Δεν θα σταθώ σε κριτική για την τακτική, τους παίκτες, τον προπονητή κλπ Απλά και μόνο θα πω πως ο χθεσινός αγώνας είναι μια απάντηση στο "γιατί καμαρώνω που είμαι Άρης". Επειδή, πολύ απλά, η ομάδα αυτή παίζει μπάλα για τη μπάλα. Κι όχι για τις σκοπιμότητες. Είμασταν παντελώς αδιάφοροι γι' αυτόν τον αγώνα κι είχαμε κάθε λόγο να φυλάξουμε ανάσες, και παίκτες για τον αγώνα της Τετάρτης. Κι όμως η ομάδα έβγαλε ψυχή, πάθος και στάθηκε όρθια. Ανορθόδοξο εντελώς το σχήμα, αλλά τούτο μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε τους παίκτες μας σε άλλους ρόλους. Όπου δεν τα πήγαν και τόσο άσχημα. Κι αυτό μπαίνει στα θετικά του αγώνα.
Στα αρνητικά του είναι πως αποδεκατιστήκαμε για το ματς του κυπέλου, -από δικά μας λακτίσματα- δώσαμε βαθμό στον συμπολίτη, που κάνει ότι μπορεί να μας χαντακώσει ποδοσφαιρικά, αλλά, όπως και να έχει, αυτή είναι και η διαφορά μας. Απαντάμε στην ευτέλεια τους με αρειανή ανωτερότητα. Εμείς παίζουμε μπαλίτσα για να ομορφύνει το άθλημα, κι όχι να γεμίζουνε τις τσέπες τους αυτοί που το λυμαίνονται.