Μέτρια κλήρωση θα έλεγα, ούτε βατή (όπως πχ θα ήταν με Λαμία ή Παναιτωλικό) ούτε αμφίρροπη (όπως πχ με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ) ούτε δύσκολη (Ολυμπιακός).
Τέλος πάντων, το κύπελλο με τους τόσους χαμένους τελικούς (9 νομίζω) αποτελεί κρυφό πόθο της ομάδας και με Ατρόμητο έχουμε καλή παράδοση στο θεσμό (απλά το αναφέρω, δεν νομίζω ότι παίζει πολύ ρόλο).
To βάθος του ρόστερ είναι κρίσιμος παράγοντας επιτυχίας, ήδη πληρώσαμε με χαμένους βαθμούς τις απουσίες Cuesta, Sasha σε αρκετά παιχνίδια.
Ειδικότερα στα play-off που θα έχουμε ένα δυνατό παιχνίδι κάθε 3 μέρες θα χρειαστούμε όσο το δυνατόν πιο ετοιμοπόλεμους όλους τους παίκτες.
Η καλτίλα των πασοκικών 80s δεν υπάρχει, έχει αλλάξει πολύ η Ελλάδα, σε κάποια πράγματα προς το καλύτερο, σε πολλά προς το χειρότερο. Τέσπα, ας μην επεκταθούμε εδώ, διότι ξεφύγαμε πολύ από το topic.
Το βλέπω σχεδόν απίθανο να μην παίξουμε 4-4-2. Larsson, Diguiny μπροστά, έξω δεξιά ο Gama αν είναι ΟΚ, ειδάλλως Mancini. Στις άλλες θέσεις δεν βλέπω να αλλάζει κάτι ο Oenning.
Την Ξάνθη την έχουμε νικήσει 5 φορές στη σειρά (τις τρεις εκτός) και ήδη 3 φορές το τελευταίο τρίμηνο. Επίσης, και στα τρία φετινά παιχνίδια τους νικήσαμε εύκολα, άσχετα που αυτό δεν φαίνεται στα σκορ. Παρόλα αυτά, το παιχνίδι είναι πονηρό, ο Παράσχος το πιθανότερο είναι να κατεβάσει την ομάδα του με καθαρά αμυντικούς προσανατολισμούς και αντεπιθέσεις. Μια σχετική σιγουριά νιώθω από τη νοοτροπία που βλέπω ότι αποκτάμε με τον Oenning, αυτό φάνηκε έντονα στο 2ο παιχνίδι κυπέλλου. Μεθαύριο όμως μόνον η νίκη είναι θετικό αποτέλεσμα.
Νέα νίκη, απρόσμενα εύκολη επί της Λάρισας με 90-72. Παίξαμε φοβερή άμυνα και πολύ καλά στην επίθεση, με καλή κυκλοφορία (νομίζω 19 ασίστ είχαμε), πολύ κίνηση, πάθος και ενέργεια. Ο Καμπερίδης προσέγγισε άριστα το παιχνίδι, η άμυνα των Φλιώνη και Μποχωρίδη πάνω στα γκαρντ της Λάρισας ήταν πολύ πιεστική, ενώ εμείς πετυχαίναμε εύκολα καλάθια από τη ρακέτα ή με τρίποντα. Κρισιμότατο παιχνίδι και αυτή την εβδομάδα -εκτός με τον Ιωνικό-, ήρθε η ώρα να κάνουμε και μια νίκη εκτός και μάλιστα απέναντι σε έναν αντίπαλο που θα παλέψει και αυτός για τη σωτηρία.
Σκορ- μαγική εικόνα. Πολύ καλός ο Άρης, πληρώνουμε τα λάθη Δεληζήση και Ehmann. Επίσης, η άμυνα μας παίζει πολύ ψηλά-μπροστά, αφήνουμε χώρους στην πλάτη μας.
Ο Μήτσος παρασύρεται από την απέχθεια του για τον Καρυπίδη. Κι εγώ δεν τον γουστάρω καθόλου τον Καρυπίδη, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον Ολυμπιακό.