Leaderboard

Better safe than sorry!!

Πριν πούμε το οτιδήποτε για το παιχνίδι αυτό, καλό είναι να το προσεγγίσουμε στη ρεαλιστική του βάση. Ο μεγάλος κερδισμένος του κυριακάτικου ματς είναι η ΑΕΚ κι όχι εμείς. Διότι όλη η αμυντική μας γραμμή είναι εκτός μάχης, πλην του τερματοφύλακα. Και μάλιστα δίχως να το επιδιώξουν αυτοί. Επομένως αυτοί έχουν το πιο εύκολο έργο κι όχι εμείς. Ψάχνουν ένα μόλις γκολ για να πάρουν την πρόκριση. Κάτι που φαντάζει πανεύκολο απέναντι στα τρομερά ρήγματα που έχουμε εμείς. Που σημαίνει πως θα αναγάγουν το παιχνίδι σε ταυρομαχία ώστε στην αναμπουμπούλα να το καταφέρουν. Εύκολο μεν, όπως είπαμε, αλλά όχι δεδομένο. Κι αυτή η υπεραισιοδοξία τους ίσως και να είναι το πλεονέκτημα μας. Γιατί δεν έχουν λάβει υπόψη τους κάτι ανεπανάληπτο που έγινε την Κυριακή. Όταν τα χρειάστηκαν απέναντι σε μια ομάδα που έπαιζε με τις "ρεζέρβες" της και μάλιστα με βασικούς της παίκτες σε λάθος ρόλους! Τώρα το ερώτημα είναι: αρκεί η μαχητικότητα και το πείσμα να σου δώσει την νίκη; Λογικά όχι. Αλλά "η μπαλίτσα ουδέποτε άλλαξε σχήμα". Στρογγυλή ήταν και τέτοια θα είναι πάντα. Όσο κι αν το παιχνίδι παίζεται στις μέρες μας εξωγηπεδικά, κατά 70% , θα υπάρχει πάντα ένα 10, ένα 20, ένα 30% που θα παιχτεί στο χορτάρι. Κι αυτό θα δώσει την πρόκριση. Οι παράγοντες "διάταξη", "τακτική", "πλάνο νίκης" κλπ σαφώς και παίζουν το ρόλο τους, αλλά στα ντέρμπι μιλά η ψυχή. Κι εμείς βγάλαμε πολύ ψυχή προχθές. Κι αυτό τρομάζει. Γιατί το ξέρεις πως αν δεν νικήσεις τον αντίπαλο με δεμένα τα χέρια, τότε θα τις φας άσχημα, έτσι και λυθεί. Μας πρόλαβαν βέβαια "κάποιοι" και μας βάζουν να παίξουμε μισοί και με δεμένα τα χέρια, αλλά το Βικελίδης δεν είναι ΟΑΚΑ. Ακόμη κι ο κόσμος που φρόντισαν να τον αφήσουν εκτός γηπέδο θα είναι παρών στο χορτάρι. Κι αυτό φέρνει το παιχνίδι στα ίσα. Για τον Άρη μιλάμε. Όχι παραρτήματα και φιλικά. Έ, άμα φτάσει το παιχνίδι εκεί, τότε δεν έχουν ελπίδες τα χανούμια. Γιατί δεν έχει τα κάκαλα ο Μελισσανίδης να ξαναπιάσει τους διαιτητές από τα ...καρύδια. Μόνο στην ΕΠΟ, στο ΟΑΚΑ ή σε ένα δικό του χώρο να το κάνει. Όχι και στο Βικελίδης... Εκεί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει. Κι αυτόν και την ΕΠΟ κι όλο το σκυλολόι που έχουμε για δήθεν εξυγίανση του ποδοσφαίρου. Κι αφού είπαμε για τη ψυχολογία, πάμε και στο χορτάρι. Ο Άρης θα πιέσει ψηλά κι αυτό είναι το κλειδί του αγώνα. Θα κοιτάξει να είναι καταιγιστικός για να πάρει ψυχολογία από νωρίς. Η κλωτσιά θα πάει σύννεφο, αλλά τούτο θα είναι και το μοιραίο λάθος του αντιπάλου. Γιατί δεν θα σφυρίζει κάποιο "δικό τους παιδί", κι αυτό θα παίξει το ρόλο του. Θα εκνευρίσει τους ενωσίτες που θα φορτωθούν κάρτες και θα είναι πιο "προσεκτικοί". Τούτο τον εκνευρισμό τους επιζητούμε και μαζί του σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Δύσκολο να φτάσουμε στα ίδια ύψη με αυτά της Κυριακής, και η ΑΕΚ σε αυτά τα χάλια της επιθετικά, αλλά είναι εφικτό. Απόλυτα εφικτό. Γιατί ο κανόνας λέει πως και η επόμενη φορά θα είναι ανάλογη της προηγούμενης... Κλείνω με μια επισήμανση. Τα ξέρουμε και τα δικά μας "μείον" που είναι χοντρά κι καθόλου αμελητέα. Πιστεύω όμως πως το κλειδί της νίκης θα είναι και πάλι η μεσαία γραμμή μας. Τον χαίρομαι τον Ματίγια γιατί ακόμη και ανασταλτικά είναι πιο καλός από μερικούς αμυντικούς μας, το ίδιο και τον Σάσα. Ωστόσο αυτοί θα έχουν το βάρος του παιχνιδιού στη πλάτη τους. Και δεν αρκούν απέναντι σε 3 και 4 μεσαίους να στέκονται εσσαεί στο ύψος τους. Είναι αναγκαίο και οι επιθετικοί να δώσουν ΠΟΛΛΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ. Και ελπίζω πως θα το κάνουν. Όπως και καναδυο "ρεζέρβες" που τους είχαμε στα αζήτητα. Κάτι Τόνσο, Μαρτίνεζ κλπ που θα τα δώσουν όλα για να λάμψουν σε αυτό το παιχνίδι. Όπως και ο Μαντσίνι. Αλλά δεν πάει ο νους μου ποιος από όλους θα μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας με την απόδοση του. Αλλά αυτό το περιμένω...