OFI - Aris

[REY]

This is unfukingbelievable !! Younes again

 

Asiistent coach screaming another one, myself just after a drawing one and it happens actually

 

Never give up

[almand]

Welcome Ray to Aris crazy mentality. You can loose by only one attack, you may win in 2 minutes. Depends on what you believe to happen. You believed, you got it. Happy to hear of you in such a great moment.

[almand]

Ρε παιδιά μας βγήκε η ψυχή! Μία επίσκεψη των γηπεδούχων ένα γκολ. Εμείς 2 δοκάρια και συνεχή πίεση, τίποτε. Ακόμη και η ισοφάριση είχε 2 ακόμη δοκάρια και το γκολ της νίκης άλλο ένα. Έλεος. Τα νεύρα μας δηλαδή. Τέλος πάντων μπράβο για την μαχητικότητα των παικτών. Τα αρνητικά πολλά, αλλά εμείς θα κρατήσουμε αυτό το ένα που μας έδωσε τη νίκη. Απλά μπράβο.

[ukworm]

Υπάρχει Θεός τελικά.....

[Emperor]

Ήμουν στο αεροπλάνο παιδιά και δεν το είδα. Πώς παίξαμε;

[Mitsos]

Judging from the highlights, Aris deserved to win the game.  Hats off to the players for playing until the final whistle.  I said it before and I'll say it again, given this roster Younes needs to be playing because of his size.

[Emperor]

O Younes είναι ο καλύτερος φορ που έχουμε απέναντι σε άμυνες κλειστές. Βλέποντας τις φάσεις και τα γκολ με ΟΦΗ, πολύ αμφιβάλω αν άλλος παίκτης μας θα τα κατάφερνε όπως ο Τυνήσιος. Ο Diguiny δεν είναι φορ περιοχής, μόνον για παιχνίδια πολύ ανοικτά και γρήγορα που η μπάλα πάει πάνω-κάτω μπορεί να παίξει εκεί μπροστά.

[almand]

Είδα το παιχνίδι και δεν θα έλεγα πως είδα κάτι διαφορετικό από άλλες φορές, πλην της μαχητικότητας των παικτών στο 2ο ημίχρονο. Δεν έχουμε το εύκολο γκολ κι αυτό παίζει με τα νεύρα μας. Γιατί η κατοχή από μόνη της είναι ανούσια και παραπλανητική της εικόνας που ΄χει η ομάδα μας. Κάτι που φάνηκε και πάλι με το γκολ των γηπεδούχων κόντρα στην ροή του αγώνα. Ο Άρης τις ευκαιρίες, ο αντίπαλος το γκολ. Έργο που το είδαμε πολλές φορές. Με με τα Γιάννενα, με τον Πανιώνιο, με τον Πάοκ, τον Ολυμπιακό κι ως ένα βαθμό και με την ΑΕΚ. Ένα κρύο γκολ που απορυθμίζει τους παίκτες κι αυτομάτως η αξιοπρεπής ομάδα που έβλεπες μέχρι εκείνο το σημείο, μετά την καρπαζιά μετατρεπόταν σε ναυάγιο κι έλεγες πότε να τελειώσει ο εφιάλτης.

Για μένα δεν ήμασταν καλοί εχθές. Οι ίδιες παθογένειες μας θύμιζαν πως επιμένουμε να μη βάζουμε μυαλό κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε κάποια στιγμή πως αποθαρρύνει τον κόσμο. Υπάρχει όμως και κάτι που μου αρέσει σε μας. Κι αυτό είναι πως είμαστε "καθαρή" ομάδα. Δεν προσποιούμαστε τραυματισμούς να κερδίσουμε χρόνο, δεν μαρκάρουμε βρώμικα, δεν κοροϊδεύουμε τον θεατή. Κάτι που μπορεί να το δει κανείς και από τα highlights. Τραυματίζονται ο Βέλεθ και ο Βουό λίγα λεπτά πριν το τέλος και οι παίκτες μας τρέχουν να βοηθήσουν τον αντίπαλο. Ζητούν άμεσα τον γιατρό να τους βοηθήσει αδιαφορώντας που είναι πίσω στο σκορ. Ε, αυτό είναι το ποδόσφαιρο που γουστάρω. Η άμιλλα. Το αποτέλεσμα έρχεται σε δεύτερη μοίρα κι ας καιγόμαστε για τη νίκη. Όπως και ο αντίπαλος εξάλλου.

Κι απάνω που όλα δείχνουν πως ο χρόνος πλέον κυλά σε βάρος μας, στα τελευταία λεπτά κάτι αλλάζει. Κι αυτό θαρρώ πως ήταν το φιλότιμο και το πείσμα που μετέδωσε ο Γιουνές στους υπόλοιπους παίκτες! Η σπίθα έγινε φωτιά κι όλα έδειχναν πως ο Άρης δεν θα φύγει χαμένος από το γήπεδο. Το ένοιωθαν όλοι. Από τον πάγκο του ΟΦΗ μέχρι και τον κόσμο του. Κι έτσι έγινε. Ο Άρης κτύπησε ακριβώς αυτό που φοβόταν ο προπονητής τους. Το ψηλό παιχνίδι και την αναμπουμπούλα της στιγμής. Η μπάλα με ένα περιπετειώδη τρόπο μπαίνει στα δίκτυα και ΟΛΟΣ ο πάγκος του Άρη ζητά από τον Γιουνές το 2ο γκολ της νίκης. Λες και κάτι τέτοιο είναι το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου για τα υπόλοιπα 3 λεπτά που απομένουν. Τώρα όμως όλοι το περίμεναν. Ήταν θέμα χρόνου. Κι έτσι έγινε. Ο Γιουνές σηκώθηκε πιο ψηλά από όλους και η μπάλα ξαναπήγε στο δοκάρι, αλλά αυτή τη φορά η πορεία της διάλεξε το δίκτυ κι όχι την εξέδρα.

Τώρα τι είναι αυτό που κάνει την μπάλα να διαλέγει από μόνη της την πορεία που θα πάρει, δεν ξέρω. Με τον Πανιώνιο διάλεξε να περάσει στην εστία μας περνώντας από την τρύπα της βελόνας και με τον ΟΦΗ στο 90φεύγα η μπάλα, μετά το 5ο δοκάρι τσούλησε στο δίκτυ. Βγάλε άκρη.

Η εξήγηση που δίνω εγώ είναι η ψυχολογία. Η οποία είναι το βαρόμετρο της ομάδας μας. Ένας παίκτης να αποσυντονιστεί, όλη η ομάδα απορυθμίζεται. Ένας καίγεται από το πείσμα για τη νίκη κι όλη η ομάδα πυρπολείται αγωνιστικά και τον ακολουθεί. Λες κι ενδιάμεσο δεν υπάρχει. Τούτο το ομοθυμαδόν όμως μας πάει την απόδοση της ομάδας πότε στα  κάτω  και πότε στα πάνω της. Κι αν ο προπονητής μας το εντοπίσει τότε ίσως και να έχει εύκολο έργο. Γιατί ένα κρίκο να πιάσεις, όλη την αλυσίδα θα είναι στα χέρια σου. Θέλει όμως τέχνη. Κι εύχομαι ο Παντελίδης να βρει τον τρόπο να το μεταδώσει στους παίκτες του. Για να γουστάρουμε επιτέλους μια ομάδα που εκτός από θέαμα θα έχει και το αποτέλεσμα.

ΥΓ. Τα αρνητικά σημεία μας δεν περιορίζονται βέβαια σε αυτό το ένα που αναφέρθηκα. Αλλά για μένα κι ένα στραβό να διορθώνουμε κάθε φορά θα είμαι παραπάνω από ευχαριστημένος.

Edited November 26, 2018 by almand

[Emperor]

 

[Bananas]

On 11/21/2018 at 7:31 PM, almand said:

Την καλημέρα μου σε όλους σας. Μου έλειψε η κουβεντούλα για τον Άρη και χαίρομαι πραγματικά που ξαναβρισκόμαστε μετά από καιρό. Εύχομαι η επιστροφή μου να συνοδευτεί από επιτυχίες. Αρχής γενομένης από την Κρήτη. Κάτι που το πιστεύω.

Nice to see another Aris poster come to the site (even though I am from the enemy - PAOK).  I remember you from the old gs site.  Welcome.

[Emperor]

@Bananas

What was your username in gs.com?

[ukworm]

1 hour ago, Bananas said:

Nice to see another Aris poster come to the site (even though I am from the enemy - PAOK).  I remember you from the old gs site.  Welcome.

The "enemy".... hahaha

 

[Bananas]

1 hour ago, Emperor said:

@Bananas

What was your username in gs.com?

I had the same username there also.

[almand]

Enemy agaist whom? Aris, I suppose. In that case, don't you find a bit stupid defining only one enemy, since in Super Leage there are 16 teams? What about the other 14 teams? Are they all of them friends? Or the only enemy for you is the one of the upcoming match?

The only enemy to me is the team that destroys football for a good result. But this year Aris proved that isn't that king of team. Ever though the majority of Aris funs want that badly.

Anyway, my friend, I'm really happy to meet you here, in this chat room. Your nickname rings me a bell, but I don't remember you. (It might be the ageing, you know...)