Κοίτα, αν η ομάδα δεν σκοράρει γρήγορα, μετά αρχίζει ο πανικός και δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για να σπάσουμε σφιχτές άμυνες. Σαν να μην υπάρχει καθόλου βοήθεια από τον πάγκο. Σαν να κατεβαίνουμε να παίξουμε μια παρέα 5x5 και ο καθένας παίζει για την πάρτη του.....
Και το άλλο: η πίεσή μας δεν είναι αρκετή. Κανονικά όταν πιέζεις πρέπει να έχεις 4-5 παίχτες μέσα στην περιοχή. Εμείς ούτε αυτό δε μπορούμε να κάνουμε. Ανούσια υπεροχή, γιόμες στο θεό, και αν μια γιόμα στις 5 φτάσει στην περιοχή βγαίνει εύκολα από τους 6 αμυντικούς vs το 1.5 κεφάλι που έχουμε εμείς εκεί μέσα.
Πάλι ξεκίνησε Κάσσο που είναι μόνιμα στα ρηχά νερά. Πάλι ο Πλατέλλας κουράζει τη μπάλα, πάλι η αριστερή πλευρά ψιλοάδεια, πάλι δεν έχει overlaps, πάλι γιόμες, πάλι πανικός.... Μια από τα ίδια φίλε...
Aυτοί ήρθαν να παίξουν άμυνα, να κάνουν καθυστέρηση κλπ κλπ. Αυτοί παίξανε με σχέδιο. Εμείς όχι.
Η κατάσταση είναι ψιλο-γελοία. Ο ΟΦΗ, ΟΚ, είναι καλή ομάδα, θα ανέβει. Η Παναχαική κρατιέται με νύχια και με δόντια και εμείς επιμένουμε να τους βάζουμε στο παιχνίδι. Είναι για γέλια και για κλάματα!