι, δεν είναι κακός όταν θέλουμε να πιέσουμε τον αντίπαλο ψηλά. Ώστε να πιεστεί το λιγότερο δυνατό η ευάλωτη άμυνα πίσω μας, ιδίως τώρα που θα απουσιάσει και ο Δεληζήσης. Όπως και να το κάνεις όμως η ομάδα αυτή τη στιγμή θυμίζει καφενείο... Που ψάχναμε παλιά κάποιο διαθέσιμο όποιον-να'ναι, μπας και συμπληρώσουμε ομάδα να παίξουμε ένα διπλό...

To be honest I have not the slightest idea about that. I assumed that ban's jurisdiction concern only professional contracts. Do these players have contracts with terms and clauses covering a professional profile of their service to the club? No, idea at all. 'Cause moving for one department to another of the same club isn't a professional transfer. It's just an internal transfer.

Δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν δούμε στο χορτάρι την μισή ομάδα της Κ19 "με το σκεπτικό πως ο γερμανός θα θέλει να προωθήσει τους νέους..." Στην ουσία θα συμβαίνει γιατί πολύ απλά η απόσταση με τους CUESTA, MATILLA και GAMA θα έχουν γίνει αγεφύρωτες... Πως τα πού να κοιτάξουμε Αλέξανδρε; Προς το γήπεδο; Στο παζάρι; Στο μέλλον; Εγώ μπερδεύτηκα (για να μη πω τίποτε άλλο...)

Γιατί, μήπως τους Ματίγια, Γκάμα, Κουέστα τους έχουμε σίγουρους; Αύξησαν, λέει τις απαιτήσεις τους και ο Άρης περιμένει, λέει "να έρθουν αυτοί στους δικούς του όρους". Τούτο δεν το λες "απόσταση" των δύο πλευρών, διάλυση το λες αφού δεν μένει κορμός στην ομάδα... Ο Φετφατζίδης το έδωσε το φιλί ζωής στην ομάδα. Να δούμε τώρα κατά πόσοι οι "δικοί" μας θα δώσουν ζωή στην ομάδα... Το χειρότερο όμως είναι που "δέσαμε" αυτόν που δεν θέλουμε. Και αφήνουμε να φεύγουν μέσα από τα χέρια μας αυτοί που θέλουμε.. Ε, αμάν πια αυτή η ομάδα. Της έχουν βγάλει τη ψυχή όλοι. Και οι άλλοι και οι "δικοί" μας...

Και λίγα βάζεις. Με τη μισή ομάδα κι όλα τα ατού της έξω, μέχρι και οι αρειανοί θα στοιχημάτιζαν την ήττα τους. Εγώ, για να πω την αλήθεια, χαίρομαι για τον συμπολίτη. Όλοι γι' αυτόν δουλεύουν. Ο "εχθρός" Ολυμπιακός, η "φίλη" ΑΕΚ... Ε, εμείς γιατί να αποτελέσουμε εξαίρεση. Κι έτσι κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας να χάσουμε. Γιατί όχι άλλωστε... (Προσοχή: Να χάσουμε είπα, όχι να μας κερδίσουν, με ότι αυτό σημαίνει). Κι όταν χάνουμε με κατεβασμένα χέρια, εμένα τουλάχιστον, τούτο με εξοργίζει. Αλλά για το συγκεκριμένο ματς δεκάρα δεν έδινα. Τον ξέρουμε το γερμανό, ξέρουμε και τι να περιμένουμε από αυτόν. Έκπληξη θα ήταν να κάνει το προφανές, το αυτονόητο. Γι' αυτό άλλωστε δεν είδα τον αγώνα, κι ούτε είχα όρεξη να το δω. Άλλωστε είναι ξεκάθαρο πλέον πως εδώ κι ένα μήνα όλοι σκέφτονται τα μεταγραφικά, τις ανανεώσεις, το μέλλον τους. Το ματσάκι στο χορτάρι μόνο οι φίλαθλοι το περιμένουν...

Ο Μίχαελ Ένινγκ κατέληξε στους έντεκα που θα ξεκινήσουν την σημερινή αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ. Ο Κουέστα στο τέρμα, με τους Ροζ δεξιά και Κόρχουτ αριστερά στην άμυνα. Δεληζήσης και Αμπού Μπα στα στόπερ με τον Σάσα και τον Ματίγια στα χαφ. Στην κορυφή της επίθεσης του Άρη ο Ιντέγε, με τους Τόνσο, Γκάμα και Μαντσίνι πίσω του.

Εγώ δεν το αποκλείω με τα χρήματα από τον Φετφατζίδη να εξαγοράσουμε τα περιοριστικά μέτρα του ban της FIFA. Κάπου 1 εκατομμύριο. Και πορευόμαστε με τα υπόλοιπα. Αλλά τούτο δημιουργεί ένα τεράστιο θέμα. Πως υποκείπτουμε στον ωμό εκβιασμό της (γιατί περί τούτο πρόκειται) κι αυτό λειτουργεί ως νομικό προηγούμενο για ένα σωρό άλλες ομάδες, εντός και εκτός Ελλάδας που έχουν οικονομικές εκκρεμότητες με παλιούς ποδοσφαιριστές τους. Κι αυτό θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στο ποδόσφαιρο. Γιατί ο μεν Άρης θα ζητάει -και με το δίκιο του- να αποζημιωθεί από την ΕΠΟ, η οποία πλέον θα βρεθεί στο στόχαστρο και της ΑΕΚ που είχε την ίδια τροχιά και της FIFA βεβαίως. Με άλλα λόγια δλδ το ποδόσφαιρο μας καταβαραθρώνεται κι άλλο. Ήταν που ήταν πάμφτωχο ήρθαν και οι μεγαλοκαρχαρίες και θα το κάνουν ακόμη φτωχότερο. Μόνος κερδισμένος -αν υπάρχει τέτοιος- θα είναι αυτός που μπορεί να βάζει βαθιά το χέρι στη τσέπη να πληρώνει τα κερατιάτικα της ομάδας του. Ένας-δύο το πολύ ανά χώρα στην Ευρώπη. Για τί ποδόσφαιρο πλέον μιλάμε;

Όχι τον Korhut ρε παιδιά. Πού θα βρούμε άλλον ισάξιο του;

Δεν πέρασα από τα λημέρια σας... για πες μας προγνωστικά...

Δεν το ήξερα. Μερσί φίλε αθηναίε-παοκτσή.

Πράγματι. Τόσο προβλέψιμη ομάδα που καταντάει βαρετό να το επαναλαμβάνεις. Εγώ μια "καινοτομία" ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο, τον Μαρτίνεζ σαν αναπληρωματικό, και δεν τον κατεβάζει ούτε στην αποστολή!!! Εϊναι α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-ο-ς ο γερμανός. Μπορεί να περιμένει να βάλει γκολ ο Ιντέγε... No comments.

Προσυπογράφω. Επειδή τα πάντα είναι σχετικά, μας αρκεί το γεγονός που βγαίνουμε Ευρώπη. Αλλά, για μένα, δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά εμείς να είμαστε κάθε χρονιά καλύτεροι. Γιατί στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο η Ευρωπαϊκή τροχιά της ομάδας είναι η βιτρίνα της. Πχ ο ΟΣΦΠ είναι παρασάγγας καλύτερος από όλες τις άλλες ελληνικές ομάδες (ως προς το ρόστερ, τη διοίκηση, το σκάουτινγκ, το χρήμα, όλα), αλλά ως προς την Ευρώπη είναι μια απλή μετριότητα. Κι όμως τούτο της είναι αρκετό να μοσχοπουλήσει τους παίκτες που αγόρασε. Τούτο είναι επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Το εντελώς αντίθετο από μας. Που ακόμη το βλέπουμε σαν χόμπι και πολύ λίγο σαν επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Όταν αρκούμαστε στο ρόλο του κομπάρσου κι όχι αυτόν του πρωταγωνιστή. (ΆΘελα μας βέβαια, αλλά αν το θέλουμε θα πρέπει να συμμετάσχουμε ενεργά σε όλα τα εξωγηπεδικά τεκταινόμενα).

Δεν μου αρέσει καθόλου να μπαίνουμε στή του αινίγματος της Σφίγγας που παίζει ο γερμανός. Αλλά θα το κάνω γιατί δεν υπάρχει να περίπτωση ο Άρης τα παρατήσει επειδή αποκλείστηκε. Οπότε, σαφώς και μας νοιάζει το κυριακάτικο παιχνίδι. Όχι μόνο επειδή ένας τέτοιος αγώνας θα είναι πάντα ντέρμπι, αλλά γιατί "είσαι Άρης" και παίζεις μπαλίτσα για το άθλημα. Κι όχι για σκοπιμότητες. (Αν ήταν έτσι, μετά το 2-0 και "κράμπες" θα μας πιάνανε, και τη μπάλα στη Παπαναστασίου θα τη στέλναμε να κρατήσουμε τη πρόκριση. Κι ας τελειώναμε το παιχνίδι με 7 παίκτες προκειμένου να κερδίσουμε τα 2-3 λεπτά που απέμειναν για τη λήξη). Αλλά εμείς δεν τα μάθαμε αυτά. Άλλα μάθαμε, για να έχουμε τάχα το κεφάλι μας ψηλά... Τρομάρα μας... Συνεπώς το ματς "θα το κτυπήσουμε" με όσο ψυχή μας μένει. Τούτο όμως θα γίνει αναγκαστικά κάτω από τη μπαγκέτα του γερμανού που θέλει η ομάδα του να έχει και τη δική του σφραγίδα. Κι αυτό σημαίνει πως στο γήπεδο θα δούμε τους γνωστούς 11, και τον Μαντσίνι. Χλωμό το κόβω για Diguiny κι όσους δεν γουστάρει ο γερμανός. Αλλά είναι 5 οι αλλαγές κι αφού εμείς, μετά το 70' δεν έχουμε ανάσες, μήτε την πάσα να δώσουμε σωστά, αναγκαστικά θα υποχρεωθεί ο γερμανός να "δοκιμάσει" και τον Τόνσο και τον Μαρτίνεζ. Αλλά, σε ρόλους πολύ διαφορετικούς από αυτούς που ξέρουν. Δλδ δώροιάδωρο. Γιατί έτσι, τους απαξιώνεις μάλλον ΕΠΙΤΗΔΕΣ γιατί δεν θες να σε εκθέσουν. Τώρα το ματς μη φανταστείτε πως θα είναι κανένα "φιλικό". Ούτε περίπατος για τον συμπολίτη. Θα είναι ντέρμι, με ότι αυτό σημαίνει και για τους δύο. Κι επειδή τα παόκια πρέπει να ματώσουν για το βαθμό, να περιμένετε, οσονούπω να μας επισκεφτούν ζητώντας ...χάρες.

Δίκιο έχεις. Τυπικά αυτό ισχύει. Εκείνο που είχα κατά νου όταν το είπα ήταν η περίπτωση που ο Άρης έβγαινε κυπελλούχος. Τούτο θα έφερνε τα πάνω κάτω. Γιατί θα άλλαζε εντελώς τη σειρά που έχουν τώρα οι ομάδες. Θα παίρναμε εμείς το δεύτερο καλύτερο εισιτήριο για την Ευρώπη. Τούτο όμως έληξε προχθές κι επιστρέφουμε ξανά στην πραγματικότητα. Η οποία είναι αυτή που λες. Πως η ΆΕΚ παίζει και για τη δεύτερη θέση ΚΑΙ διεκδικεί τον τίτλο του κυπέλου. Πρακτικά όμως, όλα κρίθηκαν. Γιατί το χρήμα είναι στο σεντόνι. Τα άλλα είναι περισσότερο γόητρο παρά ουσία. Όπως και να έχει όμως εμείς καλούμαστε να διαχειριστούμε πλέον μια άλλη πραγματικότητα. Πως γινόμαστε πλέον ρυθμιστές για το ποιος θα πάρει τούτη τη 2η θέση. Γιατί υπάρχουν μπροστά μας και τα 4 παιχνίδια μαζί τους. Και 12 πόντοι είναι ΠΟΛΛΟΙ, πάρα πολλοί, αν σκεφτεί κανείς πως η διαφορά τους θα κριθεί κάπου στον πόντο! Κι αυτό μόνο αδιάφορους δεν μας κάνει. Αλλά πρωταγωνιστές, κατά κάποιο τρόπο. Αρχής γενομένης από την Κυριακή...

Αλέξανδρε, φαβορί δεν θα έλεγα τον Πάοκ. Απλά του βρίσκω λίγο κίνητρο παραπάνω για να δείξει στον κόσμο του πως δεν πήγε εντελώς στράφι τούτη η χρονιά. Μέχρι εκεί. Βέβαια, η ΑΕΚ παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση της 2ης θέσης κι αυτό απλοποιεί πολύ τα πράγματα. Ήδη όμως ο κόσμος ξενέρωσε, ενδιαφέρον δεν υπάρχει κι απομένει το διαδικαστικό κομμάτι των πλέιο οφ. Ένας θεσμός που νομίζω πως θα τελειώσει άμεσα φέτος, ώστε να μη ταλαιπωρείται τόσο ο κόσμος όσο και οι παίκτες. Την Κυριακή θαρρώ πως θα αναμετρηθεί το γόητρο του Ένιγκ με αυτό του Φερέιρα. Ο πορτογάλλος φυσικά έχει λόγους να δείξει στους δικούς του πως ένα σεβασμό τον αξίζει, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μεταστρέψει τη γνώμη των δικών του ακόμη και με νίκη, ενώ ο δικός μας ή θα κατεβάσει τους γνωστούς 11 στο γήπεδο, ή που θα ζητήσει να δει τον Μαντσίνι πώς θα τα πάει στο ρόλο του τερματοφύλακα... Αλλά αυτό ούτε ο ίδιος το ξέρει από τώρα...

O ένας έχει εμμονή με αυτό, ο άλλος με το άλλο κι ο Καρυπίδης με την επένδυση του, ένα Ιντέγε που βαλθήκαμε σώνει και καλά ΕΜΕΙΣ να του μάθαμε να σκοράρει!!! Για καθίστε ρε παιδιά. Αυτό είναι το ζητούμενο; Να γίνουμε οι ποδοσφαιρικές ακαδημίες των μεγάλων δίχως να βγάζουμε τίποτε για τον κόπο μας; (Για να μη πω ότι πληρώνουμε με το παραπάνω κι όλα τα τσόκαρα που παρέλασαν από την ομάδα και τους μοστράραμε για παιχτούρες. Κάτι Κουλό, κάτι Σιστόν που ακόμη μας τρέχουν στα δικαστήρια κι ας μη έπαιξαν ούτε μισή ώρα μπάλα. Βλέπει κανείς κάτι το επαγγελματικό σε αυτά; Κάτι που να φέρνει παράδες Μη κρυβόμαστε. Και ο Φετφατζίδης ένα τέτοιο στοίχημα ήταν κι ευτυχώς μας βγήκε. Τον Ιντέγε από πού και ως πού; Πήραμε και τον Ματέο, τον αναδείξαμε κι έφυγε κι ας είχε τα μισά λεφτά από τον Νιγηριανό. (Δεν το λέω για να τον μειώσω. Επαγγελματικά το θίγω). Κι αν ο Καρυπίδης κάνει αλλαξοκωλιές με τον Ολυμπιακό, μπας κι έχει την εντύπωση πως θα τον θεωρούμε φίλο μας; Βγάλαμε επίτηδες στη φόρα πως τάχα επιστρέφει σε μας ο Ματέο κι ο Ολυμπιακός μπήκε σφήνα να τη χαλάσει τη δουλειά ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΜΑΣ. Δεν τον έχει ανάγκη. Σε μας να μην έρθει. Γιατί αν ήταν σωστές οι 2-3 κινήσεις μας στα μεταγραφικά θα είχαμε αλλάξει επίπεδο. Και αυτό δεν το θέλουν ΜΗΤΕ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ. Το ξαναλέω για να μη νομίσετε πως είναι λάθος. ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, Τόσο απλά. Καρυπίδη μου μη κλαις. Να πανηγυρίζεις. Γιατί η ομάδα που έφτιαξες, τόση ήταν. Όσο το ανάστημα 2-3 μονάδων που -όλως τυχαίως- τους αφήνεις να σου φύγουν. Βέλεθ, Ροζ, κλπ Τυχαίο; Καθόλου. "Δέσαμε" όμως τον διακαή πόθο του προέδρου, λέει, τον Παντελίδη ο οποίος μας εκτροχίασε για τα καλά, "δέσαμε" τον γερμανό που δεν ξέρει ούτε κι ο ίδιος πού θα του κάτσει το νόμισμα για να βγάλει 11άδα και μετά βάλε τους γραφιάδες να ρίχνουν αβέρτα σανό στο πόπολο... Είσαι στο 93' και δεν ξέρεις να κρατήσεις το σκορ ούτε με τον Πάοκ στη Τούμπα, ούτε και στις ήττες που υποστήκαμε στου Χαριλάου, ούτε φυσικά και χθες. Συνεπώς τι περιμένεις; Μπας και κλέψεις με καμιά στραβή τη νίκη; Και αν ναι, τούτο θα έχουμε μπούσουλα για πρωταθλητισμό; Ή κάτι πιο σοβαρό. Που λέγεται σχεδιασμός, προετοιμασία κλπ και που σε εμάς ακούγονται σαν ανέκδοτα... Μια φράση μόνο σε όποιον ακούει εκεί στη διοίκηση: Μάγκες, πάρτε αλλιώς.

Πιστεύω στα θαύματα. Αλλά για να συμβεί έστω και ένα από αυτά, θα πρέπει στοιχειωδώς να συντρέξουν και κάποιοι παράμετροι. Που στο συγκεκριμένο παιχνίδι κανένας και τίποτε δεν βοήθησε να φτάσουμε στην πρόκριση. Η ΑΕΚ είναι παρασάγγας ανώτερη από εμάς. Σε μπάτζετ, ρόστερ, προπονητή, διοίκηση, χρήμα, εξωγηπεδικούς παράγοντες και ότι άλλο καθορίζουν ένα αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν σε αυτά αρνήσαι να προσεγγίσεις το ματς με το μόνο όπλο που θα της κάνει ζημιά, τότε είναι ανώφελο να λες μετά, μου φταίει ο παίκτης, ο προπονητής, η διοίκηση, ο διαιτητής, ο άλφα ή ο βήτα. Το παιχνίδι το χάσαμε πριν ακόμη ξεκινήσει. Και δεν μιλώ για την απουσία του κόσμου, αλλά αυτή του Βέλεθ. Ήδη με αυτόν ήμασταν ευάλωτοι πίσω, ήρθε και έθεσε η απουσία του από επελάσεις αμυντικών από τον άξονα, αφού η γραμμή κρούσης μας -δλδ ο Ιντέγε εν προκειμένω- είναι σε παρατεταμένη αφλογιστία που μετρά χρόνους κι όχι μήνες. Το παιχνίδι χάθηκε ήδη από τα πρώτα λεπτά. Έβλεπες το στήσιμο των παιχτών της ΑΕΚ να γεμίζει το γήπεδο αρχοντικά κι 11 κιτρινόμαυρες φανέλες να άγονται και να φέρονται στο ρυθμό της. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΦΙΛΙΚΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ. Ούτε ντέρμπι θύμιζε, ούτε καν παιχνίδι ομάδας που διεκδικεί κάτι. (Να μη πω κύπελο, να πω μια θέση στην εκτίμηση μας). Κι όταν δεν υπάρχει ψυχή στην ομάδα, δεν υπάρχει ζωή στον πλανήτη Άρη, τον τάχα θεό του πολέμου, τη φανέλα του οποίου φοράς. Αν δεν παλέψεις, αν δεν ματώσεις, τότε σε τι άλλο μπορείς να βασιστείς πως θα νικήσεις, αφού σε όλα τα άλλα είναι καλύτερος σου; Για να είμαστε ειλικρινείς, ΟΥΤΕ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑΤΑ είδαμε από πλευράς μας στον αντίπαλο. Ο Ένιγκ τους εξέθεσε όλους. Τη μεσαία γραμμή, τους επιθετικούς, την άμυνα, τους πάντες. Και τον εαυτό του. Γιατί οι παίκτες το έδειξαν πολλές φορές. Δύο τρεις μόλις μονάδες μας να ανεβάσουν λίγο την απόδοση τους η ομάδα καθαρίζει το ματς. Οι παίκτες όμως, όχι ο προπονητής. Δύο, άντε, τρεις μονάδες αρκούν!!! Φανταστείτε το λίγο. Φανταστείτε τη κούρσα του Βέλεθ και το γκολ που πετυχαίνει με τον ΠΑΟ που ανέβασε όλη την ομάδα. Τον Ροζ που παίρνει τον άξονα και κεραυνοβολεί τον τερματοφύλακα. Όλα αυτά εκθέτουν άσχημα τους επιθετικούς. Και ιδίως αυτόν τον Ιντέγε που κουβαλά ένα τέτοιο όνομα αλλά εμείς ούτε την σκιά του δεν είδαμε. Δύο παιχνίδια έπαιξε ο Λάρσον καθαρά επιθετικός κρούσης και το κατάλαβε ο άνθρωπος τι θέση πρέπει να παίρνει ο φορ όταν του σπάνε τη μπάλα σε κενή εστία. Το ίδιο ο Μαντσίνι. Ένα παιχνίδι μόλις και πήρε μυρωδιά τη φτιάξη. Εχτές έβγαλε γκολ ερχόμενος από πολύ πίσω να γεμίσει το κενό του Ιντέγε που αλλού για αλλού τυρβάζει (οπισθοχωρούσε αντί να διεκδικήσει τη θέση που όφειλε να είναι. Αλλά είμαι μάλλον επιεικής μαζί του. Δεν είναι μία και δύο οι φορές που χάνει γκολ σε κενή εστία...) Τούτα όμως δεν εκθέτουν μόνο τον γερμανό. Εκθέτουν και τη διοίκηση και τεχνικό επιτελείο. Σχεδιάζεις 4-2-3-1 και παίρνεις παίκτες για 4-3-3;;; Τι είναι αυτά; Ανέκδοτα λέμε; Και αφού ο άξονας ΠΑΣΧΕΙ με τη ...Λαμία κι όχι σοβαρότερες ομάδες, παίρνεις τον Ντουάρτε στην αποστολή; Δεν θα συνεχίσω. Είμαστε για γέλια (άλλο ήθελα να πω και το καταλάβατε). Κι αφού είσαι τέτοιος ονειρεύεσαι κύπελα; (Αυτά που είδα στο πρώτο ημίχρονο μ' έδιωξαν από την οθόνη. Δεν είδα το 2ο μέρος παρά μόνο μια στιγμή όταν το σκορ έλεγε 1-0 και δεν ήξερα ποιός έβγαλε το γκολ. Πλην όμως μόνο ένα Μαντσίνι είδα να τρέχει κι είπα "απέκτησε σφυγμό η ομάδα", αλλά έφυγα γιατί τα κενά στη μεσαία γραμμή ήταν τεράστια και εξοργιστικά. Ξανάφυγα να μη τα βλέπω) Οπότε δεν δικαιούμαι γνώμης. Από την άλλη πάλι λες: κάτσε ρε, εσύ με μια-δυο ματιές το βλέπεις, και οι αρμόδιοι όχι; Όχι, από ότι αποδείχτηκε. Και γενικά μέχρι να τελειώσει η σαιζόν κανείς δεν πρόκειται να δει το παραμικρό, όσο κι αν του το τρίβεις στη μάπα.

Δεν είδα το 2ο μέρος, αλλά από το 1ο που είδα κατάλαβα πώς θα κυλήσει. Από τη στιγμή που το παιχνίδι πήγε στη τακτική των προπονητών δεν είχαμε ελπίδες... Άντε γεια. Τα τρόπαια και οι νίκες θέλουν πράγματα που εμείς δεν έχουμε... Κι απορώ πώς κάνουμε όνειρα για την κατάκτηση τους...

Πέρασε το πρώτο ημίχρονο κι αυτό που βλέπω δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με αυτό που περίμενα... (Η ΑΕΚ πιο κοντά στο γκολ κι εμείς χαμένοι κάπου στις παραλίες της Χαλκιδικής παρά στο γήπεδο)...

Ο γερμανός είναι ανοικτό βιβλίο. Δεν παραπλανά τον αντίπαλο συμπεριλαμβάνοντας στην αποστολή ένα παίκτη που δεν θα τον βάλει. Κι αυτό, για μένα, πολύ απλά σημαίνει πως ο Σόουζα δεν μπορεί να αγωνιστεί ο άνθρωπος. (Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον Duarte, αλλά αυτά για μένα είναι μάλλον επουσιώδη.) Η ουσία είναι πως η ομάδα καλείται και πάλι να παίξει με ένα σχήμα ανάγκης. Και το στοίχημα είναι να ανταποκριθούμε με επιτυχία στα δεδομένα αυτού του αγώνα. Συνεχίζω να είμαι της γνώμης πως το κλειδί για τη πρόκριση εξακολουθεί να είναι ποιά ομάδα θα βγάλει ψυχή στο γήπεδο. Κάτι, για το οποίο έκαναν ότι μπορούσαν τα "φίλα σωματεία" της εξυγίανσης να μας βγάλουν τη ψυχή γι' αυτό το ματς. Και δεν εννοώ με αυτό τον κόσμο που τον αφήνουν απέξω, αλλά και το τι επιστρατεύτηκε προς αυτή την κατεύθυνση, και το πώς τα κατάφεραν οι επίσημοι φορείς να δηλώσουν τόσο ξεδιάντροπα την προτίμηση τους για το ποιον θέλουν να προκριθεί. Αλλά τούτοι δεν μας ακουμπά. Το 1970 πήραμε το κύπελο, όχι μόνο μέσα από τα χέρια του αντιπάλου, αλλά και μέσα από τα χέρια της Χούντας που τόσα απροκάλυπτα το έσπρωχνε στον συμπολίτη. Το στοίχημα λοιπόν του αγώνα δεν βλέπω να είναι παίκτες σαν τον Ιντέγε, τον Γκάμα ή κάποια άλλη φετινή "σημαία" του συλλόγου που συνήθως σηκώσει το εκάστοτε βάρος του αγώνα, αλλά η απόδοση του Τόνσο, του Μαρτίνεζ, του Μαντσίνι που τους είχαμε όλο το χρόνο "δευτεροκλασσάτους" και παγκίτες. Κι αυτοί, όχι μόνο έχουν συναίσθηση αυτής της ευθύνης, αλλά έχουν ενστερνιστεί πλήρως τούτο το κίνητρο που τους δίνεται. Και το έδειξαν στα πρόσφατα ματς πως περιμένουν πώς-και-πώς να αδράξουν την ευκαιρία που θα τους δώσουν. Με το έχτρα "αβαντάζ" να εκθέσουν τον γερμανό για τις επιλογές του. Αυτός είναι ο λόγος που εγώ, τουλάχιστον, δεν ανησυχώ γι' αυτόν τον αγώνα. Γιατί ξέρω πως έχουν κάθε λόγο να τα δώσουν όλα. Και μαζί με αυτούς, και όλοι οι άλλοι, εκείνοι οι πρώτοι στη προτίμηση του γερμανού. Για να μη μείνουν πίσω στην απόδοση τους. (Κι όλο αυτό μεταφράζεται σε βοήθειες στην άμυνα και το κέντρο όπου το έχουμε ανάγκη). Έτσι λοιπόν, εγώ τουλάχιστον περιμένω, τουλάχιστον 5 με 6 παίκτες να τα δίνουν όλα απόψε. Που για μένα τούτο θα είναι παραπάνω από αρκετό να μας δώσει την πρόκριση, αν αναλογιστεί κανείς πως στα τελευταία ματς η ομάδα διασώθηκε από την έξαρση της απόδοσης ενός, δύο, άντε τριών το πολύ παικτών. Πόσο μάλλον όταν πάνω από τους μισούς μας παίκτες υπερβούν εαυτό σε απόδοση χωρίς να υστερήσει έστω και ένας από αυτούς που θα πατήσουν το χορτάρι. Εντάξει, δεν είναι εύκολο. Αλλά εγώ, όσο περνά η ώρα, το "βλέπω" όλο και καθαρότερα...

Πριν πούμε το οτιδήποτε για το παιχνίδι αυτό, καλό είναι να το προσεγγίσουμε στη ρεαλιστική του βάση. Ο μεγάλος κερδισμένος του κυριακάτικου ματς είναι η ΑΕΚ κι όχι εμείς. Διότι όλη η αμυντική μας γραμμή είναι εκτός μάχης, πλην του τερματοφύλακα. Και μάλιστα δίχως να το επιδιώξουν αυτοί. Επομένως αυτοί έχουν το πιο εύκολο έργο κι όχι εμείς. Ψάχνουν ένα μόλις γκολ για να πάρουν την πρόκριση. Κάτι που φαντάζει πανεύκολο απέναντι στα τρομερά ρήγματα που έχουμε εμείς. Που σημαίνει πως θα αναγάγουν το παιχνίδι σε ταυρομαχία ώστε στην αναμπουμπούλα να το καταφέρουν. Εύκολο μεν, όπως είπαμε, αλλά όχι δεδομένο. Κι αυτή η υπεραισιοδοξία τους ίσως και να είναι το πλεονέκτημα μας. Γιατί δεν έχουν λάβει υπόψη τους κάτι ανεπανάληπτο που έγινε την Κυριακή. Όταν τα χρειάστηκαν απέναντι σε μια ομάδα που έπαιζε με τις "ρεζέρβες" της και μάλιστα με βασικούς της παίκτες σε λάθος ρόλους! Τώρα το ερώτημα είναι: αρκεί η μαχητικότητα και το πείσμα να σου δώσει την νίκη; Λογικά όχι. Αλλά "η μπαλίτσα ουδέποτε άλλαξε σχήμα". Στρογγυλή ήταν και τέτοια θα είναι πάντα. Όσο κι αν το παιχνίδι παίζεται στις μέρες μας εξωγηπεδικά, κατά 70% , θα υπάρχει πάντα ένα 10, ένα 20, ένα 30% που θα παιχτεί στο χορτάρι. Κι αυτό θα δώσει την πρόκριση. Οι παράγοντες "διάταξη", "τακτική", "πλάνο νίκης" κλπ σαφώς και παίζουν το ρόλο τους, αλλά στα ντέρμπι μιλά η ψυχή. Κι εμείς βγάλαμε πολύ ψυχή προχθές. Κι αυτό τρομάζει. Γιατί το ξέρεις πως αν δεν νικήσεις τον αντίπαλο με δεμένα τα χέρια, τότε θα τις φας άσχημα, έτσι και λυθεί. Μας πρόλαβαν βέβαια "κάποιοι" και μας βάζουν να παίξουμε μισοί και με δεμένα τα χέρια, αλλά το Βικελίδης δεν είναι ΟΑΚΑ. Ακόμη κι ο κόσμος που φρόντισαν να τον αφήσουν εκτός γηπέδο θα είναι παρών στο χορτάρι. Κι αυτό φέρνει το παιχνίδι στα ίσα. Για τον Άρη μιλάμε. Όχι παραρτήματα και φιλικά. Έ, άμα φτάσει το παιχνίδι εκεί, τότε δεν έχουν ελπίδες τα χανούμια. Γιατί δεν έχει τα κάκαλα ο Μελισσανίδης να ξαναπιάσει τους διαιτητές από τα ...καρύδια. Μόνο στην ΕΠΟ, στο ΟΑΚΑ ή σε ένα δικό του χώρο να το κάνει. Όχι και στο Βικελίδης... Εκεί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει. Κι αυτόν και την ΕΠΟ κι όλο το σκυλολόι που έχουμε για δήθεν εξυγίανση του ποδοσφαίρου. Κι αφού είπαμε για τη ψυχολογία, πάμε και στο χορτάρι. Ο Άρης θα πιέσει ψηλά κι αυτό είναι το κλειδί του αγώνα. Θα κοιτάξει να είναι καταιγιστικός για να πάρει ψυχολογία από νωρίς. Η κλωτσιά θα πάει σύννεφο, αλλά τούτο θα είναι και το μοιραίο λάθος του αντιπάλου. Γιατί δεν θα σφυρίζει κάποιο "δικό τους παιδί", κι αυτό θα παίξει το ρόλο του. Θα εκνευρίσει τους ενωσίτες που θα φορτωθούν κάρτες και θα είναι πιο "προσεκτικοί". Τούτο τον εκνευρισμό τους επιζητούμε και μαζί του σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Δύσκολο να φτάσουμε στα ίδια ύψη με αυτά της Κυριακής, και η ΑΕΚ σε αυτά τα χάλια της επιθετικά, αλλά είναι εφικτό. Απόλυτα εφικτό. Γιατί ο κανόνας λέει πως και η επόμενη φορά θα είναι ανάλογη της προηγούμενης... Κλείνω με μια επισήμανση. Τα ξέρουμε και τα δικά μας "μείον" που είναι χοντρά κι καθόλου αμελητέα. Πιστεύω όμως πως το κλειδί της νίκης θα είναι και πάλι η μεσαία γραμμή μας. Τον χαίρομαι τον Ματίγια γιατί ακόμη και ανασταλτικά είναι πιο καλός από μερικούς αμυντικούς μας, το ίδιο και τον Σάσα. Ωστόσο αυτοί θα έχουν το βάρος του παιχνιδιού στη πλάτη τους. Και δεν αρκούν απέναντι σε 3 και 4 μεσαίους να στέκονται εσσαεί στο ύψος τους. Είναι αναγκαίο και οι επιθετικοί να δώσουν ΠΟΛΛΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ. Και ελπίζω πως θα το κάνουν. Όπως και καναδυο "ρεζέρβες" που τους είχαμε στα αζήτητα. Κάτι Τόνσο, Μαρτίνεζ κλπ που θα τα δώσουν όλα για να λάμψουν σε αυτό το παιχνίδι. Όπως και ο Μαντσίνι. Αλλά δεν πάει ο νους μου ποιος από όλους θα μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας με την απόδοση του. Αλλά αυτό το περιμένω...

Δεν θα σταθώ σε κριτική για την τακτική, τους παίκτες, τον προπονητή κλπ Απλά και μόνο θα πω πως ο χθεσινός αγώνας είναι μια απάντηση στο "γιατί καμαρώνω που είμαι Άρης". Επειδή, πολύ απλά, η ομάδα αυτή παίζει μπάλα για τη μπάλα. Κι όχι για τις σκοπιμότητες. Είμασταν παντελώς αδιάφοροι γι' αυτόν τον αγώνα κι είχαμε κάθε λόγο να φυλάξουμε ανάσες, και παίκτες για τον αγώνα της Τετάρτης. Κι όμως η ομάδα έβγαλε ψυχή, πάθος και στάθηκε όρθια. Ανορθόδοξο εντελώς το σχήμα, αλλά τούτο μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε τους παίκτες μας σε άλλους ρόλους. Όπου δεν τα πήγαν και τόσο άσχημα. Κι αυτό μπαίνει στα θετικά του αγώνα. Στα αρνητικά του είναι πως αποδεκατιστήκαμε για το ματς του κυπέλου, -από δικά μας λακτίσματα- δώσαμε βαθμό στον συμπολίτη, που κάνει ότι μπορεί να μας χαντακώσει ποδοσφαιρικά, αλλά, όπως και να έχει, αυτή είναι και η διαφορά μας. Απαντάμε στην ευτέλεια τους με αρειανή ανωτερότητα. Εμείς παίζουμε μπαλίτσα για να ομορφύνει το άθλημα, κι όχι να γεμίζουνε τις τσέπες τους αυτοί που το λυμαίνονται.

-

Ασύλληπτο γκολ από Μαρτίνεζ και 1-2... Άντε να βοηθήσουμε τον συμπολίτη να πάρει τη 2η θέση...