Νομίζω πλέον έχουμε επαρκές δείγμα για να κρίνουμε τον Ένινγκ. Αυτοί που δεν παρακολουθούν την ομάδα λένε μπράβο που κρατάει την ομάδα αήττητη (3Ν-3Ι), για εμάς όμως που βλέπουμε τα ματς, οι διαπιστώσεις είναι διαφορετικές. Ο Ένινγκ είχε την τύχη να παραλάβει μια ομάδα στρωμένη και να έχει μπροστά του εύκολο, αναλογικά, πρόγραμμα.
Τι καταφέραμε; Να νικήσουμε εύκολα χωρίς όμως να παίξουμε καλά τη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος (Παναιτωλικό) και με μεγάλη δυσκολία Ξάνθη και Αστέρα. Φέραμε ισοπαλίες με Πανιώνιο (στη Ν. Σμύρνη) και με Λαμία (εντός), καθώς και με την προβληματική ΑΕΚ (σε αυτό το ματς τουλάχιστον έχει το ελαφρυντικό της σφαγής με την ανύπαρκτη κόκκινη και το ανύπαρκτο πέναλτι). Με αυτό το πρόγραμμα, για να μην πω ότι έπρεπε να έχουμε κάνει 6/6 νίκες, θα έπρεπε να έχουμε έστω 5 νίκες και να είμαστε μόνοι τρίτοι, εν όψει των δύσκολων παιχνιδιών που έρχονται.
Πέραν των αποτελεσμάτων, τι είδαμε και τι δεν είδαμε από τον Ένινγκ:
Εμμονή στην ίδια ενδεκάδα, όταν είναι προφανές ότι κάποιοι παίκτες είναι ντεφορμέ
Κάνει συνήθως 2 αλλαγές (όχι 3), τη δεύτερη προς το τέλος, άρα η ομάδα παίζει με 12 παίκτες όλα τα 90λεπτα
Δεν είδαμε καμία καινοτομία ούτε στη διάταξη ούτε σε συστήματα, βασίζεται εν πολλοίς στις ικανότητες των παικτών (πχ Sasha, Matilla, Gama, Φετφατζίδης)
Δεν χρησιμοποιεί σχεδόν καθόλου παίκτες που θα έπρεπε να παίζουν ενδεκάδα, τώρα που θα αρχίσουν οι τιμωρίες με κάρτες και τα ματς κυπέλλου δεν θα έχει ετοιμοπόλεμους 15-16 παίκτες που -με βάση το ρόστερ- θα όφειλε να έχει