Apostolos Mantzios

[Mitsos]

"Η ΠΑΕ ΑΡΗΣ ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας της με τον Απόστολο Μάντζιο.

Ο νέος προπονητής της ομάδας μας υπέγραψε συμβόλαιο μέχρι το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου και αύριο το πρωί θα κάνει την πρώτη του προπόνηση στο «Δασυγένειο».

Άμεσος συνεργάτης του θα είναι ο Γιώργος Χωριανόπουλος, ενώ προπονητής τερματοφυλάκων αναλαμβάνει ο Γιάννης Πλαβούκος."

 

Best of luck and I hope you are here for the next 5 yrs.

[almand]

Καλώς να ορίσει στην ομάδα και αν είναι καλός μακάρι να ξεπερασει και το ρεκόρ του Φέργκιουσον στην Μάντσεστερ.

Στην Ελλάδα το μεγαλήτερο κομμάτι καχυποψίας από όσους έρχονται σε μια ομάδα το δέχονται οι προπονητές. Πιο πολύ ακόμη και από ποδοσφαιριστές αμφιλεγόμενης αξίας. Κι αυτό βέβαια καλό δεν είναι. Γιατί ο κόσμος περιμένει να δει άμεσα αποτελέσματα χωρίς να δίνει στον κόουτς μεγάλη πίστωση χρόνου. Οπότε, κι αυτοί από τη πλευρά τους, ουδέποτε θα αναζητήσουν ένα μακροπρόθεσμο πλάνο για την ομάδα, αλλά θα επινοήσουν μπαλώματα στα όποια κενά τους άφησε ο προκάτοχος τους. Ώστε παρουσιάζοντας άμεσα κάποια αποτελέσματα να κερδίσει το μπράβο των φιλάθλων και την εύνοια της διοίκησης για την παραμονή τους στην ομάδα.

Φαύλος λοιπόν ο κύκλος της προπονητικής στην Ελλάδα και όσοι επιμένουν να πάρουμε ένα "γνώστη της Ελληνικής πραγματικότητας" σε αυτή τη διαδικασία μας ωθούν. Να ακολουθήσουμε την πεπατημένη και να "ησυχάσει" και η πιάτσα που δεν θα απειληθεί η μερίδα της για τη περίπτωση που "μεγαλώναμε" και αξιώναμε κάτι παραπάνω από τη ποδοσφαιρική πίτα.

Δεν είμαι κατά των Ελλήνων προπονητών. Υπάρχουν και καλοί, και κακοί κι αυτοί που κάνουν, όπως κι αυτοί που δεν κάνουν για το στυλ που θέλουμε, ή το ρόστερ που διαθέτουμε. Επομένως, το πρόσημο του καλού ή κακού που θα δώσουμε σε ένα προπονητή είναι σχετικό. Το στοίχημα είναι να δέσει την ομάδα και να τη βοηθήσει να πραγματοποιήσει τους στόχους της. *

Εγώ αποσύρω την καχυποψία μου στο πρόσωπο του κόουτς και μηδενίζω στο μυαλό μου το ιστορικό του. Καλός ή κακός θέλω να αποφανθώ από το έργο του στο γήπεδο και τα αποδυτήρια. Τούτο το θεωρώ σαν ένα απαραίτητο βήμα για να έχει αξία ένα θερμό "Καλωσόρισες Μάντζιο" που θα πω από την καρδιά μου.

* Σκέφτομαι καμιά φορά την τεράστια διαφορά που έχει στη χώρα μας ο τίτλος του προπονητή για το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Περιζήτητοι στο εξωτερικό οι πρώτοι, ούτε να τους κοιτάξουν οι δεύτεροι. Κι αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Το μπάσκετ το πήγαμε σε άλλα επίπεδα. Το ποδόσφαιρο το σακατέψαμε. Σαν Έλληνες εννοώ. Κι αυτό θα ήταν ωφέλιμο θαρρώ να μας προβληματίσει άμεσα, αν θέλουμε στο κοντινό μέλλον να βρούμε κάποια άκρη και για το ποδόσφαιρό μας.

[almand]

Λέτε με τον Μάντζιο να ξαναδοκιμάζουμε τους Σούντκρεν και Ντουάρτε;

Γιατί όχι...

[Emperor]

Ασφαλώς, Ανδρέα, επιβάλλεται!

[almand]

Έφυγε ο γερμανός, φεύγει κι ο Χαριστέας που τον έφερε και δεν ξέρουμε αν θα παραμείνει στις επάλξεις της ομάδας και ο Τερζής. Εμένα δεν μου αρέσουν τα "φύγε εσύ, έλα εσύ" στην ομάδα, γιατί δείχνουν ανταγωνισμό κι όχι συνέχεια της σκυτάλης που παραλαμβάνει ο εκάστοτε επόμενος. Γιατί δείχνουν μισές δουλειές, οι οποίες πιθανότατα θα μείνουν κι αυτές μισοτελειωμένες.

Δεν ξέρω αν αποβάλλαμε εντελώς εκείνη τη στραβή λογική του Κόντη που απαξίωνε για καιρό όσα "λαυράκια" μας κουβαλούσε από τα αζήτητα της Λατινικής Αμερικής. Με αποτέλεσμα να χρυσοπληρώνουμε τον παίκτη -και την προμήθεια του Κόντη- και να παρακαλούμε να μας αγοράσουν τον παίκτη μπας και βγάλουμε κι εμείς κάτι. Επόμενο ήταν να φαληρήσει η ομάδα, να θησαυρίσει ο Κόντης και να μας μείνουν αμανάτι κάτι Κουλοχέρηδες, κάτι Σιστόν, κάτι Γκρασιάν κλπ.

Μας αρέσει ή όχι ο Σούντγκρεν και ο Ντουάρτε αποτελούν περιουσιακά στοιχεία του Άρη. Και μάλιστα ακριβά. Ο ένας κάτι δήλωσε που δεν έπρεπε κι ο άλλος δεν μας κέρδισε στο χορτάρι. -και πώς να το κάνει αλήθεια, αφού για άλλο στυλ παιχνιδιού τον πήραμε-. Το αποτέλεσμα ήταν να μπουν και οι δυο τους στο ψυγείο. Τώρα όμως η αλλαγή προπονητή τους δίνει ίσως μια καλή ευκαιρία. Να διεκδικήσουν μια θέση και να αποδείξουν πως αξίζουν το ψωμί που τρώνε στην ομάδα. Αν συμβεί αυτό, τότε εμπλουτίζεται το ρόστερ και μεγαλώνει ο ανταγωνισμός για την 11άδα. Και την 15άδα θα έλεγα εγώ, αν προστεθούν σε αυτήν και οι 4 αλλαγές που ισχύουν φέτον. Καθώς, το να έρχονται έτοιμοι οι δευτεροκλασσάτοι των αλλαγών δίνει σταθερότητα στην απόδοση της ομάδας. Άλλωστε αυτοί οι 2οι ρόλοι έδωσαν πολλούς βαθμούς στην ομάδα και θα το κάνουν και στο μέλλον. 

[ukworm]

Σίγουρα το βιογραφικό δεν πείθει, αλλά μήπως το βιογραφικό το Ενινγκ ήταν καλύτερο...; Αν τον λέγανε Ενινγκίδη ούτε απέξω δε θα περνούσε....

Εν πάσει περιπτώσει, καλώς έφυγε ο Γερμανός, θα δούμε τι θα καταφέρει ο Μάντζιος. Να είναι χειρότερος, το θεωρώ πραγματικά απίθανο.

 

Όσο για το Χαριστέα ούτε κρύο ούτε ζέστη. Πόνταρε τα ρέστα του στο Γερμανό και φυσικά έχασε. Και μετά όπου φύγει φύγει....

 

Εμένα δε με πείθει το βιογραφικό του επίσης. Καλύτερα να έρθει ένας μπαρουτοκαπνισμένος που να έχει εμπειρία στο πόστο, παρά κάποιος που δηλώνει Αρειανός.

[Emperor]

Δεν νομίζω ότι δηλώνει Αρειανός ο Μάντζιος. Μπαρουτοκαπνισμένο δεν τον λες, ούτε άπειρο όμως. Σε αλλαγή προπονητή στο μέσο της σεζόν θα επέλεγα κι εγώ κάποιον που γνωρίζει το εγχώριο πρωτάθλημα. 

[ukworm]

Σόρρυ αναφέρθηκα στο Χαριστέα, μας προλαβαίνουν τα γεγονότα και το έγραψα εδώ μέσα... ΤΔ ο οποίος να είναι μπαρουτοκαπνισμένος, παρά κάποιος άπειρος Αρειανός. Ένας τύπος Μυροφορίδη πχ, αλλά κατάλληλος για SL.

Edited September 23, 2020 by ukworm

[Emperor]

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Απόστολος Μάντζιος, 21/10/1969

ΒΟΗΘΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ: Γιώργος Χωριανόπουλος, 15/01/1979

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΩΝ: Γιάννης Πλαβούκος, 19/02/1967

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ: Νίκος Αμανατίδης, 10/04/1976

ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ (ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ-ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ): Χάρης Αποστολίδης, 03/03/1992

 

[ukworm]

deleted

Edited September 23, 2020 by ukworm

[almand]

Η αλλαγή προπονητή στην ομάδα μας έγινε πιστεύω τη καλύτερη χρονική στιγμή. Στην αρχή της σεζόν και πριν το διάστημα που μεσολαβεί η αγωνιστική απραξία των ομάδων για τις υποχρεώσεις της Εθνικής. Αυτό δίνει χρόνο στον προπονητή μας να δώσει στη ομάδα ταυτότητα και να της προσθέσει χαρακτηριστικά που της λείπουν. Πρέπει να πουμε πως είχαμε εύκολο πρόγραμμα κι αυτό βοήθησε πολύ την ομάδα στη βαθμολογική της συγκομιδή, αλλά και τους παίκτες να πάρουν ευκαιρίες και να κερδίσουν ψυχολογία για τη συνέχεια.

Τούτο βοήθησε και το προπονητή, αφού η Διοίκηση έφερε έγκαιρα στην ομάδα αξιόλογους παίκτες. Οπότε μπορούμε να πούμε πως ο Άρης αυτή τη στιγμή βρίσκεται να έχει πλέον στις τάξεις του ένα από τα πιο ολοκληρωμένα ρόστερ των τελευταίων ετών. Και μαζί, το χρονικό περιθώριο 2 εβδομάδων να δέσει τούτο το υλικό του σε μια ομάδα, η οποία μάλιστα λειτουργεί ήδη καλά.

Αυτό όμως είναι και το μεγάλο στοίχημα και για τον κόουτς και για τον Άρη.

Ξέρουμε για τον Μάντζιο πως έχει τον τρόπο να παίρνει μια ομάδα και την κάνει αγνώριστη σε λίγο καιρό ενισχύοντας την αμυντική της λειτουργία.

Αλλά μέχρι εκεί.

Εμείς σαφώς και θέλουμε να βελτιωθούμε αμυντικά κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που τον πήραμε. Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς πως θα τα καταφέρει σε αυτό και μάλιστα σύντομα. Ωστόσο το ερώτημα μου -πιθανότατα και αρκετών άλλων συναρειανών-  είναι ένα και μοναδικό: Μετά τι; Κάνει ο Μάντζιος για τον Άρη που θέλουμε;

Ένας γρίφος και για τους δύο. Καί για τον Σύλλογο και για τον προπονητή. Ένας κόουτς που είναι καλός να μεταμορφώνει μια «ομαδούλα» σε «ομάδα» αξιώσεων, δεν σημαίνει πως είναι το ίδιο ικανός να την πάει σε επίπεδο ευρωπαϊκών προδιαγραφών.

Δεν θέλω να προκαταβάλω απόψεις. Ούτε και τον αμφισβητώ. Προσπαθώ απλώς να δώσω τα δεδομένα του προβλήματος από τώρα μπας και βρούμε νωρίς μια φόρμουλα για τη λύση του.

Και εδώ τα δεδομένα έχουν ως εξής:

Καταρχήν οι 5 αλλαγές που υπάρχουν από φέτος φέρνουν το ποδόσφαιρο μας κοντύτερο στη λογική του μπάσκετ όπου οι αλλαγές είναι απεριόριστες. Γιατί στο καθαρό χρόνο του παιχνιδιού που θα έχουν οι παίκτες μπροστά τους θα πρέπει να δώσουν το 100% της δυναμικότητας τους για τη νίκη. Ενώ, πιο παλιά, ένα 50-80% έφτανε να σου δώσει μια επαγγελματική νίκη στο ποδόσφαιρο. Τούτο όμως αλλάζει φέτος. Τον πρώτο λόγο για τη νίκη πλέον την έχουν τα τρεξίματα, το βάθος του πάγκου των ομάδων και η απόδοση της ομάδας στο σύνολο της, που ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΚΆΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ. Αυτά όλα ψηλώνουν αρκετά τον πήχη, τόσο για τη παραμονή στη κατηγορία, όσο και για το ευρωπαϊκό εισιτήριο στις 4 ομάδες. *

Σημαίνει ακόμα πως ομάδες που δεν έχουν ομαδικότητα δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι θετικό.

Επειδή όμως ο δικός μας στόχος είναι η Ευρώπη θα πρέπει να επεκτείνουμε την κουβέντα σε κάτι βαθύτερο. Πως οι ομάδες πλέον που θα ανταγωνιστούν σε αυτό θα υιοθετήσουν συνταγές του μπάσκετ στην ομαδική τους λειτουργία. Δηλαδή χημείες και αυτοματισμούς στην ομάδα του τύπου «κομπίνα 3, οι παίκτες αριστερά θα κινηθούν έτσι, ο τάδε δίνει τη μπάλα στο τάδε, σουτ, γκολ. Πίσω στη άμυνα τώρα».

Τούτα κάνουν μια ομάδα να λειτουργεί σαν ορχήστρα. Όλα έχουν το χρόνο τους, ο καθένας ξέρει πότε θα παίξει το ρόλο του σε απόλυτη συμφωνία με τους άλλους.

Αυτά βλέπω εγώ να συγκροτούν αυτό που λέμε ομάδα αξιώσεων. Και δεν ξέρουμε αν ο Μάντζιος «το έχει» το τάλαντο.

Από τις δηλώσεις του θέλω να πιστεύω πως το έχει. Ήταν συγκρατημένος και αποδείχθηκε συνεπής. «Μέρα με τη μέρα η ομάδα θα βελτιώνεται», είπε. Κι εγώ είδα αλλαγές στην ομάδα. Κι αυτό τον κάνουν συνεπή σε αυτά που λέει. Εύχομαι να δω και στο χορτάρι μια «ομάδα υψηλών προδιαγραφών» όπως τη θέλουμε, γιατί αυτός ο Άρης έχει και με το παραπάνω τη δυναμική, να πάρει το ευρωπαϊκό εισιτήριο που στοχεύει. Δέσιμο του λείπει και συνοχή. Οι οιωνοί προς το παρόν είναι πέρα για πέρα θετικοί. Πρέπει όμως πριν ανοίξουν τα φτερά μας, να πλατύνει και να μεγαλώσει η ομάδα στο μυαλό μας. Του προπονητή της αρχικά και όλων των παικτών της στη συνέχεια. Για να βρει την ευρωπαϊκή προοπτική της.

----------------

* Αυτός ίσως να είναι και ο λόγος που ο Καρυπίδης αύξησε το ρόστερ από 25 που ήθελε ο Χαριστέας-Ένινγκ σε 34 που είναι τώρα. Υπεράριθμο ρόστερ για την παλιά λογική του ποδοσφαίρου. (Κι αυτό δυσκολεύει ΠΟΛΥ το έργο του προπονητή). Αλλά και αβαντάζ. Αφού το βάθος του πάγκου πλέον γίνεται ο 12ος παίκτης της ομάδας. Και το ροτέισον υποχρεωτικό για να κρατάς ετοιμοπόλεμους και τους 16 που θα ρίξεις στη μάχη. 

Αυτός άλλωστε είναι κι ένας λόγος που με κάνει και αισιοδοξώ φέτος. Ίσως και να είμαστε η πιο ενισχυμένη ομάδα του πρωταθλήματος. (Μέχρι το Γενάρη ίσως που θα αναγκαστούν και οι άλλοι να βάλουν βαθειά το χέρι στη τσέπη).

[almand]

Θα προσθέσω κάτι σε συνέχεια όσων ανέφερα πριν.

Η διακοπή του πρωταθλήματος δίνει στο Μάντζιο και τους παίκτες την ευκαιρία να προσαρμοστούν καλύτερα στο πλάνο της ομάδας για την εκπλήρωση των φετινών της στόχων. Ήδη η δουλειά άρχισε και δεν θα αργήσουμε πιστεύω να δούμε στο γήπεδο το καινούργιο λίφτινγκ της ομάδας.

Είπαμε τι ρόλο παίζουν οι 5 αλλαγές φέτος. Δίνουν τη δυνατότητα, όχι μόνο να ανακατέψει κανείς τη τράπουλα αλλά και την ευκαιρία στην ομάδα να βγάζει τρεξίματα κι αντοχές σε όλο το 90λεπτο, παίρνοντας από τους παίκτες το 80-100% που μπορούν να της δώσουν. Τούτο σημαίνει πως η μισή 11άδα αλλάζει σε κάθε αγώνα αλλάζοντας το αγωνιστικό πρόσωπό της ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα. Κι αυτό πάει να πει πως το μισό ρόστερ της θα παίξει μπάλα τη Κυριακή! Αν μάλιστα ισχύει αυτό που λένε πως πάμε «από παιχνίδι σε παιχνίδι», τότε αρκετοί από αυτούς που δεν συμμετείχαν, ίσως και να παίξουν την επομένη. (Καθώς αυτό επιτάσσει η λογική ενός σωστού ροτέισον).  Έχουμε 31 παίκτες αυτή τη στιγμή, 16 παίζουν την Κυριακή, οι 6 για 90λεπτο, 5 βγαίνουν με άλλους τόσους να τους αντικαθιστούν. Κι εφόσον ο επόμενος αντίπαλος θα είναι διαφορετικός, είναι αναγκαίο να μπουν παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτά όλα αλλάζουν σημαντικά το αγωνιστικό μας προφίλ και νομίζω πως έχουμε παίκτες να το κάνουν. Πιστεύω και τεχνικό επιτελείο να κουμαντάρει σωστά αυτές τις αλλαγές.

Καθότι έχουμε παίκτες για όλα σχεδόν τα σχήματα. Από το τωρινό 4-2-3-1, το 4-3-3 που ψαχτήκαμε, μέχρι και το 3-5-2 (που σε παραλλαγές αγγίζει το 4-4-2). Κι αυτό βάζει στο παιχνίδι και τον Ντουάρτε, που ανήκει στο δυναμικό της ομάδας -όσο κι αν δεν μας αρέσει- ο οποίος μαζί με τον Γκάνεα παίζουν το 4-3-3, και τον Σούντγκρεν που μένει ψηλά γιατί παίζει το 3-5-2. (Στη κουβέντα θα έβαζα και τον νεαρό Άντεμ αλλά η κουβέντα απλώνει πάρα πολύ και μας πάει σε άλλο επίπεδο. Στο φρεσκάρισμα της ομάδας από νέο αίμα που θα συνδυάσει την ποιότητα που θα πρέπει να έχει η ομάδα με τα τρεξίματα και τις αντοχές που έχουν παίκτες με μέσο όρο ηλικίας τα 25 χρόνια. Τώρα ήμαστε στα 28,5 αν πρόσεξα καλά).

Όλα αυτά τα λέω για να αναρωτηθώ φωναχτά:

Μπορεί ο Μάντζιος να πάει την ομάδα δύο επίπεδα πιο πέρα;

Είπα και πριν και θα το πω ξανά. Δεν τον αμφισβητώ. Είναι δύσκολο, αλλά νομίζω πως μπορεί να το κάνει. (Ούτε ο Μουρίνιο περιμένουμε να είναι, ούτε ο Γκουαρδιόλα. Στην καλύτερη ας γίνει ο Ρανιέρι της Λέστερ μετά το πατατράκ της Εθνικής μας. Αφού θα έχει ένα κομμάτι της, τον Μπελαλουάν...).

Είδα όμως κάτι θετικό σε αυτόν. Πως δεν έχει κολλήματα. Του αρέσει μεν το 4-2-3-1 αλλά δεν τον είδαμε να μένει σε αυτό. Άλλαξε ρόλους στους παίκτες, άλλαξε την ομάδα. Κι αυτό για αρχή λέει πολλά. Γιατί τα σχήματα υπάρχουν στη θεωρία. Στο γήπεδο το παιχνίδι δεν είναι ποτέ του στατικό. Κι όποτε αλλάζει, εσύ οφείλεις να προσαρμόζεσαι. Είτε το πεις 4-2-3-1, 4-3-3, ή 2-5-3 (άκρως επιθετικό αν και λίγο ακραίο αυτό το τελευταίο).

Χωρίς βέβαια να το παρακάνει, αν το έχει ήδη στο μυαλό του. Και εξηγούμαι.

Ο Ματίγια ήταν ο αναμφισβήτητος MVP της Κυριακής γιατί εκτέλεσε στο ακέραιο τις οδηγίες του προπονητή του. Έπαιξε κατά 50% στη φυσική του θέση δεξιά, κατά 30% πίσω από τον Σάκιτς -που είχε πρόβλημα ο άνθρωπος με το τραυματισμένο χέρι του- και κατά 20% μπροστά στη θέση του Μπερτόλιο που βγήκε. (;;; !!!) Δηλαδή σαν 8αρο-10άρι, όταν έβαλε τον Σάσα. Μπράβο στον παίκτη, αλλά ΛΑΘΟΣ του Μάντζιου κατ’ εμέ. Ναι, πήρες και με το παραπάνω από τον παίκτη και τα αμυντικά και τα επιθετικά του χαρακτηριστικά. Ε, κάντο και στους άλλους. Γιατί ο παίκτης που θα παίξει σε 3 θέσεις καλά, γίνεται απαραίτητος για την ομάδα. Πιο σωστά, η ομάδα πλέον εξαρτάται από την απόδοση του. (Αυτό δεν είναι ένσταση από μέρους μου. Καταθέτω απλώς το σκεφτικό μου για να δούμε τις ισορροπίες που θα πρέπει να κρατά ο προπονητής στις επιλογές του).

Η δίκαιη αντιμετώπιση όλων των παικτών εξαλείφει τις αντιδικίες μεταξύ τους και προάγει τον ευγενή ανταγωνισμό για μια θέση στη 11άδα. Δίνει κίνητρο στους παίκτες και θα αρπάξουν την ευκαιρία που θα τους δώσει ο προπονητής τους.

Πρόσεξα επίσης το άλλο παράδοξο. Βγαίνει ο Ματίγια και μπαίνει ο Σούντγκρεν που παίζει μπροστά από τον Σάκιτς. (;;; !!!) Μια κίνηση που εξέπληξε (ευχάριστα) αρκετούς. Ο Ραπτόπουλος που έτυχε να ακούσω είπε πως «ήταν η κίνηση-ματ» του Μάντζιου! Γιατί προώθησε, λέει, τον Σάκιτς σε ρόλο κόφτη με τον Σάσα να προωθείται στη θέση 8. (;;; !!!) Δεν έχει δίκιο, όμως. Ο Σούντγκρεν ήταν λίγο πιο πίσω από τον Ματέο και ο Σάκιτς στη θέση του! Ο Ραπτόπουλος δίκιο είχε ως προς αυτό που είδαμε στο γήπεδο κι όχι την διάταξη όπως την έδωσε. Σε αυτό το σημείο ο Μάντζιος πήρε τα πορτοφόλια όλων μας. Απλώς έβαλε τον σουηδό στη θέση που του αρέσει σε ένα 3-5-1 και τον Σάκιτς στο ρόλο που του δίνει το 4-3-3. Κανείς τους δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Απλά ήταν στη θέση του και έπαιξε φιλότιμα!

Κλείνω την επισήμανση μου. Ο Μάντζιος δείχνει να έχει τη δυνατότητα να πάει τον Άρη ψηλότερα. Αυτό βέβαια μόνο εύκολο δεν το λες. Ωστόσο εγώ από τα 2-3 πράγματα που είδα σε αυτό το λίγο διάστημα μαζί μας με κάνει να ευελπιστώ.

[Emperor]

Εγώ είδα επιτέλους έναν προπονητή που έχει γνώση του ρόστερ του και αντίληψη για την προσαρμογή στις ανάγκες της εξέλιξης του παιχνιδιού. Αυτό αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη σημασία με το ρόστερ που έχουμε και τις 5 αλλαγές που σου δίνεται δυνατότητα να κάνεις. Μένει να δούμε αν με τον Μάντζιο αποκτήσει αυτοματισμούς στο παιχνίδι της (που είχε με Παντελίδη αλλά καθόλου με Ένινγκ), ώστε με το ανακάτεμα της τράπουλας σε διάταξη και πρόσωπα να μην μπερδεύονται οι παίκτες, αλλά αυτόματα να κάνουν τις κινήσεις που εμπέδωσαν στην προπόνηση. Ασφαλώς θα χρειαστεί χρόνος για να γίνει αυτό.

[Emperor]

Η ομάδα έχει συνεχή βελτίωση σε ότι αφορά την τακτική και τους αυτοματισμούς, εκεί όμως που έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ο Μάντζιος είναι στο χτίσιμο της σχέσης με κάθε ποδοσφαιριστή (και με την ομάδα στο σύνολο), έχει δημιουργήσει αξιοθαύμαστο κλίμα και αυτό φαίνεται και κατά τη διάρκεια και μετά από τα παιχνίδια. Επίσης, μου αρέσει που οι παίκτες είναι συγκεντρωμένοι και σοβαροί στο παιχνίδι, δεν ασχολούνται με τους αντιπάλους και τον διαιτητή, αυτό επίσης είναι έργο Μάντζιου. Η σύγκριση, όπως καταλαβαίνετε, με τον προκάτοχο είναι χαοτική σε όλα τα παραπάνω!

[ukworm]

Ο άνθρωπος κάνει τα προφανή... Όχι σαν εκείνο τον μαθητευόμενο μάγο που είχαμε ως το Σεπτέμβριο...