almand

2-2 τελικό με 10 παίκτες φτιαγμένους από σκληρό μέταλλο. (Πιθανότατα και με πέναλτι που χαρίστηκε ο Ευαγγέλου στους γηπεδούχους, προσφέροντας άλλη μια υπηρεσία στους "εξυγιαντές" με την αποβολή του Ροζ. Σάσα από πέρσι που έβγαζε γούστα, κι ένα Μπερτόγλιο που γεμίζει τον άξονα μας. Χωρίς φυσικά να υπάρχουν υστερήσαντες (πολύ καλός Σούντγκρεν δεξιά κι αριστερά, κλμ μέχρι τον Μάντζιο που έδειξε πως έχει ΛΥΣΕΙΣ στα προβλήματα). Τι να πούμε για τον Σίλβα που για τρίτο συνεχές παιχνίδι συμμετέχει στο γκολ -2η ασσίστ σήμερα- αλλά και για τη συνύπαρξη Κάτσε-Σάσα και Ματίγια που έκαναν έναν Άρη με 10 παίκτες να γεμίζει καλύτερα το γήπεδο από έναν αντίπαλο που έπαιξε με 3-4-3 απέναντι του. Για μένα το μεγαλύτερο κομμάτι των ευσήμων που οφείλουμε στην ομάδα πάνε στον Μάτζιο.

Οι συνθέσεις: Ατρόμητος (Ν. Κάναντι): Γιαννιώτης, Γκαλβάο, Ρισβάνης, Γούτας, Γκάλο, Τομάσεβιτς, Νάτσος, Χαρίσης, Μουνίθ, Ενσικουλού, Μανούσος Στον πάγκο: Μανδάς, Κιβρακίδης, Νταβιώτης, Χριστοδουλόπουλος, Σάλομον, Ουμπίδες, Μπουσούλατζιτς, Κωτσόπουλος, Μάτιτς Άρης (Α. Μάντζιος): Σιαμπάνης, Σούντγκρεν, Ροζ, Δεληζήσης, Γκάνεα, Σάσα, Ματίγια, Γκάμα, Ματέο, Μπερτόγλιο, Μάνος Στον πάγκο: Κουέστα, Κάτσε, Σίλβα, Μπεναλουάν, Μαντσίνι, Μπαγκαλιάνης, Σενγκέργκης, Λόπεθ, Μπακούτσης Διαιτητής: Άγγελος Ευαγγέλου (Αθηνών) Βοηθοί: Δημήτρης Μαυρουδής (Ηρακλείου) – Μιχαήλ Παπαδάκης (Ηρακλείου) VAR: Ευάγγελος Μανούχος (Αργολίδας) – ΑVAR: Ράινχαρτ Μπούξμπαουμ 4ος: Αριστείδης Βάτσιος (Δυτ. Αττικής)

Δεν έτυχε να δω φέτος τον Ατρόμητο, οπότε γνώμη έχω μόνο για την ομάδα μας. Κι αυτή είναι πως σε τόσο μικρό διάστημα δεν έχουμε την πολυτέλεια για αλλαγές, παρά μόνο τις υποχρεωτικές. Όπως πχ να φυλαχτεί ο Σάκιτς και να επανέρθει ο Σούντγκρεν, πιθανόν και ο Τζέγκο. Κατά συνέπεια το πιθανότερο είναι να κατέβουμε με το ίδιο σχήμα στην Αθήνα. Αλλά αυτό λίγο αλλάζει τις καταστάσεις. Γιατί είμαστε σε ανοδική πορεία κι ευελπιστούμε να συνεχιστεί και το Σάββατο.

Δανεικός με οψιόν αγοράς. Που σημαίνει πως εμείς έχουμε τον πρώτο λόγο για την αγορά του και μετά η Γουλβς. Δεν ξέρουμε μόνο αν έχουμε ένα μύριο να τον κάνουμε δικό μας. 23 χρονών, παλήκαρος, με φοβερό παράστημα (για Ελλάδα πάντα), φοβερή εκκίνηση και τρέξιμο και ταχυδύναμη. Οι φίλαθλοι της Γουλβς πόνεσαν πολύ που έφυγε και οι παρατηρητές του τον παρακολουθούν σε κάθε παιχνίδι. Δεν είναι η θέση που του πάει, αλλά ο Μάντζιος τον θέλει κυρίως αριστερά για το ανάποδο πόδι του ρόλου, ώστε να συγκλίνει στον άξονα. Τρεις να πέσουν πάνω του θα τους πάρει μαζί του!!! Σήμερα το ένοιωθα πως θα σκοράριζε κι όσο πέρναγε η ώρα, αναρωτιόμουν "γιατί άραγε να κάνω λάθος". Και το πέτυχε στο 95', το τελευταίο λεπτό.

0-3 τελικό. Νομίζω πως κερδίσαμε πολλά περισσότερα από το τρίποντο. Ξανά, ΜΠΡΑΒΟ στο Μάντζιο.

0-3 από το Σίλβα. (Το περίμενα. Ήμουν σίγουρος πως θα το πετύχαινε).

2ο ο Μάνος, 0-2 ο Άρης

Τί 'ναι τούτος ο διαιτητής, ρε;;;

Απίστευτος διαιτητής! Ακυρώνει γκολ για οφσάιτ σε ένα παίκτη που δεν συμμετέχει κι ενώ η μπάλα βρήκε στο χέρι αμυνόμενου. Οφσάιντ αντί για πέναλτι και γκολ!!!

Εξαιρετική ασσίστ του Σάκιτς και ασύλληπτη κεφαλιά του Μάνου. (Μπράβο στον Μάντζιο για τον Σιαμπάνη, τον Ματέο, τον Μπερτόγλιο και τον Σάκιτς δεξιά)

Manos 0-1

Ευχαριστώ Αλέξανδρε, υγεία για όλο το κόσμο και χαρές για την ομάδα μας. Έχεις πολύ δίκιο για το στήσιμο και σωστά το επισημαίνεις. Όντως ο Μάντζιος είναι πολύ συντηρητικός στη διάταξη του. Θέλει πάσει θυσία το μηδέν πίσω κι ότι βγει μπροστά. Παλιότερα, ακόμη και με τον Ένιγκ, ο σέντερ μπακ πάταγε συχνότερα την αντίπαλη περιοχή. (Ο Ντάτκοβιτς σε φιλικό σκόραρε με κεφαλιά). Τώρα αυτό γίνεται μόνο στα στημένα. Δεν είδαμε ούτε τον Ροουζ να επελαύνει, σε υπεραριθμία. Κάτι που το έκανε είτε αυτός είτε ο Βέλεθ. Ούτε και τους ακραίους αμυντικούς μας να το κάνουν όπως παλιά. (Το έκανε ο Γκάνεα και τον επιπλήξαμε για τα αμυντικά κενά του). Αυτά όμως μας στερούν ένα πλεονέκτημα που είχαμε πιο παλιά. Αυτό του παίκτη παραπάνω που θα σουτάρει αμαρκάριστος. Πέρσι πρέπει να πήραμε περί 5-7 γκολ από αυτό και τους αντίστοιχους βαθμούς. Φέτος δεν έχουμε ούτε αυτό, ούτε το γκολ από ριμπάουντ, ούτε και την πλαγιοκόπηση από τα άκρα και το σπάσιμο της μπάλας στη πλάτη της άμυνας. (Αλλά για να το κάνει θα πρέπει ο φορ να πατά περιοχή. Κι ο μεν Λόπεθ ...τη φοβάται, ο δε Μάνος πυροβολεί ξέψυχα). Ένας Γκάμα μας απέμεινε κι ότι καλό προκύψει από κάποιον άλλο. Εμείς όμως θέλουμε πλάνο και παίκτες που θα κολλήσουν σε αυτό. Σε ότι αφορά τους τερματοφύλακες μας έχω την ίδια ακριβώς διαίσθηση για τον Boucher. Αλλά θα το προσπεράσω και θα σταθώ λίγο στον Μάντζιο. Μοιάζει με "τιμωρία" να αφήνει εκτός τον Κουέστα και να βάζει τον μικρό, όπως και να τον αφήνει κι αυτόν έξω για το πρώτο λάθος του. Το ίδιο μπορεί να κάνει και με τον Ματέο. Αλλά δεν το βλέπω σωστό. Να μείνει στον πάγκο, ναι, αλλά για να διδαχτεί τι θέλει από τον αντικαταστάτη του σε αυτό τον ρόλο. Κι όχι τιμωρώντας τον. Η διαφορά τους είναι αβυσσαλέα. Ο πρώτος θα διδαχτεί, ο δεύτερος μπαίνει στην κατάψυξη. Κι αυτό είναι χειρότερο από το να αντιληφτεί ο παίκτης το λάθος του.

Τώρα είδα την κατάσταση των παικτών μας και η προσέγγιση και των δυο σας είναι πιο ορθολογική από τη δική μου. Πολύ σωστό Αλέξανδρε αυτό που είπες για τον Σίλβα για τη θέση φορ, συνεπώς ο Λόπεζ όντως έχει ένα προβάδισμα. Λογικά θα φυλαχτεί ο Jeggo, και ο πιθανότερος αντικαταστάτης του θα είναι ένας εκ των Kace και Sasha. Ο πρώτος γιατί έπαιξε στην ΑΕΛ και τη ξέρει και ο 2ος γιατί πήρε συμμετοχή με τον Ολυμπιακό, αλλά σε λάθος ρόλο. Ίσως και να έχει ένα προβάδισμα έναντι του Kace, επειδή δείχνει να έχει κίνητρο και να διεκδικεί με αξιώσεις τη θέση του Τζέγκο δίπλα στον Ματίγια (ακόμη και το ανάποδο). Το ίδιο σύμφωνος είμαι και με τον Ματέο, αλλά το βρίσκω κάπως αυστηρό για τον Μάντζιο, από τη μια να του "φτιάχνει" τη ψυχολογία και από την άλλη να τον αφήνει στον πάγκο. Εϊναι όμως το πιθανότερο σενάριο για να πάρει συμμετοχή κατά πρώτον ο Μαντσίνι στη θέση του δεξιά και κατά δεύτερον ο Σίλβα. Δεν θα μπούμε όμως σε μαντεψιές για το σχήμα που έχει κατά νου ο Μάντζιος. Το ζητούμενο για μένα εξακολουθεί να είναι το γκολ. Τόσο στη δημιουργία του όσο και την επίτευξη του. Γιατί έχουμε δύο ματς σερί εκτός, όπου τα πάμε καλύτερα από τα παιχνίδια εντός (μη ξεχνάμε πως όλες οι απώλειες μας σε βαθμούς συνέβησαν στο Βικελίδης). Κι επειδή ο αντίπαλος ανοίγεται στην έδρα του για να πάρει κάτι από το παιχνίδι, αφήνει χώρους και το εκμεταλλευόμαστε εμείς. Συνεπώς έχουμε δύο ακόμη ευκαιρίες να ψαχτούμε καλύτερα και να φτάσουμε στο έτοιμο γκολ. (Με ΑΕΛ και Ατρόμητο την Κυριακή). Προσωπικά δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αν το γκολ έρθει από τον φορ, τον αμυντικό, ή κάποιον άλλον. Θέλω απλώς να αποκτήσουμε ευχέρεια στο σκοράρισμα σε αυτά τα δύο παιχνίδια. Ώστε να ευκολύνουν αρκετά τα πράγματα για τη συνέχεια.

Χθες είδαμε το παιχνίδι από πλευράς ψυχολογίας, να το προσεγγίσουμε τώρα από τεχνικής πλευράς. Πρώτα από όλα και για λόγους ομοιομορφίας δεν γίνεται, με 3 μέρες διαφορά, να δούμε ξέχωρα τα δύο αυτά παιχνίδια. Γιατί δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις πράγματα σε τόσο μικρό διάστημα. Κατά συνέπεια η προσέγγιση μας μοιραία ξεκινά από το ματς με τον Ολυμπιακό. Απ΄όπου, εγώ τουλάχιστον αποκόμισα ένα συμπέρασμα. Πως η πίεση ψηλά στον αντίπαλο, σε συνδυασμό με το ανέβασμα όλων των γραμμών μας έφερε μεν ένα αποτέλεσμα το οποίο όμως με τον Ολυμπιακό αποδείχτηκε μοιραίο για την ομάδα. Κι αυτό γιατί δεν λάβαμε υπόψη μας πόσο καλοδουλεμένη ομάδα έφτιαξε ο αντίπαλος, αφού με αυτόν τον τρόπο τον παίζουν οι αντίπαλοι του στην Ευρώπη. Από τη στιγμή που βρήκε λύσεις σε αυτό, εμείς θα έπρεπε να τον προσεγγίσουμε διαφορετικά. Ωστόσο, ότι κάναμε είχε αποτέλεσμα. Έκανε τον αντίπαλο να φαντάζει σαν ομάδα που παίζει με αντεπιθέσεις (ενώ είναι φύσει επιθετικογενής ομάδα) . Στην Ελλάδα όμως δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη ομάδα που να μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Το είδαμε με τον Πάοκ και την Άεκ που έχασαν από την Αιντχόφεν εκτός ο ένας και τη αδύναμη Ζόρια εντός για την άλλη υποκύπτοντας στην συνεχή επιθετική λειτουργία των αντιπάλων τους. Συνεπώς η πίεση ψηλά και το ανέβασμα των γραμμών από πλευράς μας λογικά θα έχει αποτελέσματα απέναντι σε όλους πλην του Ολυμπιακού. Κι αυτό νομίζω πως είναι πιο κοντά στην ποδοσφαιρική μας ταυτότητα. Γιατί είμαστε ευάλωτοι πίσω και δυνατοί μπροστά. Κι όταν το παιχνίδι μεταφέρεται στη πλευρά του αντιπάλου τότε η νίκη για μας δεν είναι μακριά. Αυτό που θα πρέπει να διορθώσουμε είναι τη δημιουργία του γκολ και την αποτελεσματικότητα μας. Ο Ματέο δεν ανταποκρίθηκε σαν 10άρι κι αυτό παρόπλισε τον Μπερτόγλιο -που είναι ελεύθερος επιθετικός μεν, κι όχι 10άρι, αλλά πατάει καλύτερα από τον Γκαρσία σε αυτόν τον ρόλο. Οπότε το σχήμα λογικά θα αποδώσει καλύτερα όταν οι παίκτες θα ξαναγυρίσουν στο γνώριμο ρόλο τους. Έτσι όμως έχουμε 3 ελεύθερους παίκτες (Γκάμα, Μπερτόγλιο, Ματέο) που μπορούν να αλλάζουν θέσεις και να δημιουργούν όλοι τους φάσεις για γκολ, επομένως ίσως και να περιορίζει την ομάδα το να πάρει μόνο ο Μπερτόλιο αυτόν τον ρόλο. Σε αυτό τη περίπτωση εγώ θα πήγαινα με τον Σίλβα σαν φορ. Ώστε να πατούν τουλάχιστον τρεις παίκτες μας την αντίπαλη περιοχή. Αν όμως ο Μάντζιος θέλει τον Μπερτόγλιο πίσω από τον φορ, τότε η επιλογή αυτή μας πάει στον Μάνο ή τον Λόπεζ. Έτσι όμως αφήνουμε απέξω δύο ισχυρά ατού μας. Τον Μαντσίνι για τη πίεση ψηλά, και τον Σίλβα για την ταχύτητα στην κόντρα. Θα μπουν βέβαια σαν αλλαγές, αλλά ετεροχρονισμένα για μένα. Με αυτά θέλω να πω πως το δίλημμα Μάνος ή Λόπεζ στην παρούσα φάση μας εγκλωβίζει σε μια στείρα προσέγγιση του παιχνιδιού. Ο Λόπεζ για το ψηλό παιχνίδι καλός είναι για το τέλος του ματς κι ο Μάνος για το σετ παιχνίδι των επιθετικών μας, -άρα λογικά για το αρχικό σχήμα μέχρι το 60'-. Δοκιμάζοντας όμως σχήματα μέχρι να βρούμε το εύκολο γκολ χάνουμε συνέχεια χρόνο. Για μένα ότι είχαν οι παίκτες το έδειξαν. Αφού δεν πήραμε αυτό που ψάχνουμε θα πρέπει να πάμε σε κάτι καινούργιο. Κι αυτό είναι Μαντσίνι ή Σίλβα στο φορ, Μπερτόγλιο 10άρι και Γκάμα, Γκαρσία στα άκρα. (Εγώ θα προτιμούσα τον αργεντίνο Μαντσίνι μπροστά κι ας μην το΄χει στις εκτελέσεις. Τρέχει, μαρκάρει, πιέζει αφόρητα και γενικά βγάζει ένα πάθος που το χρειάζεται η ομάδα. Κι αυτό το κάνει καλύτερα από τον Μάνο στην ίδια θέση. Όχι όμως και να εκτελεί. Ωστόσο αυτή η θέση τον φέρνει κοντύτερα στους δύο άλλους αργεντίνους, (Μπερτόγλιο και Γκαρσία), και τη συνεργασία όλης πλέον της επιθετικής γραμμής. Γιατί ανεβάζει την έξαψη της ομάδας, οι παίκτες το συμμερίζονται και κοντά σε αυτούς "παίρνουν φωτιά" και οι πορτογάλλοι Γκάμα και Σίλβα που θα μπει κάποια στιγμή κι αυτός στο παιχνίδι. Αυτή είναι η δική μου εκτίμηση. Πως 4 ελεύθεροι παίκτες στην επιθετική μας γραμμή θα είναι αποτελεσματικότεροι από την κλασσική διάταξη ενός συγκεκριμένου φορ με ένα 10αρι πίσω του. Καθώς το ζητούμενο στη παρούσα φάση για μας είναι πρώτα η δημιουργία προϋποθέσεων για το γκολ και μετά το ποιος θα το πετύχει. Είναι ανόητο, θαρρώ, ο Γκάμα να είναι ο πρώτος μας σκόρερ και οι φορ να μην έχουν γκολ. (Ούτε καν τελικές). Πόσο ακόμη πίστωση χρόνου να τους δώσουμε; Με αυτά δεν εννοώ πως απέτυχε ο Μάνος ή ο Λόπεζ. Αλλά ο ρόλος που δούλεψε ο καθένας τους μέχρι τώρα. Από δω και μετά θα πρέπει αυτοί να ενταχτούν στα σχέδια της ομάδας για αποδοτικότερη λειτουργία κι όχι το πλάνο στα χαρακτηριστικά τους. Η 11άδα που "βλέπω" είναι κάπως έτσι (σε παρένθεση οι αλλαγές:) -------------------------Μπουσέ----------------------- --Σάκιτς (Σούντγκρεν 75')---Ροζ---Μπεναλουάν---Γκάνεα-- ------------Ματίγια-(Κάτσε 75')------------Τζέγκο (Σάσα 60')----------------- -----Ματέο-(Λόπεζ 75')-------Μπερτόγλιο-----Γκάμα----- ---------------------Μαντσίνι - (Σίλβα 60')-----------------

Νομίζω, πράγματι, πως τώρα είναι η ώρα να δείξει ο Άρης από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος. Για την κορυφή, ή για το ρόλο του κομπάρσου. Θα κοιτάξει μπροστά τη κορυφή που τον περιμένει, ή θα μείνει στην σαββατιάτικη ήττα; Εϊναι κομβικό τούτο το σημείο για τη ψυχολογία μας και θα δούμε ξεκάθαρα αν έχουμε τα κότσια να κάνουμε πρωταθλητισμό ή όχι. Νομίζω όμως πως στο παιχνίδι αυτό παίζονται και πολλά άλλα πράγματα που μας ενδιαφέρουν. Όπως για παράδειγμα το εύκολο γκολ κι όχι μόνο η νίκη. Σαφώς και δεν μας χαλάει η νίκη, αλλά το μεγάλο στοίχημα για μας θαρρώ πως είναι το εύκολο γκολ. Γιατί το μίζερο 1-0 που συνηθίζουμε είναι πάντα επισφαλές στο να αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Ενώ το εύκολο γκολ θα μας δώσει δικαιολογημένα νοοτροπία νικητή που μας λείπει. Και τότε μόνα θα έχουμε κάποιο δικαίωμα να κάνουμε λόγο για πρωταθλητισμό. Είχα πει με τον Ολυμπιακό πως μια νίκη μας θα μας έδινε αέρα νικητή τουλάχιστον για τους 3 επόμενους αγώνες. Αυτό δεν ήρθε και τώρα ήρθαμε όλοι στα ίδια νερά. Κάθε τρείς μέρες θα δίνουμε κι εμείς αγώνες, οπότε χάσαμε το πλεονέκτημα μιας πιο άνετης προετοιμασίας. Η ψυχολογία μας έπεσε περισσότερο από όσο θα έπρεπε αν σκεφτεί κανείς με ποιόν παίζαμε και τώρα είμαστε εμείς αυτοί που τρέχουν για να φτάσουν τους άλλους. Όπως και να έχει, ο Άρης έχει ομάδα, έχει παίκτες και θα ανακάμψει. Θέλω να πιστεύω από το αμέσως επόμενο παιχνίδι κόντρα στην Λάρισα. Δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε και δύσκολο. Σοβαρότητα θέλει και νομίζω πως την έχουμε. Ο Μάντζιος θαρρώ πως διδάκτηκε από την ήττα, και θα κατέβει διαβασμένος σωστά με την ΑΕΛ. Ξέρει πως στένεψαν τα περιθώρια και θα ενεργήσει κατάλληλα. Τα πειράματα δεν μπορούν να συνεχιστούν, οι παίκτες δοκιμάστηκαν σε διάφορους ρόλους και πλέον βγήκαν τα συμπεράσματα που θέλαμε. Ο ένας φορ δεν το έχει, ο άλλος δεν πειθαρχεί να παίξει εκεί που πρέπει, το ψευτοδεκάρι θα γυρίσει στη θέση του, οπότε όλοι αρχίζουν να βρίσκουν το ρόλο τους. Κάτω από αυτό το πρίσμα εγώ αισιοδοξώ για τη νίκη. Όχι εύκολη, αλλά κάτι καλύτερο από αυτό που λέμε "επαγγελματική νίκη". Κι αυτό ποντάροντας στην αποφασιστικότητα του Μάντζιου. Μπορεί όμως και να πέφτω έξω. Κι αυτό δεν θα μας αρέσει καθόλου. Γιατί θα σημαίνει πως το πράμα πάει βαθύτερα. Αν "διαβάζω" σωστά τα συναισθήματα των παικτών τότε κάποιοι παίκτες στην ομάδα δείχνουν να το ξεπέρασαν. Φοβάμαι όμως πως κάποιοι άλλοι όχι. Κι αυτό είναι κάπως ανησυχητικό. Το λέω για τον ενθουσιώδη Ματέο που έκανε 2 βήματα πίσω με την απόδοση του. Ωστόσο μπορεί άνετα να κάνει 2 βήματα μπροστά στο ρόλο που θα του δώσουν κι αυτό να εξαλείψει τις περασμένες ανορθογραφίες του στο γήπεδο. Κι αν δεν είναι ο Γκαρσία, ο Άρης πλέον έχει ένα σωρό άλλους να το κάνουν. Ο πάγκος είναι μέγας διδάσκαλος για μερικούς.

Επανέρχομαι στη 2η ένσταση μου (αυτήν στον Μάντζιο) μπας και βρούμε κάποια λύση σε μερικά ζητήματα μας. Κι αυτό είναι κατά πόσο συμφέρει στην ομάδα να πηγαίνει από παιχνίδι σε παιχνίδι κι όχι να πάει σε αυτό με την δική της ταυτότητα. Εξηγούμαι. Ναι, μπράβο στο Μάντζιο για την έκπληξη με τον Σάσα. Ενίσχυσε κι άλλο το ισχυρό μας κέντρο αλλά τούτο έγινε και η δική μας παγίδα. (Κάτι που το επεσήμανε πρώτος ο REY και μπράβο του. Γιατί, όντως τα νούμερα έδειξαν πως ελάχιστα κάμφηκε ο Ολυμπιακός από την ασφυκτική πίεση του Άρη). Η δική μου ένσταση έχει να κάνει με την διάταξη. Με τρίτο μέσο για μία ώρα παίζεις επί της ουσίας 4-3-3 σε διάταξη 4-3-2-1. Και μάλιστα με ένα φορ που δεν βρήκε ακόμη δίκτυα και δίχως 10άρι πίσω του!!! (;;;) Όλο το πλάνο σου πάει στράφι. Πάνε με 3 ελεύθερους επιθετικούς μπροστά -δίχως φορ- κι όλο και κάτι παραπάνω θα πάρεις. Τόσο απλό. Μήπως δεν τους έχουμε; Ασφαλώς και τους έχουμε. Κι αν όχι Γκάμα, Μπερτόλιο, Ματέο, βάλε τον Σίλβα στον άξονα (έχει το παράστημα, την ταχύτητα, τη δύναμη και θα παρόπλιζες κι ένα Σεμέδο που είχε συνήθως την πρώτη πάσα στο κέντρο). Άλλωστε δίχως δημιουργία μόνο από αντεπιθέσεις θα φτάναμε εμείς στο γκολ. Με αυτό θέλω να πω πως όταν κάνεις μια αλλαγή, κάν΄ την ολόκληρη ρε αδερφέ. Μην την αφήνεις ημιτελή. Γιατί μία αλλαγή επηρρέαζε σοβαρά δύο θέσεις. Και μάλιστα αυτές που πονάμε. Όπως και να έχει την κάναμε. ΟΚ, το προσπερνάμε και κοιτάμε τα στατιστικά. Επηρρεάστηκε ο Ολυμπιακός από το πρέσινγ; Ελάχιστα. Για να μη πούμε πως βελτίωσε και τα νούμερα του στις μεταβιβάσεις. Συνεπώς χάσαμε μια ώρα με το αποτέλεσμα να έχει γύρει στα δύο τα γκολ της διαφοράς. Και με την είσοδο του 10αριού (δεν θα έλεγα του Μπερτόγλιο γιατί οι ρόλοι κάνουν τη διαφορά κι όχι οι μονάδες σε μας), κοντέψαμε να φέρουμε το παιχνίδι στα ίσα. Σε ένα τεταρτάκι!!! (Για να μη πω κιόλας πως ο Μάρτινς φοβήθηκε το παιχνίδι. Γι' αυτό και έκανε εκείνη τη δήλωση του για τους διαιτητές. Κι αυτό λέει πολλά για μας. Αλλά δεν το πιστέψαμε). Στάθηκε και τυχερός. Γιατί έχει πολλούς λαγούς στο καπέλο του. Όποιον και να βγάλει καθαρίζει το ματς. Πχ ο Βρουσάι. Άγνωστος μέχρι χθες, άδειασε με ένα σλάλον 5 από τους καλύτερους αμυντικούς μας. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Ξανά στα δικά μας. Πόσο θα άλλαζε αλήθεια το παιχνίδι αν παίζαμε το σχήμα που ξέρουμε; (Αυτό είναι και το ζουμί της ερώτησης μου). Ρητορικό βέβαια γιατί κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει. Να προσαρμοστούμε με την ΑΕΛ το καταλαβαίνω. Αλλά να παίξεις πίεση ψηλά μια ομάδα που παίζει κάθε βδομάδα σε υψηλό επίπεδο αντιπάλους ανώτερους από εμάς, είναι το λιγότερο απερισκεψία. Οι παίκτες του απελευθερωνόταν εύκολα, κέρδισαν όλες σχεδόν τις προσωπικές μάχες και έδειξαν γιατί έχουν 10πλάσιο μπάτζετ από εμάς. Το αντίθετο τώρα. Η δική μας ομάδα παίζοντας 1 ώρα με λάθος σχήμα δέχτηκε 2 εύκολα γκολ και δεν δημιούργησε κανένα κι έχοντας μόλις 30 λεπτά με τη κλασσική της διάταξη κόντεψε να πετύχει δύο γκολ!!! Κι αυτό ανεβάζει ΠΟΛΥ την ομάδα μας. Έχει αξιόλογες μονάδες που αν δεθούν καλύτερα μπορούν να κάνουν θαύματα. Εγώ για να πω την αλήθεια, το περίμενα εχθές αυτό το θαύμα, αλλά δεν ήρθε. Ελπίζω να το δω σύντομα. * Καλωσήρθες Galileo στην παρέα μας. Εύχομαι καλές αναρτήσεις και να φέρεις γούρι στην ομάδα.

Αν θέλουμε να συνοψίσουμε το χθεσινό ματς σε μια φράση, αυτή θα ήταν πως ο Άρης δεν έχασε το παιχνίδι, αλλά πως το κέρδισε ο Ολυμπιακός. Κι αυτό γιατί πολύ σωστά ο κόουτς ενίσχυσε το ήδη καλό του κέντρο, πίεσε ψηλά, έκλεψε μπάλες και κατάφερε εν ολίγοις μια άκρως επιθετική ομάδα, σαν τον Ολυμπιακό, να την κάνει να φαίνεται σαν ομάδα αντπιθέσεων. Με αυτές τις συνθήκες, για να φύγει νικητής ο αντίπαλος, θα πρέπει να υπερβή αρκετά τον εαυτόν του. Και ο Ολυμπιακός το έκανε. Ανέβασε την ακρίβεια στις πάσες του του (περί τα 90-95% βάσει του σχετικού πίνακα) σε συνδυασμό με την αύξηση της απόστασης των μεταβιβάσεων του (περί τα 20-25 μέτρα κατά μ.ό, έναντι 12-15 μέτρων από πλευράς μας) και δικαιολόγησε στο γήπεδο τη 10πλάση διαφορά του μπάτζετ των παικτών. Τι κι αν έλειπε ο Βαλμπουενά, τι κι αν ήταν ανέτοιμος ο Ελ Αραμπί *. Ο Μαρτίνς βγάζει λαγούς από το καπέλο του. Ο Φορτούνης παρά το συνεχές του μαρκάρισμα ήταν συνεχώς ελεύθερος!!! Θαρρώ όμως πως τον καθοριστικότερο ρόλο στο ματς τον είχε το "κρύο" γκολ που φάγαμε. Σε φάση που δεν μυρίζει με τίποτε γκολ αυτό συμβαίνει από το "πουθενά" -αφού πέρασε τόσα και τόσα κεφάλια που δεν την ακούμπησαν τη μπάλα. Ένα γικολ για το οποίο έχει ευθύνη ο Σιαμπάνης. (Βλέποντας ξανά και ξανά τη φάση νόμιζα πως μερίδιο ευθύνης έχει και ο Σούντγκρεν που θα έπρεπε να φυλάει το 2ο δοκάρι ΜΕΣΑ από την εστία κι όχι έξω από αυτήν. Αλλά δεν είναι έτσι. Όλα τα μαρκαρίσματα ξεκίνησαν στο ύψος της μεγάλης περιοχής και στη τροχιά της όλοι βρέθηκαν ένα μέτρο από την εστία). Η μόνη ένσταση που έχω για τον μικρό είναι πως αν δεν έκανε το βήμα πίσω -να μπει στην εστία- ίσως και η μπάλα να έφτανε στα χέρια του. Φοβήθηκε όμως κι οπισθοχώρησε. -Πάω και στοίχημα πως το διαισθανόταν κιόλας αφού είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν τον ακούσαμε να φωνάζει-. Όπως και να έχει ήταν το γκολ που καθόρισε τον αγώνα. Γιατί ένα "άδικο" γκολ ρίχνει τη ψυχολογία κι αργείς να επανέρλθεις. Κατά τα άλλα το κοουτσάρισμα του Μάντζιου δεν ήταν κακό -αφού περιόρισε τον επιθετικό Ολυμπιακό σε αντεπιθέσεις απέναντι σε μια άμυνα μας που είναι ευάλωτη. Αλλά κάποιες μονάδες του δεν ανταποκρίθηκαν. Άλλαξε πολύ σωστά και σχετικά έγκαιρα τον Γκαρσία και τον Μάνο, αλλά θα προτιμούσα να μπει σε εκείνο το σημείο ο Μπερτόγλιο έναντι του Σάσα, γιατί φάνηκε από την αρχή η έλλειψη δημιουργίας φάσεων. (Εδώ είναι η 2η ένσταση μου. Πάσχουμε σε δύο θέσεις. Στο 10άρι και το 9άρι. Μάνος και Λόπεθ, δεν είναι αποτελεσματικοί, και μας λείπει το καθαρόαιμο 10άρι. Συνεπώς παίξε με 4 παίκτες ελευθερου στυλ. Βάλε Σίλβα προωθημένο, Μπερτόγλιο πίσω κλπ. Ας ελπίσουμε πως θα διδαχτούμε από τα λάθη μας) * Για τον Ελ Αραμπί υπάρχει ένα ερωτηματικό. Συμπλήρωσε και τις μέρες τις καραντίνας; Λένε πως επανήλθε παράτυπα στην ενεργό δράση. Ας το έχουμε υπόψη μας αυτό.

Χάθηκε το παιχνίδι αλλά μπορούμε να πούμε πως κερδίσαμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια. Καταρχήν ο Ολυμπιακός έβγαλε στο γήπεδο όσα θέλουμε εμείς από τους παίκτες μας να βγάλουν. Δλδ προσήλωση στο πλάνη, έλεγχος του παιχνιδιού, και νοοτροπία μεγάλης ομάδας. Οι μονάδες του έδειξαν γιατί αξίζουν τα λεφτά τους. Από πλευράς μας εμένα μου άρεσε η ομάδα μέχρι τη στιγμή του γκολ και στο 2ο μέρος από τις αλλαγές και μετά. Ήταν έκπληξη για όλους νομίζω η παρουσία του Σάσα στο αρχικό σχήμα. Πήραμε το κέντρο αλλά μέχρι εκεί. Ο Ματέο και ο Μάνος δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του ματς κι ας ίδρωσαν τη φανέλα. Η έλλειψη 10αριού νομίζω πως ήταν καθοριστική για το αποτέλεσμα και με την έλλειψη κρυφού επιθετικού (για τα ριμπάουντ) δεν γινόταν να μας φέρουν γκολ. Κάτι που ήρθε όταν η ομάδα κινήθηκε πιο ορθολογικά. Με Μπερτόγλιο, Σίλβα και Λόπεθ (κυρίως γιατί τουλάχιστον ήταν εκεί που έπρεπε). Ο Γκαρσία απέδειξε με την εμφάνιση του αυτό που λέγαμε. Πως παίζοντας σαν 10άρι μακραίνει σε απόδοση από εκείνη που είχε σαν πλάγιος επιθετικός. 2ο: δεν έχει στόφα ηγέτη γι' αυτόν τον ρόλο -πάντα σε σύγκριση με την απόδοση του Μπερτόγλιο. Παρά τη διαφορετική μου προσέγγιση επικροτώ αυτήν του Μάντζιου να βάλει τον Σάσα 8αρο-10άρι. (Λόγω Εμβιλά που είναι παίκτης άλλου επιπέδου). Γιατί το να κερδίσεις το κέντρο αφορά μόνο το ένα σκέλος. Το ζητούμενο είναι να πάρεις την κατοχή της μπάλας και να δημιουργήσεις. Κι αυτό δεν έγινε ούτε με τους 3 στο κέντρο. Επομένως πάς άμεσα σε αλλαγή πλάνου. Όπως κι έγινε. Μπήκε ο Μπερτόγλιο κι ο Σίλβα και το πράγμα δούλεψε καλύτερα. Ωστόσο το ματς αυτό έδωσε μια σημαντική εμπειρία στους νέους παίκτες κι ένα καλό μάθημα να μιμηθούμε τα καλά στοιχεία του αντιπάλου. Κυρίως την νοοτροπία του νικητή. Εύχομαι να τα δούμε όλα αυτά σύντομα αρχής γενομένης από τη Τετάρτη στη Λάρισα.

Η αποστολή της ομάδας μας για το αυριανό ντέρμπι (19:30) στο Κλεάνθης Βικελίδης αποτελείται από τους εξής ποδοσφαιριστές: Σιαμπάνης, Cuesta, Mateo Garcia, Benalouane, Ganea, Cristian Lopez, Jeggo, Bruno Gama, Bertoglio, Sakic, Mancini, Matilla, Rose, Lucas Sasha, Kace, Xande Silva, Sundgren, Δεληζήσης, Μάνος, Μπαγκαλιάνης. Εκτός απόστολής έμεινε ο Μπουσέ και ο Ντάτκοβιτς.

Ενδιαφέρουσα η 11άδα Αλέξανδρε αν και δεν βλέπω πιθανό να μείνει εκτός του αρχικού σχήματος ο Ματίγια. Γιατί τρέχει, μαρκάρει και δημιουργεί περισσότερο από τον Κάτσε. Αντίθετα βλέπω 10άρι τον Μπερτόγλιο και τον Ματέο αριστερά, -όσο κι αν γουστάρω τον Μαντσίνι εκεί που είναι και σε φόρμα. Τον Σίλβα τον προτιμώ στη θέση του φορ αντί του Μάνου, αλλά η διάταξη, όπως λες θα προκύψει από την προσέγγιση που θα διαλέξει ο Μάντζιος. Προσωπικά θα επέλεγα μια πιο επιθετικογενή προσέγγιση με τον Ολυμπιακό γιατί είναι από τη φύση του επιθετικογενής ομάδα. Πίσω είναι τρωτός -κι αυτό φάνηκε με τη Μ. Σίτι. Αν λοιπόν του δώσουμε χώρο να απλωθεί, τότε θέλουμε ταχύτητα στην αντεπίθεση. Δλδ Σίλβα. Αλλά εγώ νομίζω πως έχουμε τη δυνατότητα να τον κλείσουμε στα 2/3 του γηπέδου. Δλδ να παίξουμε επιθετική άμυνα για μια ώρα, άν αντέξουμε. Κι αν μπορούμε πίεση ψηλά για κανένα ημίωρο. -Αυτό έκανε η Σϊτι και τον κατάπιε. Δεν ξέρω αν έχουμε τις ανάσες, αλλά έχουμε δυνατό πάγκο και 5 αλλάγές. Συνεπώς είναι εφικτό, άρα γίνεται. ... JEGGO ΜΑΤΙΓΙΑ MATEO Mπερτόγλιο GAMA SILVA

Η λογική, Αλέξανδρε, λέει ακριβώς αυτό που λες, αλλά το ποδόσφαιρο έχει τη δική του λογική και δεν πέφτει αυτός που ακολουθεί τούτη τη λογική. Που είναι μάλλον απρόβλεπτη. Να το πω από την αρχή. Μου αρέσει ο Ολυμπιακός, ο οποίος είναι παρασάγγας η καλύτερη και πληρέστατη ομάδα από όλες τις ελληνικές. Ποδοσφαιρικά θα έλεγα πως είναι ...λερναία ύδρα. Ένα κεφάλι πέφτει, δύο φυτρώνουν στη θέση του και μάλιστα καλύτερα από το πεσμένο. Κι αυτό χάρις στον Μάρτινς, του οποίου εγώ δηλώνω φαν (κι όχι του Ολυμπιακού). Ο άνθρωπος είναι ποδοσφαιρική ευφυία. Έλειψε ο Φορτούνης για 8 μήνες, και με τις αλλαγές του κανείς δεν πρόσεξε το κενό του. Με μας λένε πως θα απουσιάσει ο Ελ Αραμπί, Χασάν, Ραγκέλοβιτς κι ίσως και ο Βαλμπουενά. Αλλά ο Ολυμπιακός έχει αναπληρωματικούς που σε άλλες ομάδες θα ήταν αναντικατάστατοι. Συνεπώς, πολύ λίγα θα έχουμε κερδίσει από τις απουσίες του. Μόνο κέρδος μας η κούραση των παικτών του από τους απανωτούς αγώνες και η μη-προετοιμασία τους για το παιχνίδι του Σαββάτου. Αν γίνει, βεβαίως γιατί με άλλα δύο κρούσματα το παιχνίδι θα αναβληθεί. Πριν πω τη γνώμη μου θα ήθελα να τον δω με την Σϊτι. (Για να έχω μια φρέσκια αντίληψη του παιχνιδιού του). Προκαταβολικά όμως θα πω πως εγώ είμαι αισιόδοξος και για νίκη ακόμη, (μιλώ βέβαια για τη περίπτωση που παίξουμε τελικά το Σάββατο). Κι αυτό επειδή το δυνατό χαρτί του Μάρτινς ίσως και να αποβεί η αχίλλεια πτέρνα του. Κι εννοώ τη διάταξη που διαλέγει για την ομάδα του. (Λένε για 4-3-3 αλλά επί της ουσίας είναι 3-5-2 στην ανάπτυξη του). Ας τον δούμε όμως πρώτα την Τετάρτη και τα λέμε.

Αυτές ακριβώς ήταν και οι δικές μου σκέψεις. Ο Μάντζιος πράγματι άργησε να κάνει τις διορθωτικές κινήσεις που έπρεπε, αφού το αρχικό σχήμα δεν δούλεψε όπως θα ήθελε. Ο Ματέο δεν είναι 10άρι, συνεπώς δεν μπορούμε να είμαστε αυστηροί για ένα παίκτη σε λάθος ρόλο. Κι αφού η ομάδα κτίζεται πάνω στα πλέι μέικερ -κι αυτό ρυθμίζει τη διάταξη των παικτών- τότε ο προπονητής το ξέρει πως αν κάτι πάει στραβά, τα παρασύρει όλα προς αυτή την κατεύθυνση. Σίγουρα ήταν ανεπίτρεπτη η παραπανίσια τρίπλα του Ματέο στην άμυνα μας, αλλά έτσι λειτουργούν τα εξτρέμ υπό τη δύναμη της συνήθειας. Και ευτυχώς, θα έλεγα εγώ, που δεν μας κόστισε κάτι. Τώρα που το εντοπίσαμε ας διδαχτούμε από αυτό. (Ούτε ο Μπερτόγλιο είναι 10άρι, αλλά τουλάχιστον θα έχεις ένα καλό Γκαρσία δεξιά. Μέχρι να αποκτήσουμε 10άρι). Δεν του βρίσκω λάθος όμως στο κομμάτι της τακτικής. Αντί για την αρχή του αγώνα, κράτησε την πίεση ψηλά για το τελευταίο 20' που ο αντίπαλος θα ήταν κουρασμένος. (Για μένα όμως τότε χρειαζόταν ο ταχύς Σίλβα, κι όχι στην αρχή του αγώνα. Και μάλιστα αριστερά που δεν παίζει τη θέση). ΟΚ, υπήρχαν συνεχείς εναλλαγές θέσεων, αλλά τούτες, κατά τη γνώμη μου, θα είναι αποδοτικές όταν κι εφόσον οι παίκτες ξέρουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Λεπτομέρειες βέβαια, οι οποίες όμως κάνουν την διαφορά. (Ο Γκάμα προς το παρόν κρατά ένα ρόλο εκτελεστή. Κι όμως θαρρώ πως είναι καλός και σαν 10άρι, έστω και για το διάστημα που θα αντέξει. Κι αυτό γιατί πιστεύω πως ο Ματέο δεν είναι ντεφορμέ στην κλασσική του θέση δεξιά. Αλλά το ανακάτεμα των ρόλων μπορεί και να τον κάνει τέτοιον. Και δεν το θέλουμε. Ωστόσο δεν είμαστε στα αποδυτήρια να τα ξέρουμε όλα καλύτερα από τον Μάντζιο. Απλώς κάποιες υποδείξεις κάνουμε, μήπως και βοηθήσουν τον κόουτς να κάνει την ομάδα αποτελεσματικότερη). Καλά όλα αυτά, αλλά ο Σίλβα αριστερά;;; Μια καλή εξήγηση είναι πως οι αλλαγές θέσεων εξαρτώνται κατά πολύ από τον παίκτη που είναι πίσω από τον φορ. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, έβγαλε σχεδόν όλον τον αγώνα με το κεφάλι προς την εστία!!! Μπράβο στον Μάνο. Θα έρθει και το γκολ. (Αλλά, ρε αδερφέ, δεν είμαστε οι ακαδημίες κάποιας άλλης ομάδας για να "φτιάχνουμε" παίκτες. Τους θέλουμε έτοιμους. Να περιμένουμε τον φορ, να περιμένουμε τον Σίλβα, να περιμένουμε τον Ντουάρτε, να περιμένουμε τον Ντατκοβιτς... αλλά οι υποχρεώσεις δεν περιμένουν. Ας το έχουμε κι αυτό υπόψη μας. Γιατί περιμένοντας το 10άρι δεν θα έχουμε ούτε τον καλό Γκαρσία, ούτε τον Μπερτόγλιο κλπ. Από παίκτες, θα έλεγα πως αρίστευσαν οι Σάκιτς και Σούντγκρεν. Μπράβο και στον Σιαμπάνη. Αναδύει αυτοπεποίθηση το παιδί. Και φυσικά στον Γκάμα. Ο οποίος θαρρώ θα γίνει καλύτερος όταν βρουν ποια θέση του ταιριάζει στην ομάδα και ποιοί θα είναι γύρω του.

0-1 τελικό. Πήραμε το 3ποντο και φυσιολογικά δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο. Αλλά για ομάδα που πατά 1η θέση εγώ θα περίμενα κάτι παραπάνω. (Εντάξει, δεν κινδυνέψαμε, αλλά έχοντας το νου μας συνεχώς πίσω, ξεχνάμε το μπροστά. Και η μπαλίτσα θέλει δίκτυα. Προς το παρών δεν το έχουμε το εύκολο γκολ και τη διαφορά ασφαλείας). Μου άρεσαν Σούντγκρεν και Σάκιτς απόψε, αν και περίμενα περισσότερα από κάποιους άλλους.

Me too

Gama 0-1